|
Ισοπεδωτικά, κατώτερα, φτωχά και συχνά προσβλητικά, τα όσα συνοδεύουν σήμερα εννοιολογικά την λέξη Δημοκρατία, ακόμα και αυτά που λέγονται καλοπροαίρετα τις περισσότερες φορές είναι πολύ κατώτερα και ανάξια της. Το τι πραγματικά σημαίνει Δημοκρατία, θα ξέρουμε ότι το κατέχουμε, μόνο όταν αυτό ταυτίζεται με το καλό και μόνο το καλό, όλων των ανθρώπων που την βιώνουν, χωρίς όμως αυτό το καλό να βλάπτει κανέναν, ούτε τώρα αλλά ούτε και στο μέλλον. Αναζητούμε λοιπόν έναν ορισμό που να δικαιολογεί το ότι επάξια, έστω και από διαίσθηση, ακόμα και στις μέρες μας, η Δημοκρατία βρίσκεται στην υψηλότερη θέση των προτιμήσεων των λαών και ότι, δικαιολογημένα γίνονται απ όλους μας αγώνες γι Αυτήν. Ξεκινούμε κάνοντας πρώτα μια αναφορά στο παρελθόν και μάλιστα στην αρχαία Ελλάδα. Για να προλάβουμε όμως σκέψεις κάποιων, του τύπου, ότι θέλουμε να προπαγανδίσουμε την δήθεν μοναδικότητα των αρχαίων Ελλήνων, κάτι που έχει δαιμονοποιηθεί στο έπακρον, τουλάχιστον εντός της Ελλάδος από ανθελληνικούς μηχανισμούς που θέλουν (για ευνόητους λόγους) κάθε τι το Ελληνικό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, να είναι το λιγότερο κατάπτυστο ασήμαντο και άχρηστο, ή ότι όλα τα πήραν οι αρχαίοι Έλληνες από άλλους λαούς, όπως πχ την φιλοσοφία, το θέατρο, τα μαθηματικά, την Δημοκρατία κλπ, που όμως, ενώ λέει τα είχαν από πρίν οι άλλοι λαοί, δεν τα εφάρμοζαν γιατί λέει δεν τα χρειαζόντουσαν. Έτσι απλά τα είχαν, μας λένε όλα τα παραπάνω κάποιοι άλλοι λαοί, πριν από τους αρχαίους Έλληνες, χωρίς όμως να προβάλλουν αποδείξεις, και αυτοί που λένε τέτοια, έχουν βέβαια τους λόγους τους, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι, αναγνωρίζουν ως μεγάλες προσωπικότητες ανθρώπους άλλων χωρών, που μεγαλούργησαν επειδή απλά και μόνο διάβασαν αρχαίους Έλληνες. Έτσι πολλοί από αυτούς που μεγαλούργησαν, όχι πάντα, αλλά αρκετές φορές και προς τιμή τους, λένε και μαρτυρούν ότι οφείλουν πολλά στην επαφή τους με το αρχαιοελληνικό πνεύμα. Υπάρχουν ακόμα και ανθελληνικοί μηχανισμοί που με οξύμωρο τρόπο υποτιμούν την αρχαία Ελλάδα αλλά αναγνωρίζουν ως μεγάλες προσωπικότητες πχ αρχηγούς κρατών, που με καημό και σημειολογικά, κάποιοι από αυτούς, άλλοι μίλησαν και άλλοι επεδίωξαν να μιλήσουν, στην Πνύκα ή στην Ακρόπολη αλλά και σε άλλους συμβολικούς χώρους, για το λεγόμενο θαύμα των αρχαίων Ελλήνων, ένα θαύμα που οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ποιο ή τι είναι. Απαντούμε πως όχι μόνο δεν έχουμε πρόθεση να προπαγανδίσουμε κανέναν, αλλά και να επιδιώκαμε να παρουσιάσουμε το μεγαλείο των αρχαίων Ελλήνων από εδώ, καμία αξία δεν θα είχε, αφού υπάρχουν άλλοι κατάλληλοι για αυτό, ενώ εμείς είμαστε άσχετοι και ασήμαντοι μπροστά τους, εμείς εδώ απλά αναφερόμαστε στους αρχαίους Έλληνες, γιατί σε αυτούς αναμφισβήτητα όλοι αναγνωρίζουμε όχι μόνο την συνειδητοποιημένη γέννηση και της Δημοκρατίας αλλά και την εφαρμογή της, όπως και του Πολιτισμού καθώς αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Αναφερόμαστε ακόμη σε αυτούς γιατί σε κάθε περίπτωση σωστής επαφής μαζί τους, προκύπτουν κέρδη και μόνο κέρδη για όσους το επιδιώξουν και το πετύχουν.
Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι η Δημοκρατία ή ο Πολιτισμός, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος ή καλύτερα οι δύο από τις πολλές πλευρές ενός στερεού σώματος που συνθέτουν το προαναφερθέν θαύμα, όποιος λοιπόν πιστεύει ότι τα παραπάνω δεν προήλθαν από τους αρχαίους Έλληνες, ας διαγράψει την λέξη Έλληνες και να βάλει στην θέση της όποιαν άλλη θέλει, και μην ανησυχεί δεν θα χαλάσουμε εδώ τις καρδιές μας, δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Σκοπός και στόχος μας είναι να μας γίνει καθημερινό ζητούμενο η Δημοκρατία και όλα τα σχετικά με αυτήν. Έτσι ώστε πάνω σε αυτό το ενδιαφέρον μας για την Δημοκρατία, να συνενώσουμε με Ομόνοια τις δυνάμεις μας, συμπορευόμενοι σε κάθε τι που μας ωφελεί και αντιμαχόμενοι από Κοινού, κάθε τι που μας βλάπτει. Με αυτούς λοιπόν τους όρους και για αυτούς τους λόγους εδώ θα κάνουμε κάποιες λίγες αναφορές, στους αρχαίους Έλληνες. Ξεκινώντας θα επισημάνουμε ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι από αυτούς που αναφέρονται με θαυμασμό στους αρχαίους Έλληνες, ανάμεσα τους και πολλοί από εμάς που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και πολλοί άλλοι εκτός αυτής, που τους θαυμάζουμε αλλά ο θαυμασμός μας περιορίζεται στο ότι περιτείχισαν με στιβαρό τρόπο την Ακρόπολη, ή έφτιαξαν τον Παρθενώνα ή άλλους περίτεχνους ναούς και κτήρια, ή γιατί τα αγάλματα τους είχαν ωραία θέματα και με τέχνη φτιαγμένα, ή για τα Ομηρικά ή τα Ορφικά έπη, τα ιστορικά, ή την ποίηση, το δράμα, την κωμωδία, ή για την ενασχόληση τους με την επιστήμη ή την φιλοσοφία, ή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες κλπ .
Μάλιστα όλα αυτά τα θαυμαστά, συχνά τα παρατηρούμε και τα κρίνουμε μεμονωμένα και ασύνδετα μεταξύ τους, και όχι σαν ένα σύνολο από πράγματα που έχουν ένα Κοινό σημείο αναφοράς και Κοινό στόχο και σκοπό. Όμως όλα αυτά, μεμονωμένα και πραγματικά ασύνδετα μεταξύ τους, τα συναντάμε και σε άλλους λαούς, όπου και έχουμε και σε εκείνους σπουδαία κτήρια και μεγάλα έργα. Έτσι λοιπόν όχι μόνο στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και αλλού άλλοι λαοί, έφτιαχναν ή απέκτησαν με διάφορους τρόπους, ωραία αγάλματα κτίρια ή πυραμίδες και κάθε είδους έργα τέχνης, όμως εύκολα παρατηρούμε ότι άνθρωποι από τον χώρο του πνεύματος, πολλοί από τους θαυμαστές των αρχαίων Ελλήνων, ενώ δεν δίνουν καμία ιδιαίτερη αξία ή σημασία πχ στα φιλοτεχνημένα μάρμαρα, στην ωραία κεραμική τους, στα χάλκινα στα αργυρά και στα χρυσά αντικείμενα ή νομίσματα τους, όμως τους αρχαίους Έλληνες τους σέβονται, τους εκτιμούν, τους μελετούν και τους δοξάζουν και όταν λέμε ότι δοξάζουμε σημαίνει ότι έχουμε θαυμασμό, καλή εικόνα και βέβαιη πίστη, σε κάποιον και τον αποδεχόμαστε και αυτόν και τους λόγους του και τα έργα του, έχοντας όμως ο θαυμασμός σε αυτές τις περιπτώσεις ως κεντρικό σημείο το πνεύμα του θαυμαζόμενου. Δοξάζουν λοιπόν τον ένα ως πατέρα της ιστορίας τον άλλο ως πατέρα της γεωμετρίας, της αστρονομίας, της ιατρικής, φιλοσοφίας κλπ.
Επίσης και άλλοι λαοί είχαν τέχνες, γράμματα, επιστήμες, φιλοσοφία κλπ, τέτοια ή έστω παρόμοια, και κάλυπταν τις σχετικές ανάγκες τους, αλλά μέχρι εκεί, δεν τους αναγνωρίζουμε το κάτι άλλο που αναγνωρίζουμε στους αρχαίους Έλληνες, και ποιο είναι αυτό; Ένα λοιπόν από αυτά που αναγνωρίζουμε όλοι ανεπιφύλακτα στους Αρχαίους Έλληνες και συχνά χωρίς να συνειδητοποιούμε την μοναδική σημασία του, είναι ότι κάποια στιγμή δημιούργησαν όπως είπαμε Πολιτισμό, και συχνά λέμε ότι έδωσαν τα φώτα στους λαούς όλου του κόσμου, τι εννοούμε με αυτήν την φράση, τι σημαίνει Πολιτισμός, πως εμφανίζεται και πώς διατηρείται, τι σκοπούς εξυπηρετεί; Τονίζουμε ξανά πως η Δημοκρατία της οποίας αναζητούμε την ουσία, όπως είπαμε και νωρίτερα, προϋποθέτει τον Πολιτισμό, πως θα μπορούσε άλλωστε σε ένα απολίτιστο και βάρβαρο περιβάλλον να αναπτυχθεί Δημοκρατία; Υπάρχουν άραγε λαοί Δημοκρατικοί αλλά απολίτιστοι και βάρβαροι; |
