|
Όταν λοιπόν το Δημόσιο το διαχειρίζονται Πολίτες, προερχόμενοι από μια Κοινωνία μέσα σε ένα Πολιτισμένο περιβάλλον, εκεί δηλαδή που όλα περιστρέφονται στο προσωπικό συμφέρον κατόπιν της εξασφάλισης του Κοινού συμφέροντος, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Και μην κάνει κανείς το λάθος, να πιπιλίσει την καραμέλα, τού ότι σε κάθε περίπτωση το Δημόσιο είναι κακός επιχειρηματίας, χωρίς να γνωρίζει ή να παραβλέπει ότι υπάρχει και η εκδοχή των Δημοσίων πραγμάτων, με την Κοινωνία τους Πολίτες και τον Πολιτισμό και έτσι να μπεί στην μονόδρομη λογική του κουμμουνισμού ή του καπιταλισμού, δηλαδή να πάρει την μία ή την άλλη παράλογη και καταστροφική θέση, πάνω στα δημόσια θέματα, γιατί αυτός θα είναι άλλο ένα θύμα από τα τόσα θύματα που υπάρχουν ως οπαδοί τέτοιων θεωριών. Όπως παράλογα θύματα θα είναι και αυτοί, που θα μπορούσαν να χωριστούν σε φανατικούς οπαδούς της βροχής, ή της ανομβρίας, της νύκτας ή της ημέρας, ή όπως αυτοί που μπορεί κάποια στιγμή ίσως να θέσουν το δίλημμα πόδια ή χέρια
και οι μεν να κόβουν τα χέρια πεπεισμένοι ότι θα ζήσουν καλύτερα μόνο με τα πόδια τους ενώ οι δε, θα κόβουν τα πόδια πεπεισμένοι ότι θα ζήσουν καλύτερα μόνο με τα χέρια, και από το παρασκήνιο οι ιδεοδότες θα κάνουν χρυσές δουλειές, εξυπηρετώντας με διάφορα προϊόντα και υπηρεσίες τις επιπλέον ανάγκες των ιδεοληπτών ιδεαλιστών πλην όμως ακρωτηριασμένων θυμάτων τους.
Με δύο κουβέντες, η φτωχική μας άποψη είναι ότι αυτά που ονομάζουμε κουμμουνισμό ή καπιταλισμό καταλήγουν να είναι καταστροφικά, αν ακολουθηθεί μόνο το ένα, ή μόνο το άλλο, δογματικά και μονόχνοτα. Αυτά τα δύο, μαζί και με άλλα πολλά ακόμα, μπορούν και πρέπει να συνυπάρχουν σε κάθε Κοινωνικά δομημένη Πολιτεία, δεν είναι ούτε τυχαία ούτε άχρηστα αλλά είναι όμως πολύ επικίνδυνα για την ζωή του λαού, όταν και όπου δεν βρίσκονται κάθε φορά σε σωστές αναλογίες. Σχετικά λοιπόν με το Δημόσιο δεν μιλάμε για το όποιο Δημόσιο της όποιας χώρας, αλλά μιλάμε για το Δημόσιο μιας Πολιτείας, με Πολιτισμό, με Πολίτες, με Παιδεία, με Μόρφωση και Εκπαίδευση, γνώστες της Κοινωνικής Οικονομίας, που υπηρετούν τους σκοπούς της Κοινωνίας τους, και μέσα από αυτό υπηρετούν και τις ανάγκες των εαυτών τους, ανάγκες που καθορίζουν και τους παραπάνω σκοπούς. |
