|
Σαφώς λοιπόν από αυτές τις κακές για κάποιες ηλικίες γνώσεις και τις συνήθειες, πρέπει να προστατευθεί κυρίως ο νέος άνθρωπος καθώς και όποιος άλλος μπορεί να θιχθεί, για να μην βλαφτεί ο ίδιος, αλλά και για να μην βλάψει στην συνέχεια το περιβάλλον του Πολιτισμού του. Εννοείται ότι αυτή η κατάσταση σε περιβάλλον ψευδούς Πολιτισμού δηλαδή κουλτούρας, είναι τρισχειρότερη και μάλιστα είναι ο κανόνας, δηλαδή εκεί επικρατούν οι γνώσεις και οι συνήθειες που το μόνο αποτέλεσμα τους είναι η φθορά των πάντων.
Παραδείγματα τέτοιας παιδείας στις μέρες μας άπειρα, νέοι, δασκαλεμένοι μεν, αλλά χωρίς αληθινή Κοινωνική Παιδεία, που στρέφονται ενάντια στην όποια Κοινωνία, τον όποιο Πολιτισμό, ενάντια στα ανύπαρκτα και ελάχιστα πλέον ήθη και έθιμα, ήθη και έθιμα που ακόμη και σήμερα, έστω και στον ελάχιστο βαθμό που αυτά υπάρχουν, προσφέρουν ένα υποτυπώδες περιβάλλον, για να μην ζούμε εντελώς σαν τα ζώα. Νέοι χωρίς Κοινωνική Μόρφωση, εμπλέκονται στα οινοπνευματώδη, στα ναρκωτικά, στην πορνεία, στον κάθε μορφής κίνδυνο κατά της ζωής των, και όλο το ενδιαφέρον τους για αυτήν, περιορίζεται στα σαρκικά το φαγητό τα θεάματα και τον κάθε είδους καταναλωτισμό.
Νέοι χωρίς Κοινωνική Εκπαίδευση εργάζονται σε κάθε είδους παρασιτικά-μη παραγωγικά επαγγέλματα νομίζοντας μάλιστα ότι εξασφαλίζουν και το μέλλον τους (εργασιακά και συνταξιοδοτικά). Έτσι ώστε σήμερα όλα αυτά να αποτελούν, τον μεγαλύτερο εχθρό μας, μιάς και δεν αφήνουν περιθώρια σε πάρα πολλούς νέους, να μετατραπούν σε Πολίτες. Και θα χρειαστεί σήμερα, στην αρχή τουλάχιστον, μια συνωμοσία του Πολιτισμού, ώστε να δαιμονοποιηθεί, κάθε τι, που με πονηριά παρασύρει τους νέους υπέρμετρα στα παραπάνω.
Πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στους νέους να δούν την άλλη όψη του νομίσματος. Και για τούτο θα χρειαστεί να κάνουμε κάτι ανάλογο, με αυτά που μας κάνουν τα συμφέροντα που προωθούν την κουλτούρα, αυτήν που τώρα και χρόνια μας έχουν επιβάλλει καθηλώνοντας μας στην μιζέρια και στον βούρκο
Βλέπουμε όλα τα σχετικά με τα ήθη και τα έθιμα μας ότι καθημερινά, κάποιοι με τα ΜΜΕ τους τα προσβάλλουν. Συκοφαντούν και λοιδορούν. Τα ήθη και τα έθιμα είναι Κοινωνικά εργαλεία που αποσκοπούν στους σκοπούς της Κοινωνίας. Και κάποιοι βγάζουν το ψωμί τους με το να τα προσβάλουν και να τα γελοιοποιούν, είτε έχουν να κάνουν με τα θρησκευτικά μας πιστεύω, τις οικογενειακές αρχές, είτε με την αγάπη μας για την πατρίδα κλπ. Χτυπάνε στο ψαχνό όπως τα χρόνια που το Μουσουλμανικό στοιχείο μας είχε υπόδουλους. Αναφέροντας τα ήθη και τα έθιμα αυτά ως αναχρονιστικά, ξεπερασμένα, ανόητα κλπ. Ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι κόπτονται, διαφημίζουν και υποστηρίζουν συμφέροντα άλλων λαών και χωρών, άλλες μορφές Οικογένειας, ή την διευκόλυνση των θρησκευτικών πιστεύω άλλων θρησκευμάτων. Καλλιεργούν την διχόνοια, με το να προωθούν, πράγματα που έχουν εμφανιστεί από το πουθενά, στα πλαίσια μιας απροσδιόριστης πολυπολιτισμικότητας και παγκοσμιοποίησης, οδηγώντας μας σε μία νέα Βαβυλώνα. Ενώ χωρίς να τους ρωτάμε αυτοί μας διαβεβαιώνον εφησυχαστικά, ότι όλες αυτές οι μειονότητες θα αφομοιωθούν. Γνωρίζουμε ότι στην πράξη αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ και πουθενά, ούτε με την βία. Απόδειξη εμείς οι ίδιοι, αφού ούτε μετά από 400 χρόνια Μουσουλμανικής σκλαβιάς και βίας δεν αφομοιωθήκαμε. Αλλά και αλλού σε διάφορες πολυπολιτισμικές