|
Ας ξεκινήσουμε από το τέλος, διερευνώντας τι εννοούμε, ή δεν εννοούμε, όταν λέμε την λέξη Δημοκρατία. Και ασφαλώς δεν πρέπει να αφήσουμε να εννοηθεί ότι μονοπωλούμε κάποιο αλάθητο, όμως αφού διακατεχόμεθα από αγάπη για την Δημοκρατία, και διαθέτουμε καλοπροαίρετα και το αναγκαίο θάρρος της γνώμης, τότε πρέπει να βεβαιωθούμε ότι αυτά που αντιλαμβανόμαστε, είτε σωστά είτε λάθος, σχετικά με την Δημοκρατία, και τα πέριξ αυτής, ότι τα εκφράζουμε με τον τρόπο που τα αντιλαμβανόμαστε, ώστε αν βρεθούν άνθρωποι, που τα αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο και συμφωνούμε μεταξύ μας, και είμαστε σίγουροι ότι πραγματικά λέμε το ίδιο πράγμα και πράγματι Ομονοούμε, τότε να ξέρουμε, ότι μπορούμε αν θέλουμε να πάμε μαζί και λίγο παρακάτω, μιας που αυτό είναι και το κίνητρο του επιχειρήματος τούτου εδώ, όπως ξανά είπαμε νωρίτερα.
Πολλοί από εμάς νομίζουμε, ότι Δημοκρατία έχουμε σε μία χώρα, όταν αυτήν δεν την κυβερνά ένας βασιλιάς, ή έχοντας καταλάβει αυθαίρετα την εξουσία κάποιος, πχ στρατιωτικός κλπ, αλλά πιστεύουμε ότι έχουμε Δημοκρατία, όταν την χώρα την κυβερνά ένας αριθμός ανθρώπων, που έχει εκλεγεί με κάποιες από τις ψήφους των υπολοίπων ανθρώπων, που κατοικούν στην χώρα αυτή αλλά και αλλού. Συχνά λοιπόν βλέπουμε, πολλούς από εμάς να νομίζουμε, ότι για να έχουμε Δημοκρατία αυτό αρκεί. Αυτό όμως από μόνο του, τις περισσότερες φορές αν όχι πάντα, δεν εξασφαλίζει ούτε ίχνος από Δημοκρατία, μπορεί μάλιστα μία τέτοια Δημοκρατία, να λειτουργεί όπως ακριβώς και όποια άλλη αυθαίρετη ή τοποθετημένη με την βία εξουσία, παραδείγματος χάριν όπως μία δικτατορία. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν και ελπίζουμε ότι αυτά θα τα εκφράσουμε καλύτερα παρακάτω, και να αποδείξουμε το ότι δεν αρκεί να έχει εκλεγεί Δημοκρατικά μία κυβέρνηση και από εκεί και πέρα ότι κάνει, αυτό να είναι απαραίτητα και σε κάθε περίπτωση Δημοκρατικό.
Ευτυχώς ακόμη και σήμερα, η λέξη Δημοκρατία, παρά την όποια αυθαίρετη χρήση της και ως εκ τούτου κακοποίηση και παραποίηση της, είναι σεβαστή και αγαπητή, και ως Πολίτευμα είναι προτιμητέα από τους λαούς όλου του κόσμου. Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές, συμβαίνει να μην αντιλαμβάνονται, οι λαοί, ή στο σύνολο όλοι οι άνθρωποι του κάθε λαού και τελικά να μην κατανοούν κατά βάθος και σωστά, την ουσία της λέξεως Δημοκρατία, ώστε να την διεκδικήσουν, στην αληθινή της μορφή και έκταση, αλλά περιορίζονται στην ψευδεπίγραφη Δημοκρατία, αυτήν που όλοι ξέρουμε και αυτή που βιώνουμε και εμείς σήμερα.
