Ο Πολιτισμός είναι δημιούργημα της Κοινωνίας και η Κοινωνία δημιούργημα της Οικογένειας. Ο Πολιτισμός εξυπηρετεί τις ανάγκες της Οικογένειας, υπηρετώντας και φροντίζοντας την Κοινωνία των Οικογενειών που τα κατευθύνει όλα. Αυτό όμως γίνεται χωρίς την ανάγκη κάποιου καλού ή κακού βοσκού, μελισσοκόμου, επιστάτη κλπ, δηλαδή χωρίς την ανάγκη ύπαρξης αυτοκράτορα, βασιλιά, ολιγάρχη, άρχοντα αριστοκράτη, ή άρχοντα τυράννου και αυτό γιατί όλους τους παραπάνω ρόλους από την θετική τους πλευρά τους διαδραματίζουν οι Πολίτες. Ο Πολιτισμός βρίθει από βοσκούς και μελισσοκόμους, ο Πολιτισμός διαθέτει και συντηρεί το αντίστοιχο των παραπάνω στην καλή τους όμως εκδοχή, καθώς ο Πολιτισμός αποτελείται από Ανθρώπους, που φροντίζουν τα πάντα όπως ο βοσκός φροντίζει το κοπάδι των προβάτων, ή ο μελισσοκόμος φροντίζει την κυψέλη με τις μέλισσες, με την διαφορά όμως ότι ο νθρωπος του Πολιτισμού ο Πολίτης, κάνει τα παραπάνω, χωρίς το όποιο κέρδος να πηγαίνει σε έναν βοσκό ή σε έναν μελισσοκόμο, αλλά το κέρδος μοιράζεται σε όλα τα μέλη του Πολιτισμού δηλαδή τους Πολίτες. Αυτούς που άλλωστε διαδραματίζουν και τους παραπάνω ρόλους δηλαδή του βοσκού ή του μελισσοκόμου. Το κέρδος βέβαια που μοιράζεται εξ ίσου σε όλους δεν έχει να κάνει με χρήματα, χρυσάφια, διαμάντια, μετοχές κ.α., αλλά έχει να κάνει με τα ζητούμενα της Κοινωνίας, με τους σκοπούς και τους στόχους της, που αυτοί είναι η διαχρονική εξασφάλιση της Επιβίωσης όλων τών μελλών της Κοινωνίας με τους πλέον αποτελεσματικούς και εφικτούς όρους με την ελάχιστη συμβολή όλων.
Και ο βοσκός ή ο μελισσοκόμος του Πολιτισμού δεν είναι ένα ή δύο πρόσωπα αλλά πολύ περισσότερα, πόσα; όσα είναι και οι Πολίτες. Και βέβαια το κέρδος που αναδιανέμεται, δεν έχει να κάνει όπως είπαμε με χρυσάφια και διαμάντια που έχουν αξία και εξασφαλίζου κάποια πράγματα της ζωής όσο είναι τα πράγματα κανονικά και όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν ώστε να διατηρούν αυτά την αξία τους, αλλά έχει να κάνει με κάτι ασύγκριτα σπουδαιότερο, έχει να κάνει άμεσα με αυτή την ίδια την Ανθρώπινη Ζωή και την εξασφάλιση της, την κατηγορία, την ποιότητα την ποσότητα και την ουσία της ζωής, όχι της όποιας ζωής αλλά της Ανθρώπινης Ζωής, εξασφαλίζοντας όλα αυτά τα πράγματα, που κάνουν τον άνθρωπο αγόγγυστα νθρωπο, τον κάνουν περισσότερο νθρωπό και επί μακρού, απομακρύνοντας τον από δυσκολίες και κακοτοπιές, που συχνά συναντά εκτός Πολιτισμού, κακοτοπιές και δυσκολίες που εύκολα τον καταντούν ζώο κατάλληλο προς εκμετάλλευση από τους υπολοίπους.
Πώς επιτυγχάνεται αυτό μέσα στον Πολιτισμό; Μα πολύ απλά, όταν οι Οικογένειες είναι πλέον πολλές και έχουν δημιουργήσει χωριά και πόλεις και είναι ικανές σε αριθμό για ικανοποιητική παραγωγή ώστε να υπάρχει επάρκεια πόρων και αυτάρκεια αγαθών για τις ανάγκες των, και έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν, τις διαστάσεις της δύναμης που διαθέτουν όταν είναι ενωμένες, και με Κοινές απόψεις, σκέψεις, θέσεις και τρόπους αντιμετώπισης των κυρίαρχων και σημαντικών θεμάτων, όπως αυτών της Ζωής, αρχίζουν τότε να προσφέρουν στα μέλη τους, τους απλούς ανθρώπους, κάποια εφόδια που από απλούς ανθρώπους αυτά τα εφόδια τους μετατρέπουν σε Πολίτες. |