|
Από αυτά που μέχρι τώρα είπαμε δεχόμαστε ότι η Δημοκρατία είναι ένα Πολίτευμα, που αν την ονομάσουμε κυβέρνηση, ή αρχή, ή εξουσία κλπ τότε βάναυσα την υποτιμάμε, καθώς η Δημοκρατία είναι Πολίτευμα όχι μιας τυχαίας χώρας, αλλά μιας Πολιτείας και εκφράζει την βούληση και το πνεύμα των Πολιτών. Η Δημοκρατία λοιπόν υπηρετείται από επιλεγμένους για μικρό κάθε φορά χρονικό διάστημα Πολιτικούς, όχι τυχαίους ανθρώπους αλλά Πολίτες, με τις γνωστές πλέον ιδιότητες τους, ιδιότητες που επιτρέπουν σε όλους να είναι εξ ίσου ικανοί στα σχετικά με τα Κοινά θέματα. Και μέσω αυτών των Πολιτικών το Δημοκρατικό Πολίτευμα, επικυρώνει νέους νόμους που αποφάσισαν οι Πολίτες, διατηρεί ή αναθεωρεί παλαιότερους, εποπτεύει ελέγχει και εγγυάται, την εφαρμογή των κανόνων και αποφάσεων όλων των Πολιτών, νόμων, κανόνων και αποφάσεων, που εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα Κοινά συμφέροντα της Κοινωνίας των Οικογενειών, που απαρτίζουν την Πολιτεία, ξεκινώντας πάντα από τα σημαντικότερα και προχωρώντας προς τα λιγότερο σημαντικά. Οι κανόνες και οι νόμοι μιάς Κοινωνίας Οικογενειών, εστιάζουν την προσοχή τους στην Επιβίωση των μελών της Κοινωνίας, δηλαδή των Οικογενειών που την αποτελούν. ρα η Δημοκρατία προερχόμενη πάντα από μια Κοινωνία Οικογενειών, φροντίζει να εξασφαλίσει την διαδοχική Επιβίωση σε βάθος χρόνου των μελών των Οικογενειών που συμμετέχουν και αποτελούν την Κοινωνία αυτή.
Ομότιμα μέλη της Κοινωνίας είναι όλες οι Οικογένειες που συμμετέχουν σε αυτή. Μέλη της Οικογένειας είναι οι άνθρωποι που την αποτελούν και που ερχόμενοι σε επαφή με την Κοινωνική Παιδεία, Κοινωνική Μόρφωση και Κοινωνική Εκπαίδευση γίνονται στην κατάλληλη ηλικία Πολίτες. Πολίτες είναι οι νθρωποι που προέρχονται από Οικογένειες που έχουν συνάψει Κοινωνική συμφωνία, και αφού έχουν δεχθεί τις κατάλληλες γνώσεις και εφόδια από την Κοινωνική Παιδεία, Κοινωνική Μόρφωση και Κοινωνική Εκπαίδευση, έχουν αποκτήσει την ικανότητα ώστε στην κατάλληλη ηλικία και μετά να εφαρμόζουν στην καθημερινή Ζωή τους τα παραπάνω Κοινωνικά εφόδια και έτσι να είναι ικανοί να διατηρούν και να εξυπηρετούν την Κοινωνία τους.
Η Δημοκρατία υλοποιείται μέσω της ομάδας των Πολιτών που έχουν εκλεγεί για τον σκοπό αυτό, και εποπτεύει την εφαρμογή των νόμων και κανόνων που η Κοινωνία θεωρεί σωστούς και ωφέλιμους και σε καμία περίπτωση, αυτή η εποπτική ομάδα Πολιτών δεν αποφασίζει από μόνη της, για το τι είναι καλό και ωφέλιμο για τους άλλους, επιβάλλοντας το.
