|
Ρυθμιστικός και απαραίτητος παράγοντας των λειτουργιών της Κοινωνίας είναι το Πολίτευμα, με πλέον γνωστό σε όλους Πολίτευμα, το ονομαζόμενο Δημοκρατία, ή το άλλο που προηγήθηκε σε μικρής έκτασης χώρες-Πολιτείες, το λεγόμενο πάλι Πολιτεία ή αλλιώς όπως πρόχειρα το ονομάσαμε Πολιτοκρατία. Για να είναι όμως πράγματι Πολίτευμα και όχι παρεκτροπή ή κακέκτυπη προσομοίωση Πολιτεύματος ή κατ ευφημισμό Πολίτευμα, πρέπει μέσω των Πολιτών του να κάνει αυτό που του έχει αναθέσει η Κοινωνία και τίποτα άλλο, πρέπει λοιπόν αδιάκοπα να υπενθυμίζει και οπωσδήποτε να εξυπηρετεί τους σκοπούς της Κοινωνίας, να εφαρμόζει και να επιβεβαιώνει την σωστή εφαρμογή των νόμων της Κοινωνίας, και όπως πολλές φορές έχουμε πεί, ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ. Διαφορετικά δεν πρόκειται ούτε για Πολίτευμα ούτε για Δημοκρατία ούτε για Πολιτεία ούτε βέβαια και για Πολιτισμό, αλλά πρόκειται για μια οποιαδήποτε εξουσία επί του λαού μιας χώρας, που αυθαίρετα πράττει για την πάρτη της, όπως πράττει ο βοσκός ή ο μελισσοκόμος ή ο άρχοντας και ο φεουδέρχης ενός τόπου. Γιατί αυτές οι μορφές εξουσίας ελάχιστα ωφελούν και ελάχιστα νοιάζονται για τους εξουσιαζόμενους και όταν αυτό συμβαίνει, να ωφελούνται δηλαδή οι εξουσιαζόμενοι, συμβαίνει περιστασιακά και πρόσκαιρα και στον βαθμό που εξυπηρετεί τις βλέψεις και τα συμφέροντα της εξουσίας.
Διαφορετικά αν ο άρχων ή ο βασιλιάς ή η όποια άλλη μορφή εξουσίας έπραττε μόνο για το Κοινό καλό, πράγμα που συμβαίνει και κάποτε κάποτε. Αν λοιπόν κυβερνούσε ένας καλός άρχοντας και αυτός ο καλός άρχοντας, έχοντας κυρίαρχο στόχο την Επιβίωση Όλων, το πετύχαινε με όποιον τρόπο ήθελε, και αυτό το πράγμα εξ ίσου καλά το έκαναν και οι διάδοχοι του διαχρονικά και αιωνίως, τότε δεν θα είχαν κανένα λόγο ύπαρξης αυτές οι Κοινωνίες, οι Πολίτες, οι Πολιτείες, οι Πολιτισμοί και οι Δημοκρατίες για τις οποίες μιλάμε τώρα. Πλήν όμως, στην πραγματική ζωή και ιστορία των λαών που κάποια στιγμή έχουν καλούς άρχοντες, αυτό διαρκεί συνήθως για λίγο. Και όταν από την φθορά της ζωής ή από άλλους λόγους αποσυρόταν, όταν και όπου υπήρχε, αυτός ο άριστος άρχων, τότε όχι μόνο έπαυαν οι φροντίδες υπέρ του λαού αλλά συνέβαιναν και τα αντίθετα, μέχρι να αποκατασταθεί το κενό εξουσίας. Και αν ο επόμενος άρχων τύχαινε να ήταν του ίδιου επιπέδου με τον προηγούμενο είχε καλώς, διαφορετικά τα πράγματα πήγαιναν πίσω, και μάλιστα πολύ πίσω, ειδικά όταν υπάρχει διαμάχη και αντιπαλότητα για την κατάκτηση και εδραίωση της νέας εξουσίας. Ενώ μετά από λίγο καιρό, λόγω νέας διαδοχής, θα συμβούν πάλι τα ίδια και χειροτέρα. Πράγματα που μεταφράζονται σε αλλαγές στην Παιδεία, στην υγεία, στην δικαιοσύνη, στην ασφάλεια της χώρας, στην φορολόγηση κλπ. Αλλαγές αναγκαίες για να εξασφαλιστεί η επικράτηση της νέας εξουσίας σε βάρος όλων των αντιμαχομένων αντιπάλων.