Νοιαζόμαστε όλοι λοιπόν για την Δημοκρατία, όχι όμως στο αναγκαίο για αυτήν βάθος αλλά επιφανειακά, με αποτέλεσμα η λέξη Δημοκρατία, να διατηρεί μεν την καλή φήμη που έχει αποκτήσει, όμως αυτή η ελλιπής από πλευράς μας κατανόηση, να γίνεται αιτία να βλέπουμε κυβερνήσεις κάθε λογής, μη Δημοκρατικές, να επικαλούνται την Δημοκρατία, να βαπτίζουν Δημοκρατική την εξουσία τους και εκ τούτου και τις πράξεις των. Βλέπουμε κάθε μορφής κυβερνώντες να υποδύονται τους Δημοκράτες και να γίνονται αποδεκτοί ως τοιούτοι από άλλους ομοίους των
Και όλα αυτά προκαλούν αμφιβολίες και επαυξάνουν την σύγχυση μας, σχετικά με το τι τελικά, είναι αυτή η Δημοκρατία. Αν λοιπόν θέλουμε αυτό, κάποια στιγμή να σταματήσει, θα πρέπει να ξανα-ανακαλύψουμε τι ακριβώς σημαίνει Δημοκρατία και μετά να το διαδώσουμε σε όλον τον κόσμο, ώστε έχοντας όλοι μας την σωστή γνώση και σημασία της λέξεως Δημοκρατία, τουλάχιστον στην αρχή να μην επιτρέψουμε στους διάφορους κυβερνώντες, να κακοποιούν αυτή την ιερή για τους Πολιτισμούς αλλά και για εμάς λέξη.
Πολλοί πάλι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Δημοκρατία δίνει ελευθερία στους λαούς, όμως αυτό είναι μέγα λάθος. Η πραγματική Δημοκρατία δεν έχει καμία σχέση με την παροχή ελευθερίας και δεν μπορεί να ελευθερώσει κανέναν που είναι υπόδουλος με την συμβατική ή μή έννοια. Συγκρίνοντας για λίγο την Δημοκρατία με την ενέργεια που μας δίνει η καύση, θα λέγαμε ότι όπως η φλόγα της φωτιάς χρειάζεται καύσιμη ύλη, πχ κάρβουνο και οξυγόνο, γιατί χωρίς την καύσιμη ύλη η φλόγα σβήνει, από την άλλη πλευρά πάλι, όση καύσιμη ύλη και να υπάρχει, αυτή από μόνη της δεν καίγεται, γιατί δεν παρέχει η ίδια ούτε την απαραίτητη σπίθα ή την αρχική φλόγα, οπότε ανενεργή η καύσιμη ύλη δεν προσφέρει την όποια από αυτήν θερμότητα, χωρίς την αρχική σπίθα ή φλόγα μπορεί η υπάρχουσα καύσιμη ύλη, να εξατμιστεί, ή να λιώσει, να διαβρωθεί και να καταστραφεί, ή απλά να παραμένει ανενεργή ή και ακόμα χειρότερα, αν η αρχική φλόγα δεν δοθεί σωστά τότε μπορεί η καύσιμη ύλη να καεί με λάθος τρόπο όχι μόνο χωρίς να ωφελήσει, αλλά προκαλώντας αντίθετα και καταστροφικά προς τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Όμως όπου υπάρχει καύσιμη ύλη και παράλληλα υπάρχει έστω και ελάχιστη φλόγα, ή έστω ένας σπινθήρας και όλα αυτά έλθουν σε επαφή, σε σωστές ποσότητες και αναλογίες, τότε η φλόγα συνεχίζει να ζεί από την καύσιμη ύλη, μετατρέποντας την σε ενέργεια. Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν, όπως το καύσιμο χρειάζεται την φλόγα για να παραχθεί από αυτό πχ ζέστη, έτσι και η Δημοκρατία χρειάζεται την ελευθερία, χωρίς ελευθερία παύει η Δημοκρατία, αλλά και αυτό δεν αρκεί, γιατί η Δημοκρατία χρειάζεται και την κατάλληλη φλόγα που θα ενεργοποιήσει και θα διαχειριστεί την ελευθερία με τον σωστό τρόπο και η φλόγα στην περίπτωση της Δημοκρατίας είναι η Κοινωνία. |