Αυτή, δηλαδή η προσχηματική ή απροσχημάτιστη επιβολή του Δημοσίου καλού, ή του ατομικού καλού, γίνεται μόνο από έναν βασιλιά, έναν τύραννο, έναν άρχοντα, έναν φεουδάρχη έναν δικτάτορα, έναν επιστάτη, έναν βοσκό έναν αγαπητικό κλπ. Καθώς αυτά μπορεί και τα κάνει, οποιοσδήποτε διαθέτει ικανή και κατάλληλη δύναμη, για να επιβάλλει τις επιθυμητές επιλογές του, εν ανάγκη και με την βία είτε υλική είτε ψυχοσωματική ή πνευματική, καταστέλλοντας τις αντιδράσεις του λαού ή όποιον άλλον εξουσιάζει.
Στην Δημοκρατία το έως τώρα Δημόσιο Κοινό καλό, έχει δοκιμαστεί σε βάθος χρόνου και έχει γίνει αποδεκτό από την Κοινωνία. Αν χρειαστεί νεότερο Δημόσιο - Κοινό καλό, το επιλέγουν ξανά ή το αναθεωρούν οι Πολίτες, με γνώμονα πάντα τα συμφέροντα τους σκοπούς και τους κανόνες της Κοινωνίας που αυτοί έχουν δημιουργήσει και αποδέχονται. Οι κανόνες και οι σκοποί της Κοινωνίας αποβλέπουν πάντα στην Επιβίωση των μελών της, και η Επιβίωση είναι το σημαντικότερο Δημόσιο-Κοινό καλό, ενώ τα μέλη της είναι οι Οικογένειες. Πέραν τούτων η Κοινωνία δεν αποσκοπεί σε τίποτε άλλο, όπως πχ κάποιοι να αποκτήσουν πλούτη και παλάτια, χρυσάφια και διαμάντια ή εργοστάσια και βιομηχανίες και μάλιστα με το παραμύθι ότι έτσι θα βρούν οι υπόλοιποι (ως κατώτερα όντα) δουλειά σε αυτούς. Τα εργοστάσια οι βιομηχανίες και η κάθε μορφής δραστηριότητα και εργασία, αποβλέπει στις Κοινωνικές ανάγκες και σκοπούς, δηλαδή στην εξυπηρέτηση όλων, μέσω της εξυπηρέτησης των σκοπών της Κοινωνίας των, και όχι στην απόκτηση χρήματος από μερικούς. Δεν απαγορεύεται σε κάποιον να θέλει να γίνει πλούσιος, όμως μέσα σε περιβάλλον Πολιτισμού και Πολιτών, αυτό δεν μπορεί να συμβεί ανεξέλεγκτα, καθώς για τα σημαντικά και τα απαραίτητα της Ζωής φροντίζουν όλοι από Κοινού, προκειμένου να τα έχουν διαθέσιμα Όλοι, με τους καλύτερους όρους ποιότητας και τιμής, για όλα δε τα υπόλοιπα αδιαφορούν ανάλογα. Δηλαδή ή αποφεύγουν να γίνουν καταναλωτές ή χρήστες ή δεν επιτρέπουν να συμβούν διάφορα ασύδοτα σε βάρος τους από την προσπάθεια κάποιων να πλουτίσουν εντός της Πολιτείας τους.
Βεβαίως και πρέπει να υπάρχουν εργοστάσια και επιχειρηματίες όπως όμως και κανόνες για αυτά, και αυτοί οι κανόνες δεν πρέπει να καταστρατηγούν την ίδια τους την Κοινωνία. Σε μία Κοινωνία, από την στιγμή που παραβιάζεται ο όρος της Επιβίωσης μερικών ή όλων, τότε αν δεν ξεκινήσει η αντίδραση της Κοινωνίας, δυστυχώς ξεκινά η φθοροποιός διάβρωση της.
