|
Λογικές, μέθοδοι και τακτικές αποδεκτές και δοκιμασμένες, που εξασφάλιζαν έστω την καθημερινή Επιβίωση στους ανθρώπους για χιλιάδες χρόνια, έδωσαν σήμερα την θέση τους στον παραλογισμό. Παρατηρώντας την παρούσα κατάσταση βλέπουμε ότι έχει προκύψει σε εμάς τον λαό, από την μια στιγμή στην άλλη ανεργία. Και αυτό δεν θα ήταν διόλου κακό αν δεν είχε σαν αποτέλεσμα την αδυναμία Επιβίωσης μας
Πρακτικά αυτή η ανεργία είναι αποτέλεσμα πολλών αιτιών, που οι ρίζες τους έχουν σχέση με το διαζύγιο μας από την διαχρονικά σωστή έννοια της οικονομίας. Από κάποιο σημείο και μετά, χωρίς όμως να υπάρχει το απαιτούμενο υπόβαθρο στους υπόλοιπους βασικούς τομείς, θεωρούσαμε ως οικονομικές δραστηριότητες το χρηματιστήριο ή τις διανομές εμπορευμάτων, την παροχή υπηρετικών υπηρεσιών κλπ. Δηλαδή κάποιοι μας προετοίμαζαν να τους κάνουμε διανομή τα εισαγόμενα προϊόντα τους, αγοράζοντας από αυτούς μέχρι και τα μεταφορικά καθώς και όλα τα άλλα απαραίτητα μέσα. Ενώ λοιπόν ήμασταν μέχρι πρότινος λαός σφικτός και ορθολογιστής, και στα οικονομικά αλλά και σε όλα τα άλλα ζητήματα, που είχαν να κάνουν με την αληθινή ζωή και τις πραγματικές ανάγκες της. Τώρα και σιγά-σιγά στην αρχή, επηρεασμένοι από ΜΜΕ και άλλους ψυχρο πολεμικής φύσης παράγοντες, όπως φτηνά εισαγόμενα που η ελάχιστη ή η καθόλου φορολόγηση τους δεν δίνει καν έσοδα στο κράτος, ενώ η παύση παραγωγής από εμάς αυτών των προϊόντων, δίνει ανέργους που όχι μόνο τρώνε επιδόματα ανεργίας και κοινωνικά βοηθήματα, αλλά και δεν συμμετέχουν στα φορολογικά έσοδα του κράτους. Το οποίο με την σειρά του στρέφεται αδιακρίτως με νέους συντελεστές φορολόγησης, νόμους φόρου ακινήτων, ξεπούλημα δήθεν ζημιογόνων ΔΕΚΟ κλπ. Αλλάξαμε λοιπόν αντίληψη περί της οικονομικής λογικής και έτσι, η ενασχόληση των εργαζομένων, ξέφυγε από την παραγωγή των αληθινά και πρωταρχικά αναγκαίων και στράφηκε στην παραγωγή και ενασχόληση με πράγματα πρόσκαιρα, και σε δευτερεύοντα προϊόντα και θέματα, όπως είναι η παροχή υπηρετικών υπηρεσιών, (γκρουμ, γκαρσόνια, υπηρέτες, μεταφορείς εμπορευμάτων, υπάλληλοι, διαφημιστές, παρουσιαστές, διασκεδαστές, πωλητές λαχείων, προϊόντων τεχνολογίας όπως κινητής τηλεφωνίας, συνδρομητικής τηλεόρασης, έμποροι κλπ), εργασίες προσωρινές και εποχιακές, όπως τα τουριστικά επαγγέλματα που τα περισσότερα απασχολούν τους εργαζόμενους μερικούς μόνο μήνες το έτος, και έτσι τους υπόλοιπους μήνες οι εργαζόμενοι αυτοί ασκούνται στην ανεργία και επιδοτούνται οικονομικά από την εργασία όσων δουλεύουν όλο το έτος. Ακόμη βλέπουμε υπηρετικές εργασίες μη παραγωγικές, που διευκολύνουν τους καλοστεκούμενους οικονομικά, με αποτέλεσμα όταν αυτοί οι καλοστεκούμενοι άρχισαν τις περικοπές, πολλοί εργαζόμενοι σε αυτούς τους τομείς βρέθηκαν στην ανεργία, ενώ τέτοιο πράγμα δεν συνέβη σε