Και σπουδαίο ονομάζουμε τον Πολιτισμό που προσφέρει σε όλους τους Πολίτες την δυνατότητα να ζήσουν την ουσία της Ανθρώπινης Ζωής αδιάκοπα, ποιοτικά και ποσοτικά χωρίς απρόοπτα, ή τουλάχιστον χωρίς από αυτά τα απρόοπτα, που μπορούν με λίγη λογική να προβλεφθούν. Την αναζήτηση της ουσίας της Ανθρώπινης Ζωής, στον Πολιτισμό, την έχουν κάνει οι προηγούμενοι από εμάς αλλά την κάνει και ο καθένας μας κάθε στιγμή με βάσει το γνώθι σαυτόν. Και όλα αυτά βέβαια τα σχετικά με την Ανθρώπινη Ζωή εμπεριέχονται στην μεγάλη Κοινή συμφωνία που έχουν κάνει οι Πολίτες μεταξύ τους, Κοινή συμφωνία που δεν είναι άλλη από την Κοινωνία όπως θα καταλάβουμε από την περιγραφή της, παρακάτω.
Η Ζωή λοιπόν στο περιβάλλον του Πολιτισμού, αναλύεται σε πολλά πράγματα, όπως σιγουριά και ασφάλεια, ειρήνη, χαρά και υγεία, ευτυχία για τον κάθε έναν και τα αγαπημένα του πρόσωπα, του σήμερα και του αύριο. Πράγματα όχι τυχαία αλλά σχετικά με τις προσταγές της ανθρώπινης Φύσης. Και όλοι δικαιωματικά προσφέρουν και απολαμβάνουν τα παραπάνω. Καθώς η απολαβή και η προσφορά συνυπάρχει σε κάθε μορφή ζωής όπως αυτή του ανθρώπου. Και όπως οι ταξιδιώτες του πλοίου νοιάζονται για το πλοίο τους, έτσι και οι Πολίτες νοιάζονται και φροντίζουν τον Πολιτισμό της Πολιτείας τους, όπως πχ ο ικανός θεατρικός συγγραφέας, ο ποιητής, ο μαθηματικός, ο καλλιτέχνης, ο δικαστής, ο γιατρός, ο στρατιωτικός, ο δάσκαλος, ο τεχνίτης, ο χωροφύλακας και ο κάθε ένας εντός του Πολιτισμού Πολίτης, απολαμβάνει την ζωή του σε ένα περιβάλλον όσο γίνεται περισσότερης σιγουριάς ασφάλειας και ξεγνοιασιάς, στο οποίο έχει συμβάλλει δυναμικά και ο ίδιος ως Κοινωνικός λειτουργός μέσα από το έργο του, έργο που απευθύνεται καλοπροαίρετα και πάντα με ωφέλεια προς τους άλλους.
Ο Πολιτισμός των αρχαίων Ελλήνων δημιουργούσε και διατηρούσε ένα ασφαλές και κατάλληλο περιβάλλον, που έδινε τα εφόδια στον νθρωπο της εποχής εκείνης να πράξει τα καλύτερα και τα ανώτερα, είτε στον υλικό είτε στον πνευματικό τομέα, με γνώμονα πάντα το συμφέρον του Πολιτισμού, δηλαδή το Κοινό συμφέρον. Και παράλληλα στο περιβάλλον αυτού του Πολιτισμού ό,τι ανώτερο προέκυπτε, εύρισκε την κατάλληλη αναγνώριση και θέση, ανάμεσα σε ισάξια πράγματα. Πράγματα που πάντοτε εξυπηρετούσαν τον Πολιτισμό στο να μακροημερεύει με ποιότητα και ασφάλεια για όλους.
Το πιθανότερο μάλιστα είναι ότι δεν υπήρξε την εποχή της εμφάνισης του Πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων μια σπάνια συγκυρία εμφάνισης πχ πολλών καλλιτεχνών ή τεράτων αντίληψης και πνεύματος και ότι σήμερα ή σε άλλες εποχές δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο. Αντίθετα, το πιθανότερο είναι κάθε μέρα να γεννώνται σε όλο τον κόσμο άνθρωποι όπως ο Αναξαγόρας, ο Ηράκλειτος, ο Λεύκιππος, ο Δημόκριτος, ο Πυθαγόρας, ο Παρμενίδης, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πρωταγόρας, ο Γοργίας, ο Αριστοφάνης, ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος, Φιλόσοφοι, Ρήτορες, και Σοφιστές, Μαθηματικοί, Φυσικοί, Νομοθέτες, Γιατροί, Τέκτονες και Λιθοξόοι. Όμως όταν ο όποιος δήθεν πολιτισμός που τους περιβάλλει έχει τις κεραίες του στραμμένες αλλού, τότε όλοι αυτοί πάνε χαμένοι, εκτός και αν η σκέψη τους μπορεί να παράξει άμεσα εμπόρευμα, δηλαδή να βγάλει εδώ και τώρα χρήμα, οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις κάποιοι ελάχιστοι αξιοποιούνται αλλά για κατώτερης του Ανθρώπου αξίας πράγματα και συνήθως σε βάρος των υπολοίπων. |