Σε τέτοιες περιπτώσεις δεδομένου ότι οι άνθρωποι του λαού μιάς χώρας δεν διαθέτουν Παιδεία προερχόμενη από την Κοινωνία τους, έτσι δεν μπορούν να κάνουν κάτι σχετικά με την ανάληψη της εξουσίας. Αφού δεν γνωρίζουν ούτε να άρχουν ούτε να άρχονται και μάλιστα επιστάμενοι μετά δίκης, καθώς στην πλειοψηφία τους, οι άνθρωποι αυτοί ζούν σαν να είναι απλοί επισκέπτες σε χώρες φεουδαρχών ή βασιλιάδων ή αρχόντων ή τυράννων ή αντιπροσωπευτικών Δημοκρατιών. Δεν διδάσκονται και δεν γνωρίζουν ούτε τα σχετικά με την κυβέρνηση του κράτους θέματα, αλλά ούτε τα αναγκαία τα σχετικά με την κυβέρνηση του εαυτού τους, πράγμα που έχει και την μεγαλύτερη σημασία. Δεν υπάρχει λόγος άλλωστε να τα διδαχθούν και να τα γνωρίζουν, χώρια που οι γνώστες τέτοιων πραγμάτων γίνονται ύποπτοι
ύποπτοι ως δελφίνοι της εξουσίας, και οι ύποπτοι συνήθως σε τέτοια καθεστώτα διώκονται προληπτικά. Έτσι ακόμα και αν κάποια στιγμή οι συγκυρίες επιτρέψουν να αναλάβει την εξουσία ο λαός ή κάποιοι από τον λαό, τότε το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει κανέναν από τους πρωτεργάτες τέτοιων ενεργειών.
λλωστε ένα βασίλειο ή ένα φέουδο ή μία αυτοκρατορία ή μια αντιπροσωπευτική ή φιλελεύθερη! Δημοκρατία είναι δύσκολο να κυβερνηθεί από απλούς ανθρώπους. Είτε γιατί η εξουσία είναι πόλος έλξης κάθε λογής αντιμαχόμενων και οργανωμένων συμφερόντων, με ισχύ πολλαπλάσια του απλού ανθρώπου του λαού, καθώς και διότι η αναρρίχηση στην εξουσία εγκυμονεί κινδύνους, αν δεν εκκαθαριστούν σωστά από το περιβάλλον της τα κάθε λογίς αντιμαχόμενα συμφέροντα. Είτε ακόμα, γιατί και ο λαός μπορεί να μετατραπεί σε εξεγερμένο όχλο και να επαναστατήσει αν χαλαρώσουν τα μέτρα καταστολής και υποταγής του. Δεδομένου ότι ο λαός δεν πειθαρχεί στην εξουσία οικιοθελώς, για κάποιο σοβαρό και δικό του λόγο, όπως είναι η Κοινωνία, όπως δηλαδή κάνει ο Πολίτης στην Πολιτεία του, αλλά ο λαός πειθαναγκάζεται στην υποταγή, από ανάγκη και φόβο, ευρισκόμενος στην χώρα που ανήκει σε άλλον, και που αυτός ο άλλος την εξουσιάζει για τους δικούς του λόγους και το δικό του συμφέρον. Ακόμα λοιπόν και μία ή δύο ή και παραπάνω περιπτώσεις καλλών αρχόντων στην ιστορία ενός λαού, δεν έχουν να προσφέρουν σε αυτόν τον λαό τίποτα παραπάνω από δυό ανάσες ή δυό σταγόνες νερό στον ταραγμένο ωκεανό που καθημερινά θαλασσοδέρνονται και πνίγονται οι λαοί.
