|
Η δύναμη της Δημοκρατίας στηρίζεται στην συνένωση του λαού και όχι στην διάσπαση του, στην Ομόνοια του και όχι στην διχόνοια του. Στοιχεία που προσφέρουν δύναμη στην Δημοκρατία είναι αυτά για τα οποία ενδιαφέρονται όλοι, όπως αυτό που το αναφέρουμε ως Δικαίωμα στην Ζωή και τα σχετικά με αυτό, στοιχεία πάνω στα οποία όλοι πρωτίστως συμφωνούν και αγωνίζονται, και όχι αυτά που κάνουν κάποιους να διαφωνούν ή δεν ενδιαφέρουν όλους, όπως το φρέσκο γάλα των σαράντα ημερών. Τέτοιες αρνητικές προς την Δημοκρατία καταστάσεις συναντάμε όταν παραδείγματος χάριν, κάποιοι (ή κάποια οργανωμένα συμφέροντα), εντοπίζουν μικρές ομάδες κάθε είδους, όπως θρησκευτικές, δήθεν πολιτικο-ιδεολογικές, αθλητικές, επαγγελματικές, σωματικών ή πνευματικών ιδιαιτεροτήτων, ή σεξουαλικών προτιμήσεων, χρήστες απαγορευμένων ή αλλιώς καταστροφικών ουσιών, αλλοδαπούς, μετανάστες κ.α. εκπροσώπους της πολυπολιτισμικότητας και απεσταλμένους της παγκοσμιοποίησης και αφού τονίσουν έντονα τις δήθεν αδικίες σε βάρος τους, ή τα ανθρώπινα δικαιώματα που δήθεν τους τα καταπατούν όλοι οι άλλοι, μετά αυτοί οι προστάτες αναλαμβάνουν την εξυπηρέτηση τους, διαχωρίζοντας τους από το σύνολο και τους κανόνες στους οποίους υπακούουν όλοι οι άλλοι, λές και ο σκοπός του συνόλου στοχεύει στην εξυπηρέτηση των διαφορετικών προσωπικών αναγκών του κάθε ενός, επιτυγχάνοντας τελικά την διάσπαση του συνόλου σε ασθενή υποσύνολα. Αυτά και άλλα πολλά ακόμη, δεν είναι σημάδια Δημοκρατίας. Δηλαδή δεν πρέπει ούτε παραπονούμενοι να υπάρχουν εννοείται σε θέματα ουσίας, αλλά ούτε και προστάτες, και οι τυχόν αδικίες να επιλύονται με την βοήθεια όλων και όχι από τους φιλεύσπλαχνους αυτούς προστάτες που παρουσιάζονται στην αρχή σαν καλοί άρχοντες και μετά τους βλέπουμε να διαφεντεύουν τους προστατευόμενους των. Στις μέρες μας πχ, σχεδόν όλοι από τον χώρο των ΜΜΕ χαρακτηρίζουν μπαταχτσίδες λαμόγια και στρατηγικούς κακοπληρωτές τους οφειλέτες των τραπεζών ή του Δημοσίου προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τους πλειστηριασμούς, και από την άλλη κλαίνε και οδύρονται λέει, και κόπτονται να οργανώνουν ανεξέλεγκτους εράνους, τύπου Καραμουρτζούνη εισπράττοντας χρήματα ή τρόφιμα από αφελείς, για να τα δώσουν στους άγνωστο πως επιλεχθέντες αναξιοπαθούντες, που όμως πολλοί από αυτούς, ανήκουν σε εκείνους που ξεδιάντροπα χαρακτηρίζουν μπαταχτσίδες, λαμόγια και στρατηγικούς κακοπληρωτές, αφού πολλοί από αυτούς χρωστάνε σε τράπεζες και Δημόσιο, που τους εκπλειστηριάζει τα σπίτια. Μάλιστα βλέπουμε ότι οι οργανώσεις που εισπράττουν χρήματα από τους αφελείς, διαφημίζονται από τα ΜΜΕ χωρίς να πληρώνουν καμιά διαφήμιση οπότε ούτε φόρο ούτε φπα κλπ. Πράγμα ανάλογο βέβαια, δηλαδή δωρεάν επιλεκτική διαφήμιση, κάνουν τα ΜΜΕ και σε άλλους τομείς πιθανότατα δικών τους οικονομικών συμφερόντων. Διαφημίζει πχ αδιάκοπα ο ραδιοφωνικός ή ο τηλεοπτικός σταθμός την εφημερίδα, την ιστοσελίδα ή το βιβλίο που ανήκει στο ίδιο αφεντικό χωρίς να ελέγχει κανείς αν για τις ατελείωτες αυτές έμμεσες ή άμεσες διαφημίσεις καταβάλλονται οι αντίστοιχοι φόροι φπα κλπ. Διαφημίσεις που παραπλανητικά παρουσιάζονται ως ειδήσεις. Σε τέτοια λοιπόν και άλλα παρόμοια διχαστικά περιβάλλοντα όπου η διαπλοκή και το παρασκήνιο κάνουν παντού θραύση, η Δημοκρατία και τα προαπαιτούμενα της δεν μπορούν να σταθούν ούτε λεπτό.
Τώρα θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε, ότι δεν κάνουμε λάθος στα παραπάνω και ότι όλες αυτές οι σκέψεις και τα παραδείγματα όπως και άλλα σχετικά που θα ακολουθήσουν, έχουν ουσιαστική σχέση με την Δημοκρατία, καθώς θα ανακαλύπτουμε, ή αλλιώς θα αποκαλύπτουμε τι κατά την γνώμη μας τελικά σημαίνει Δημοκρατία, ώστε να αποδειχτεί ότι πράγματι Αυτή έχει δίκαια αποκτήσει, την καλή φήμη που την συνοδεύει ανά τους αιώνες. |
