|
Α) Την επικράτησης της εγκράτειας στο επιθυμητικό μέρος της ψυχής του ανθρώπου, δηλαδή στο μέρος όπου αφεντεύουν οι Φυσικές ορμές της ατομικής αυτοσυντήρησης και διαιώνισης. Αρετή είπαμε είναι η καλύτερη εκδοχή και άποψη κάθε πράγματος. Οπότε η εγκράτεια ως αρετή των Φυσικών μας ορμών, είναι η ικανοποίηση κάθε Φυσικής ορμής με επιλογές που έχουν μέσα τους το μικρότερο κακό και το περισσότερο καλό και για εμάς και για τους άλλους, και όλα αυτά σε βάθος χρόνου.
Β) Την επικράτηση της ανδρείας στο θυμικό μέρος της ψυχής του ανθρώπου, δηλαδή στο μέρος που παίρνονται οι γρήγορες αποφάσεις. Αρετή είπαμε είναι η καλύτερη εκδοχή και άποψη κάθε πράγματος. Οπότε η ανδρεία ως αρετή στις γρήγορες και σχεδόν μηχανικές αποφάσεις μας, είναι η κάθε μας τέτοια απόφαση που έχει αποτέλεσμα το μικρότερο κακό και το περισσότερο καλό και για εμάς και για τους άλλους, ανάλογα αν είναι φίλοι ή αντίστροφα αν είναι εχθροί, και όλα αυτά σε βάθος χρόνου.
Γ) Την επικράτηση της σωφροσύνης στο λογικό μέρος της ψυχής του ανθρώπου, δηλαδή στο μέρος όπου παίρνονται αποφάσεις κατόπιν σκέψεων. Αρετή είπαμε είναι η καλύτερη εκδοχή και άποψη κάθε πράγματος. Οπότε η σωφροσύνη ως αρετή της λογικής, είναι η κάθε μας επιλογή κατόπιν ώριμης σκέψης που έχει αποτέλεσμα το μικρότερο κακό και το περισσότερο καλό και για εμάς και για τους άλλους, ανάλογα αν είναι φίλοι ή αντίστροφα αν είναι εχθροί, και όλα αυτά σε βάθος χρόνου. Εννοείται ότι μέσα σε έναν Πολιτισμό εχθροί δεν υπάρχουν.
Και μιάς που αναφερθήκαμε στην ψυχή να πούμε κάποια λίγα πράγματα σαν αυτά που έλεγαν για αυτήν, οι άνθρωποι που περνούσαν την ώρα τους συζητώντας τα παραπάνω, και συνάμα έφτιαχναν Πολιτισμούς, Δημοκρατίες και επιστήμες, χωρίς βέβαια να επεκταθούμε σε ιδιαίτερα θέματα περί της ψυχής, όπως αν είναι η ίδια παντού, ή διαφέρει ανάλογα το ον, πχ άνθρωπος, ίππος, φυτό κλπ, ή πράγματα σχετικά με θρησκευτικά πιστεύω καθώς δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Αυτοί λοιπόν παρατηρώντας με τις αισθήσεις το περιβάλλον, εύκολα διαπίστωσαν ότι ο ορατός κόσμος χωρίζεται σε δύο κατηγορίες από πλευράς ύλης. Α΄ Την απαθή, αδρανή και χωρίς επιθυμίες πχ για κίνηση ύλη, όπως δηλαδή τα χώματα, οι πέτρες, η λάσπη, ο αέρας, το νερό κλπ. Και Β΄ την ενεργή την έχουσα αίσθηση και ικανή για κίνηση ύλη, όπως αυτή παρουσιάζεται στα φυτά τα ζώα τους ανθρώπους. Η δεύτερη κατηγορία ενώ είναι ίδια με την πρώτη ως προς την ύλη, αφού και την δεύτερη κατηγορία χώματα πέτρες λάσπη νερό κλπ την αποτελούν. Διαφέρει εμφανέστατα όμως σε κάτι από την πρώτη κατηγορία. Διαφέρει ως προς το ότι, κάτι ενώνει την ύλη, της δίνει σχήμα και διαθέτει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω όπως κίνηση, αίσθηση, νόηση. Αυτά τα επιπλέον χαρακτηριστικά που έχουν τα ζώντα όντα, κάπου λογικά πρέπει να το οφείλουν, και αυτό το κάτι ονομάστηκε ψυχή, και σε ένα μικρό και σημαντικό μέρος της, αναφερθήκαμε παραπάνω, και η σημασία και η αξία της γνώσης της ψυχής είτε αυτή υπάρχει είτε όχι, είναι τεράστια και μοναδική σε θέματα που έχουν να κάνουν με το γνώθι σαυτόν, και εκ τούτου την δυνατότητα να είμαστε επ ωφελεία οι άρχοντες και οι κυρίαρχοι του εαυτού μας. Πράγματα απαραίτητα στους Πολιτισμούς, που με την κατάλληλη Παιδεία και Μόρφωση δίνουν την απαραίτητη Μορφή στην ακατέργαστη ψυχή του ανθρώπου ώστε αυτός από μικρή ηλικία να αγαπήσει την αρετή και να θέλει γίνει τέλειος Πολίτης ώστε να άρχει και να άρχεται, επιστάμενος μετά δίκης όπως μας λέει και ο Πλάτων.