Αν θεωρήσουμε μια Πολιτεία ως ένα σώμα, τότε μπορούμε να πούμε ότι τα μέλη του σώματος αυτού είναι οι Οικογένειες που το αποτελούν, και ακόμα μπορούμε να πούμε ότι η ψυχή του σώματος αυτού, είναι η Κοινωνία του, και όπως η ψυχή για τους δικούς της λόγους, συνέχει την ύλη από την οποία αποτελείται το σώμα και έτσι το διατηρεί ενιαίο και ζωντανό, το κάνει να αισθάνεται και να κινείται, με προκαθορισμένο τρόπο, και όταν αυτή η ψυχή εξέλθει από το σώμα, τότε το σώμα σαπίζει και διαλύεται, έτσι και μία Πολιτεία χάνεται και καταστρέφεται και διαλύεται αν της αφαιρέσουμε την Κοινωνία από τα μέλη της, δηλαδή αν πάψουν να υπάρχουν και να υπηρετούνται οι Κοινοί σκοποί που ενώνουν τις Οικογένειες, και τότε από Πολιτεία μετατρέπεται σε φέουδο, βασίλειο και παρωδία Δημοκρατίας ή και έρημος τόπος.
Ίσως λέγοντας το ακόμα μια φορά, το πούμε καλύτερα ή ίσως πάλι σκεφτούμε ή προσθέσουμε κάτι που μας διαφεύγει, Κοινωνία λοιπόν είναι οι όροι, οι νόμοι και οι κανόνες που έχει θέσει και οικειοποιηθεί το σύνολο των Οικογενειών που συμμετέχουν σε αυτήν, προκειμένου να εξασφαλιστεί η Επιβίωση τους. Αυτό το επιδιώκουν και το επιτυγχάνουν με την συνδρομή Όλων. Αυτή η συνδρομή Όλων περιορίζεται στα απολύτως αναγκαία, που χρειάζεται ο σκοπός τους αυτός. Όλα τα άλλα τα δευτερευόντως, Κοινού ή ιδιωτικού ενδιαφέροντος θέματα, επιδιώκονται και επιτυγχάνονται με τρόπο που δεν θίγονται και δεν βλάπτονται οι βασικοί σκοποί της Κοινωνίας τους.
Οι παραπάνω αυτοί Κοινωνικοί όροι νόμοι και οι κανόνες διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή της γής και από ράτσα σε ράτσα ανθρώπων. [Ράτσα εδώ εννοούμε τα όμοια και τα Κοινά χαρακτηριστικά τα οποία παρουσιάζουν οι άνθρωποι που επί μακρού συνυπάρχουν σε ένα τόπο, χαρακτηριστικά που δεν αφορούν τα σωματικά ή έστω μόνο αυτά. Αν δηλαδή βάλουμε μαζί κάποιους, ακόμα και διαφορετικούς ανθρώπους και από όλες τις άκρες της γής, σε έναν τόπο και μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια τους επισκεφτούμε θα δούμε, αν βέβαια συνεχίζουν οι απόγονοι να υπάρχουν, και όσοι δεν απομονώθηκαν παραμένοντας οι ίδιοι, ότι όσοι από τους διαφορετικούς ήλθαν σε αναπαραγωγική επαφή με λίγους, περισσότερους ή όλους τους άλλους από τους διαφορετικούς, τότε οι απόγονοι τους θα έχουν αναπτύξει και εμφανίσει πολλά Κοινά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που θα αμβλύνουν τις σχετικές αρχικές διαφορές τους, επηρεασμένα αυτά τα χαρακτηριστικά από τον βαθμό του αναπαραγωγικού και επικοινωνιακού συγχρωτισμού τους καθώς και από τις ιδιαιτερότητες του τόπου.] Αυτοί λοιπό οι άνθρωποι τώρα αποτελούν μια ή περισσότερες ράτσες. Οι Κοινωνικοί νόμοι λοιπόν και οι κανόνες διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή της γής και από ράτσα σε ράτσα ανθρώπων, και ο λόγος είναι ότι, οι κανόνες και οι νόμοι έχουν κατά πολύ επηρεαστεί, αλλά και προσαρμοσθεί, στις συνθήκες τις κλιματολογικές, τις εδαφολογικές, τα βουνά ή τις θάλασσες κλπ καθώς και στα σωματικά και πνευματικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων, είτε αυτά είναι αποτέλεσμα εγκλιματισμού στον συγκεκριμένο χώρο, είτε γιατί η Φύση για τους λόγους που μόνο αυτή γνωρίζει έτσι έφτιαξε αυτούς τους ανθρώπους.