Στον πραγματικό Πολιτισμό όλοι οι Πολίτες είναι εν δυνάμει άρχοντες, δηλαδή μπορούν να κυβερνήσουν αλλά και να κρίνουν ανά πάσα στιγμή αν κυβερνώνται σωστά, δηλαδή αν κυβερνώνται με βάση τους σκοπούς της Κοινωνίας τους. Οι Πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά την σημασία Πολιτείας τους, για την μοίρα τους, και γνωρίζουν παράλληλα τις ανάγκες της, και δεν αμφιβάλλουν διόλου ότι το συμφέρον τους είναι να υπηρετούν αυτές τις ανάγκες. Στις αληθινές Δημοκρατίες δεν υπάρχουν κενά εξουσίας ούτε επίδοξοι τύραννοι εκ των έσω. Πώς άλλωστε να υπάρξουν όταν μαθαίνουν από την παιδική ηλικία ότι όταν ρωτήθηκε ένας εκ των επτά σοφών της αρχαιότητας, πριν ακόμα να έχει ωριμάσει η Δημοκρατία, τι κατά την γνώμη του είναι το ποιο απίθανο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια Πόλη, αυτός απάντησε το τύραννος γέρων. Δηλαδή ακόμη και αν καταλυθεί μια Δημοκρατία όχι με τον εκφυλισμό των Πολιτών αλλά με την βία, αυτό θα είναι ένα γεγονός σύντομο και ο τύραννος δεν θα προλάβει να γεράσει στην εξουσία
Βέβαια γνωστή σε όλους τους Πολίτες όλων των πραγματικών Δημοκρατιών είναι και η Αθηναϊκή στήλη της Δημοκρατίας που καθοδηγεί τους Πολίτες στον σωστό δρόμο σε περίπτωση κατάλυσης του Πολιτεύματος των Πολιτών, δηλαδή της Δημοκρατίας. Αυτή μάλιστα την στήλη θα έπρεπε να την εκθέταμε ψηλότερα από κάθε άλλη αρχαιοελληνική κληρονομιά Πολιτισμού, ώστε να είναι ορατή από όλα τα μήκη και πλάτη της Γής καθοδηγώντας τους λαούς.
Όσον αφορά την διαδοχή της εξουσίας, στους Πολιτισμούς δεν τίθεται θέμα κενού ή κακής διαδοχής, αφού όλα γίνονται προγραμματισμένα και τάχιστα. Όλοι οι Πολίτες είναι εν δυνάμει άρχοντες, αφού στο ένα μέρος τις εξουσίας, αυτό που αφορά τις αποφάσεις μετέχουν όλοι και το γνωρίζουν στην πράξη, ενώ έχουν όλοι εξ ίσου την πιθανότητα να εκλεγούν για μικρό διάστημα, μερικών ημερών ή μηνών, στην εποπτεία της εφαρμογής των αποφάσεων, και το σημαντικότερο είναι ότι ο κάθε Πολίτης ασκείται καθημερινά στο εκτελεστικό μέρος της εξουσίας, αφού άρχει και εξουσιάζει και ελέγχει με απόλυτο τρόπο και με επιτυχία τουλάχιστον έναν Πολίτη, τον εαυτόν του. Συχνά από τα ΜΜΕ ακούμε χλευαστικά σχόλια για την ανάθεση της εξουσίας με κλήρο, αλλά αυτό δεν αφορά την Δημοκρατία τα Πολιτεύματα τους Πολίτες και την Κοινωνία καθώς εδώ δεν αναθέτουν την εξουσία σε κάποιους με κλήρωση αλλά με κλήρωση αναθέτουν τον έλεγχο για την πραγματοποίηση των αποφάσεων της εξουσίας, οι εκλεγέντες ελέγχουν κατά πόσον σωστά και γρήγορα πραγματοποιούνται οι αποφάσεις των Πολιτών, και αυτοί που αναλαμβάνουν κατόπιν κλήρωσης αυτό το έργο, πληρούν οπωσδήποτε κάποιες προϋποθέσεις για να κριθούν κατάλληλοι υποψήφιοι για κλήρωση. Στις Δημοκρατίες αναδεικνύονται με κλήρωση οι φύλακες της εφαρμογής των αποφάσεων των Πολιτών και όχι οι αφέντες τους, όπως συμβαίνει με τις σύγχρονες ηγεμονίες, όπου ο λαός με εκλογές εκλέγει τον ηγεμόνα του. |
