|
Μετά λοιπόν την υπενθύμιση που θα επιχειρήσουμε, για τα παραπάνω απαραίτητα συστατικά της Δημοκρατίας, πιστεύουμε ότι θα είναι αρκετό να γίνει μια απλή συμφωνία μεταξύ μας, ώστε από εδώ και εμπρός, αυτά τα απαραίτητα συστατικά της Δημοκρατίας, να τα λαμβάνουμε όλοι μας υπ όψη και να τα εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας ζωή, και αυτό όχι για κανέναν στείρο ιδεολογικό, δογματικό ή άλλο λόγο, αλλά γιατί η σωστή επανατοποθέτηση της Φύσης, της Οικογένειας, της Κοινωνίας, της Παιδείας, της Μόρφωσης της Εκπαίδευσης, του Πολίτη, της Πόλης, του Πολιτισμού, της Πολιτείας, του Πολιτεύματος και της Δημοκρατίας, στην καθημερινή μας λογική, εξυπηρετεί με τον καλύτερο και πλέον μοναδικά αποδοτικό και σίγουρο τρόπο, τα Κοινά μας συμφέροντα. Η Δημοκρατία εξυπηρετεί τα Κοινά συμφέροντα όχι των λίγων αλλά όλων, και σε καμία περίπτωση δεν είναι μια πολυτελής ιδεολογική ή ακαδημαϊκή ασχολία των ειδικών, αλλά μία καθημερινή απασχόληση μέριμνα και φροντίδα των Πολιτών.
Και η αναγνώριση, αποδοχή και οριοθέτηση και στην συνέχεια η εξυπηρέτηση από εμάς τους ίδιους των πραγματικών Κοινών μας συμφερόντων, είναι η βάση της εξασφάλισης όλων των υπολοίπων συμφερόντων μας, είτε μερικώς Κοινών, είτε (εντελώς) ατομικών. Η εξυπηρέτηση των πραγματικών Κοινών μας συμφερόντων είναι ο μόνος τρόπος που θα μας επιτρέψει να ζήσουμε όλοι σε περιβάλλον αληθινής Δημοκρατίας που είναι και το ζητούμενο, καθώς η Δημοκρατία προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες Ζωής για όλους, διαχρονικά και όχι πρόσκαιρα και σε καμία περίπτωση βέβαια, επιλεκτικά και μόνο στους κάθε μορφής εκλεκτούς του κόσμου ετούτου, γιατί τέτοια Δημοκρατία δεν υπήρξε αλλά ούτε και πρόκειται ποτέ να υπάρξει, αφού την δουλειά αυτή της επιλεκτικής καλοζωίας την προσφέρουν όλα τα άλλα συστήματα εξουσίας όπως πχ η ηγεμονία, η φεουδαρχία, η ολιγαρχία, η κατ ευφημισμό Δημοκρατία κλπ.
Η Δημοκρατία είναι το στολίδι, το επιστέγασμα και η επιβεβαίωση, ότι υπάρχουν εν πλήρη σεβασμό και λειτουργία, όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω ως προϋπόθεση της. Και όλα αυτά θα προκύψουν μόνο με μία ελάχιστη Κοινή προσπάθεια όλων μας, κάτι για το οποίο κανείς δεν θα πεί όχι, αφού το συμφέρον μας σε κάθε περίπτωση το αναζητούμε και το επιδιώκουμε και αγωνιζόμαστε όλοι για αυτό, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το Κοινό μας συμφέρον. Οπότε απομένει να το προσδιορίσουμε να το αναγνωρίσουμε και να το αναδείξουμε αυτό το Κοινό μας συμφέρον, και συναποφασισμένα και συντονισμένα να το επιδιώξουμε, για να έχουμε καλύτερα, μεγαλύτερα και με λιγότερο κόπο θετικά αποτελέσματα, που να μας καλύπτουν εξ ίσου όλους.
Εμείς τώρα βέβαια, ζούμε παρακολουθούμε αλλά και Βιώνουμε, πράγματα και θαύματα που καθημερινά μας συμβαίνουν και μας επηρεάζουν αρνητικά κατά κανόνα, σε όλα τα επίπεδα της Ζωής μας, άμεσα ή έμμεσα. Αρχής γεννωμένης, μιάς πολύ καλά, από πρίν, προετοιμασμένης ωραίας πρωίας, που έφερε την λεγόμενη κρίση, μια κρίση που αναμφισβήτητα είναι αποτέλεσμα της δήθεν Δημοκρατίας που χρόνια τώρα πανάθλια μας κυβερνά. Επιπλέον μαθαίνουμε διαβάζουμε και ακούμε από τον περίγυρο μας, όπως από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, από τα έντυπα, τα βιβλία κλπ μέσα, διάφορα περί την χώρα και την οικονομική κακοδιαχείριση της, λόγια καλοστημένα με ύπουλο και υστερόβουλο τρόπο, που μας επισημαίνουν τις οικονομικές πάντα, προεκτάσεις και συνέπειες της όποιας κακοδιαχείρισης της χώρας από τους προηγούμενους Δημοκράτες κυβερνώντες της, και ακόμα σημείο αναφοράς της ορθής διαχείρισης της χώρας, είναι το αν τα επιμέρους Οικονομικά στοιχεία της, πχ των ΔΕΚΟ ταμιακά, έχουν κέρδη και όχι αν συνολικά η Οικονομία της χώρας έχει ζημιές, από δανεισμό ή από αχρείαστα Δημόσια έργα ή από την εξάρτηση της από άλλες χώρες.
Υποβαθμίζονται δηλαδή και καταστρατηγούνται, όχι μόνο πράγματα σχετικά με την Φύση, την Οικογένεια, την Κοινωνία, τον Πολίτη και τον Πολιτισμό και τα σχετικά περί τον νθρωπο θέματα, αλλά και το μόνο πλέον που έχει σημασία για την ζωή ενός λαού, όπως μας λένε, δεν είναι ο ίδιος ο λαός, αλλά τα οικονομικά και μάλιστα με κυρίαρχο το οικονομικό του κράτους, και αυτό το κυρίαρχο στις μέρες μας συνοψίζεται στο να μπορεί το κράτος να δανείζεται από τις αγορές, με μνημόνια, με συμφωνίες δηλαδή που επηρεάζουν την διακυβέρνηση του, συμφωνίες που εξασφαλίζουν στους δανειστές την επιστροφή των δανεικών με έμμεσο ή άμεσο τρόπο, ώστε να μπορεί πάλι το κράτος φορολογώντας τον λαό να επιστρέφει τα δάνεια μαζί με τους τόκους ξαναδανειζόμενο κοκ, και μάλιστα όλα αυτά με απίθανα καταστροφικούς για τον λαό και την κρατική οικονομία όρους, εμπλέκοντας μας σε μηχανισμούς παγκοσμιοκυριαρχίας κάποιων, μέσω του δανεικού χρήματος των. Αν όμως ήμασταν Αυτάρκεις στις ανάγκες μας, θα παύαμε να δημιουργούμε νέο χρέος, ενώ αν παρήγαμε έστω και αξίας μιάς δεκάρας περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε, κάποτε θα ξεπληρώναμε και το υπάρχον χρέος. Λογικές και πράγματα που πολλά χρόνια παραβλέπονται, ενώ τώρα έρχονται και τα μνημόνια και επιβάλλουν δια νόμων κάθε μορφής οικονομικό παραλογισμό. |