όσους ήταν και παρέμειναν στον χώρο της παραγωγής των πραγματικά αναγκαίων, όπως πχ οι αγρότες, κτηνοτρόφοι, βιοτέχνες κλπ. Και αν ο λαός είχε ανεπτυγμένη την ορθή Παραγωγική, Καταναλωτική και Εργασιακή συνείδηση και συμπεριφορά, και οι αγορές του εστίαζαν προς το συμφέρον της Ελληνικής οικονομίας και όχι στο πρόσκαιρο συμφέρον της τσέπης του, σίγουρα θα Επιβίωναν πολλοί περισσότεροι και σε αυτούς αλλά και σε άλλους κλάδους την συνολικής οικονομίας του λαού, γιατί με την ορθή για τον τόπο Παραγωγική, Καταναλωτική και Εργασιακή συνείδηση και τακτική, παραμένουν στην Ελλάδα τα χρήματα, επειδή τα δίνουμε για προϊόντα που παράγονται εδώ και σε επιχειρήσεις που έχουν φορολογική έδρα την Ελλάδα, καθώς τα χρήματα παραμένοντας εδώ ανακυκλοφορούν αναζωογονώντας την οικονομία όλων μας, δηλαδή και λαού και κράτους και αυτό μας συμφέρει στον μέγιστο βαθμό όσο και αν τα αντίστοιχα εισαγόμενα είναι φτηνότερα.
Ακόμα έχουμε παντελή απουσία, οργανωμένης κρατικής προστασίας των σχετικών με την οικονομία της χώρας θεμάτων που έχουν να κάνουν με τα εισαγόμενα, (αυτό μάλιστα ἀόρατες δυνάμεις το έχουν δαιμονοποιήσει και βαπτίσει με την λέξη προστατευτισμό). Έτσι πολλοί βιοτέχνες στην Ελλάδα έμειναν άνεργοι, αφού το κράτος άφησε απροστάτευτη την παραγωγή τους από τον απρόσμενο και επιθετικό ανταγωνισμό αντίστοιχων εισαγόμενων προϊόντων. Η αγορά πλημμύρισε με ανεξέλεγκτα εμπορεύματα αδασμολόγητα και αφορολόγητα άρα και φτηνότερα, καθώς αυτά είχαν και έχουν οικονομική έδρα φορολογικούς παραδείσους. Και αυτό λειτούργησε χειρότερα και από κανονικό βομβαρδισμό, και μάλιστα τώρα που έχουν αποκτήσει τα εισαγόμενα αμετάκλητη μονοπωλιακή θέση στην αγορά, κάλλιστα μπορούν τα αυξήσουν την τιμή πώλησης ώστε να πληρώσουν και φόρο στο κράτος, φόρο που εισπράττουν από τον λαό του κράτους
Και μαζί με όλα αυτά οι χώρες παραγωγής των προϊόντων αυτών είναι εργασιακοί μεσαίωνες. Ενώ εδώ όχι μόνο η υπάρχουσα ντόπια επιχειρηματικότητα αλλά και η όποια απεγνωσμένη προσπάθεια βιοπορισμού των Ελλήνων ανέργων αντιμετωπίζει, την κρατική φορολογική κόλαση, παράνοια και θηριώδη επιθετικότητα. Η παγκοσμιοποίηση εδώ δεν εμπνέει κανέναν ποιητή που να θέσει θέμα ίσης φορολόγησης των ίδιων προϊόντων, δηλαδή τι κερδίζει το κράτος από την αγορά ενός εισαγόμενου αυτοκινήτου; αξίας πχ 10000 ευρώ, τόσα ή και λιγότερα να ζητήσει συνολικό φόρο και όταν το αυτοκίνητο παράγεται εδώ, καθώς η εδώ παραγωγή θα συμβάλει στην μείωση της ανεργίας άρα και των επιδομάτων προς ανέργους που τώρα το κράτος δίνει. Αντιθέτως όμως η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει τις δυσκολίες στην ντόπια παραγωγή για να διατηρούν τα δικά της προϊόντα υψηλά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα ή αμετάκλητη μονοπωλιακή θέση στην αγορά. |