χώρες έχουμε από αναταράξεις, και ολοκαυτώματα μέχρι γενοκτονίες κάθε μορφής. Συχνά η παροιμία ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος μας έρχεται στο μυαλό, αφού ακόμα και σήμερα διαβάζουμε άρθρα ή ακούμε σε εκπομπές ραδιοφώνου και τηλεοράσεως, τα παράπονα των Ελλήνων απογόνων της Μικρασιατικής καταστροφής, σχετικά με την αντιμετώπιση τους από τους εδώ Έλληνες, όταν ξεριζωμένοι αυτοί ήλθαν στην Ελλάδα, και μετά από 100 χρόνια το κρατάνε. Και έτσι και σήμερα, ακούμε παράπονα, όπως ότι κάποιοι από τους εδώ Έλληνες τους συμπεριφέρθηκαν με διαφορετικό τρόπο, αλλά κρατάνε και ολάκερη την μνήμη για τον διαφορετικό τόπο καταγωγή τους και τα ιδιαίτερα ήθη τους. Και αυτά συμβαίνουν μεταξύ Ελλήνων
ας φανταστούμε λοιπόν τι θα έχουμε να ακούμε ή και να παθαίνουμε ακόμα και μετά από χιλιάδες χρόνια από όλους τους άλλους και πραγματικά διαφορετικούς λαούς, που τώρα απερίσκεπτα και χωρίς σχεδιασμό, αλλά αφημένους στην τύχη τους και εξυπηρετώντας τα διάφορα ξένα προς εμάς συμφέροντα, θέλουμε δεν θέλουμε φιλοξενούμε. Και μάλιστα μπροστά στα έκπληκτα μάτια και αυτιά των απρόσκλητων αυτών μεταναστών, κάποιοι πολυπολιτισμικοί ταγοί ξεφτιλίζουν κάθε τι που μας ενώνει και μας χαρακτηρίζει, παραδειγματίζοντας τους να λειτουργούν ανάλογα. Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά δασκαλεύουν και κατευθύνουν την απροστάτευτη νεολαία σε καταστάσεις που όχι μόνο δεν μας ωφελούν αλλά μας βλάπτουν.
Αποδοκιμάζουν καθημερινά και αδιάκοπα οι μισθοφόροι του χώρου των ΜΜΕ (που ιδιοκτήτες τους ή χορηγοί τους είναι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, πολυεθνικές, ΜΚΟ), ότι μας συνδέει και μας ενώνει, ότι μας Κοινωνεί και μας Ομονοεί. Λένε όχι στις εθνικές επετείους λένε όχι στις αναφορές των Αλώσεων και Ολοκαυτωμάτων που έχουμε κατά περιόδους υποστεί, λένε όμως ναι στις επετείους και τα Ολοκαυτώματα των άλλων λαών, όχι στις δικές μας παρελάσεις ναι στις παρελάσεις των άλλων ή στις παρελάσεις των ομοφυλοφίλων, όχι στην εορτή του αγίου Βασιλείου ναι στην γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ναι στην γιορτή της κάνναβης κλπ κλπ. Έχουν δηλαδή πέσει με τα μανίας ενάντια σε κάθε τι, που έχει σχέση με τα απομεινάρια της πραγματικής Κοινωνίας, του πραγματικού Πολίτη και του πραγματικού Πολιτισμού, πράγματα που είναι αναγκαία, όπως θα αποδειχθεί παρακάτω, για την πραγματική Δημοκρατία, και παράλληλα επιβάλλουν τα αντίθετα, υποστηρίζοντας και διαδίδοντας στην ουσία με θετικό πρόσημο, ότι είναι αντίθετο προς τα παραπάνω και σχετικά με τα συμφέροντα της Κοινωνίας.
Έτσι λοιπόν και εμείς θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους πολέμιους της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού, τους εχθρούς του Πολίτη και της Κοινωνίας, της Παιδείας και της Μόρφωσης, τους εχθρούς της νεολαίας, που κάνουν σήμερα ανοικτό πόλεμο ενάντια στα Κοινωνικά ήθη και έθιμα που έρχονται από τα βάθη των αιώνων, που είναι βασισμένα στην ανθρώπινη Φύση και σύμφωνα με τους κανόνες της λογικής και της επιστήμης. Και παράλληλα προς αυτά αυτοί οι πολέμιοι, προτείνουν στην νεολαία δήθεν νέους και μοντέρνους πλην αδιέξοδους δρόμους, όπου όσοι τους πάρουν χάνουν τα γόνιμα χρόνια της νιότης και κατά προέκταση χάνεται και κάθε τι καλό που μπορεί να προσφέρει ο νέος στον Πολιτισμό και την Δημοκρατία, αφού δεν θα μεταμορφωθεί την κατάλληλη στιγμή από απλός άνθρωπος σε Πολίτη. |