Οι νόμοι και οι κανόνες της κάθε Κοινωνίας έχουν επηρεαστεί και από διάφορα τυχαία ή μη, ή ιστορικά γεγονότα, όπως από φυσικές ιδιαιτερότητες του τόπου ή από καταστροφές, από πολέμους κλπ. Πάντως σε κάθε περίπτωση οι κανόνες και οι νόμοι της κάθε Κοινωνίας, είναι οι καλύτεροι για αυτήν, την κάθε δεδομένη στιγμή, και η όποια αυθαίρετη και βίαιη επιβολή άλλων κανόνων, μόνο κακό επιφέρει στην Κοινωνία αυτή. Αυθαίρετη και βίαιη επιβολή εννοούμε οτιδήποτε δεν έχει γίνει αποδεκτό από όλα τα μέλη της Κοινωνίας, διότι τότε από τους θιγόμενους, τους μη συμφωνούντες, ή και αδιαφορούντες προκύπτει στασιασμός, διχόνοια και φθόνος πράγμα που μεταφράζεται σε καταπίεση και καταστροφή στην συνοχή και στην δύναμη της Κοινωνίας.
Νεόφερτες και νεοφυείς Δημοκρατίες δεν υπάρχουν, η Δημοκρατία δεν είναι χαμαιλέων να αλλάζει μορφές ανάλογα το περιβάλλον, ούτε είναι βέβαια Δημοκρατία η ανάθεση της εξουσίας με στιγμιαίες εκλογές και ψήφους σε κάποιους λίγους και εκλεκτούς που μπορεί να έχουν έλθει ακόμη και από την άλλη άκρη της γής για να κυβερνήσουν έναν τόπο που δεν τον γνωρίζουν ούτε ως χώρα ούτε ως λαό, άσχετοι δηλαδή με τον τόπο και τους ανθρώπους του, και που μετά την εκλογή τους κάνουν ελεύθερα ότι θέλουν, είτε καλό είτε κακό, το ίδιο ή διαφορετικό από αυτό που έκαναν οι προηγούμενοι. Δημοκρατία είναι οι Πολίτες, οι Πολίτες με τις γνωστές ιδιότητες που πολλές φορές έχουμε προαναφέρει, που αποφασίζουν με βάση τους Κοινωνικούς στόχους και σκοπούς στους Δήμους τους, καθώς και οι απεσταλμένοι από όλους τους Δήμους Πολίτες εκπρόσωποι, που επιβλέπουν την πραγματοποίηση των όσων αποφάσισαν οι Πολίτες στους Δήμους των.
Αυτή την παραπάνω δράση, που σχετίζεται με τα Κοινά Όλων των Πολιτών μαζί με τον υπόλοιπο και απαραίτητο σχετικό τρόπο Ζωής που παρουσιάζει η καθημερινότητα των Πολιτών τα ονομάζουμε όλα μαζί με μία λέξη, Πολιτισμό. Και με βάση τα όσα έχουμε ως τα τώρα πεί αντιλαμβανόμαστε γιατί η Δημοκρατία είναι αγαπητή και προτιμητέα από όλους, και γιατί την διάδοση του Πολιτισμού την ταυτίζουμε με τη διάδοση και προσφορά του φωτός. |