Έτσι λοιπόν το παραπάνω περί Παιδείας Πλατωνικό κείμενο, μας λέει ότι η Παιδεία κάνει τον άνθρωπο ικανό, από την παιδική ηλικία, σε αυτό που έλεγαν τότε αρετή που όπως είπαμε είναι η καλύτερη κατάσταση κάθε πράγματος, οπότε ο ενάρετος νθρωπος είναι η καλύτερη περίπτωση ανθρώπου, δηλαδή η Παιδεία τον κάνει ικανό ώστε την κάθε κρίσιμη ή όχι στιγμή, να λειτουργεί με σωφροσύνη, ανδρεία και εγκράτεια και η ισορροπημένη εντός μας σωφροσύνη, ανδρεία και εγκράτεια μας καθοδηγούν την ζωή μας σε δίκαιες και όχι άδικες πράξεις, με αποτέλεσμα οι πράξεις των Πολιτών να διακατέχονται από το Δίκαιο που αποδέχεται η Κοινωνία τους. Οι δε Πολίτες όχι μόνο αποφεύγουν να αδικούν, αλλά επιπλέον προτιμούν να αδικηθούν παρά να αδικήσουν, προκειμένου να μην θιχθούν τα συμφέροντα της Κοινωνίας τους, και σε κάθε περίπτωση συμφέρον της Κοινωνίας είναι να επικρατεί η ειρήνη και η Ομόνοια.
Προχωρώντας τώρα λίγο παρακάτω, θα πούμε επιβεβαιωτικά ότι το πρωταρχικό μέλημα της κάθε Κοινωνίας, δηλαδή η Επιβίωση Όλων, έχει περισσότερες πιθανότητες να επιτευχθεί όταν η Κοινωνία είναι αυτάρκης, ή όσο γίνεται περισσότερο αυτάρκης, να διαθέτει δηλαδή η ίδια, όλα τα αναγκαία μέσα ή τα πλέον σημαντικά για τους σκοπούς της. Να έχει δηλαδή διαθέσιμα για όλους από τα πλέον βασικά όπως είναι ο αέρας, το νερό η τροφή και ο απαιτούμενος χώρος, μέχρι ασφάλεια και σιγουριά για το μακρινό μέλλον. Και στα παραπάνω βοηθά και συμβάλει το να υπάρχουν πολλά και με τον αυτό σκοπό μέλη, δηλαδή πολλές Οικογένειες, πολλές και ομόγνωμες, τόσες πολλές, που τελικά δημιουργούν Πόλεις και οι Πόλεις δημιουργούν Πολιτείες και όπου όλοι, δασκαλεμένοι πλέον από την παιδική τους ηλικία οι άνθρωποι, συμπεριφέρνονται ως Πολίτες, φροντίζοντας τον σκοπό της Κοινωνίας εξ αιτίας της οποίας έγιναν οι Πόλεις και η κάθε Πολιτεία.
Οι Πολίτες φροντίζουν ώστε η Πολιτεία τους να παραμείνει λειτουργική, ζωντανή και ισχυρή με βάση τους Κοινωνικούς σκοπούς, στόχους και κανόνες. Οι Πολίτες φροντίζουν την Πολιτεία που δημιούργησαν εξαιτίας της ανάγκης της εξασφάλισης της Επιβίωσης Όλων. Δηλαδή αυτές οι Πόλεις και οι Πολιτείες δημιουργήθηκαν και συντηρούνται και παραμένουν ενωμένες από την Κοινωνία και τους σκοπούς της. Την Κοινωνία που δεν είναι τίποτα άλλο από την Κοινή απόφαση όλων να συνδράμουν από Κοινού σε κάθε τι που εξασφαλίζει την Επιβίωση τους. Την Κοινωνία που είναι η ψυχή των Πολιτειών. Την Κοινωνία που εμπεριέχει στις αρχές της και φροντίζει αυτά που επιβάλει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του ανθρώπινου είδους. Και βέβαια σε καμία περίπτωση των περιπτώσεων οι Πολιτισμένες Πόλεις και οι Πολιτείες δεν δημιουργήθηκαν για να γίνουν χώροι δραστηριοποίησης πολυεθνικών επιχειρήσεων, τουριστικοί προορισμοί, χώροι φιλοξενίας μεταναστών και αιωνίων προσφύγων, χώρες δράσης και διέλευσης κοσμοπολιτών και άλλα παρόμοια
Τα παραπάνω είναι απαράδεκτα μέν, αναπόφευκτα όμως δε, σε χώρες και λαούς από την στιγμή που έτσι αποφασίσουν οι άρχοντες τους. Όλα αυτά και άλλα πολλά ακόμη, που βλάπτουν τους λαούς, αποδεικνύουν την διαχρονική αξία της πραγματικής Κοινωνίας και των προεκτάσεων της.
Η Κοινωνία είναι λοιπόν το λογικό επακόλουθο της ανθρώπινης Φύσης, αφού αυτή η ίδια η Φύση οδηγεί τον άνθρωπο στην αναπαραγωγή και στον Κοινό Βίο και ακόμα η ίδια η Φύση προβάλει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης έντονα, πολύ πιο έντονα θα λέγαμε, από τα άλλα ένστικτα και τις ορμές, που έχει ως εφόδια για τον Βίο του ο νθρωπος, εφόδια που και αυτά πρέπει να τα εκμεταλλευτεί με σωφροσύνη, με ανδρεία και εγκράτεια, πράγμα που το πετυχαίνει μόνο σε περιβάλλοντα Κοινωνίας και Πολιτισμού. |
