|
Ο κάθε ένας που έχει γνώσεις και συνήθειες σχετικές με την Ζωή, σαν αυτές που προαναφέραμε, και το αυτονόητο ενδιαφέρον για Επιβίωση και συμμετέχει κάποιας Κοινωνίας, ασφαλώς γνωρίζει πολύ καλά, ποιο είναι το εφικτό σωστό και καλό για τον εαυτό του και την Οικογένεια του. Όταν μάλιστα αυτό το ατομικό και Οικογενειακό σωστό και καλό, ταυτίζεται και συμβαδίζει, με το σωστό και το καλό και των άλλων, δηλαδή με το Κοινό σωστό και καλό, τότε αυτό το σωστό και καλό μπορεί εύκολα να επιδιωχθεί, να πραγματοποιηθεί και να διατηρηθεί, με την αυθόρμητη αποδοχή και σύμπραξη όλων σε αυτό. Δηλαδή αυτό το Κοινό σωστό και καλό γίνεται το μέγιστο Αγαθό. Και ότι συμβάλλει σε αυτό το Αγαθό γίνεται Δίκαιο, έτσι ώστε η κατάκτηση και περιφρούρηση αυτού του Αγαθού δηλαδή του Κοινού σωστού και καλού παίρνει διαστάσεις ισχυρού, απαράβατου και σεβαστού από όλους νόμου και μάλιστα άγραφου νόμου, και αυτό είναι το Κοινωνικό έδαφος, από όπου πηγάζουν, και όλοι οι υπόλοιποι νόμοι της κάθε πραγματικής Κοινωνίας.
Όλοι οι υπόλοιποι νόμοι μιάς Κοινωνίας θεμελιώνονται και πατούν πάνω στον αρχικό νόμο, και γίνονται σεβαστοί και αποδεκτοί από όλους, προς χάριν του αρχικού νόμου, αν καταρρεύσει ο αρχικός νόμος τότε παύει να ισχύει και ότι άλλο στηρίζεται πάνω του. Παραδείγματος χάρη όλοι η μετέχοντες μιας τέτοιας Κοινωνίας υποστηρίζουν το δικαίωμα του κάθε ενός στην ζωή, οπότε όχι μόνο εμποδίζουν κάποιον να αφαιρέσει, ή τιμωρούν όποιον αφαιρεί μια ζωή, αλλά τιμωρούν και όποιον προκαλεί σωματικές βλάβες, βαριές ή ελαφριές, καθώς και όποιον πχ κλέβει την τροφή του άλλου, γιατί και αυτά όπως πολλά άλλα ακόμη μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στην ζωή του παθόντος κλπ. Αν όμως για οποιοδήποτε λόγο το αρχικό ζητούμενο πάψει να ισχύει, δηλαδή πάψει η Κοινή συμφωνία για Επιβίωση όλων, και έτσι όταν όποιος αφαιρεί την ζωή του άλλου δεν διώκεται η δεν εμποδίζεται προληπτικά, τότε ασφαλώς και δεν διώκεται ούτε ο ξυλοδαρμός ή η κλοπή, η ληστεία, ο βιασμός και τα σχετικά.
Κάτι τέτοιο εύκολα μπορεί να συμβεί αν πχ την αρχή ἠ την εξουσία την αναλάβει κάποια άσχετη προς την Κοινωνία δύναμη, πχ ένας κατακτητής που επιλεκτικά εφαρμόζει τους δικούς του νόμους, οπότε εκεί κάποιοι έχουν δικαίωμα στην ζωή και κάποιοι όχι, κάποιοι προστατεύονται από ξυλοδαρμούς και κάποιοι όχι, κάποιοι προστατεύονται από τις κλοπές τις ληστείες τους βιασμούς και κάποιοι όχι. Βέβαια σε αυτή την περίπτωση δεν έχουμε αυθόρμητη, αποδοχή και υποστήριξη αυτών των νόμων από όλους αλλά μόνο από αυτούς που προστατεύονται από τους νόμους αυτούς, δηλαδή τον περίγυρο της εξουσίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις βλέπουμε από την μία πλευρά να καταδιώκεται ακόμα και η υποψία τέλεσης αδικήματος σε βάρος της εξουσίας και από την άλλη πλευρά να γίνεται ο κακός χαμός σε βάρος του λαού από ασθένειες, ανέχεια, ή τις συνέπειες από λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, πυρκαγιές, ή από τροχαία, ναρκωτικά, έγκλημα, βιασμοί κλπ κλπ και όλα αυτά να θεωρούνται φυσιολογικά, αναμενόμενες και αποδεκτές Κοινωνικές ανισότητες!.
Σε αντίθεση με το αυτονόητο και λογικό Κοινωνικό καλό και σωστό το Αγαθό και το Δίκαιο, το αποδεκτό και υποστηριζόμενο από όλους που μετέχουν στην Κοινωνία, (και αυτοί οι υποστηρικτές είναι οι Πολίτες της), με αποτέλεσμα να άρχει η Κοινωνία αυτή, αφού όλοι οι νόμοι βασίζονται σε αυτήν, εκτός λοιπόν από το παραπάνω Κοινωνικό Δίκαιο υπάρχουν και πολλά άλλα μη Κοινωνικά σωστά και καλά, όπως αυτά που επιβάλλει σε έναν λαό με νόμους, όταν αποφασίζει, ο ένας ή οι λίγοι, είτε άρχοντας είτε βασιλιάς είτε τύραννος. Τότε συμβαίνουν πράγματα που συνήθως δεν είναι ευκόλως κατανοητά από τον λαό, αφού δεν υπάρχουν οι κατάλληλες γνώσεις για τα αίτια των επιβαλόμενων αυτών σωστών και καλών ή τους σκοπούς των. Παραδείγματα τέτοιων σωστών και καλών που επιβάλλονται καθημερινά με νόμους, έχουμε άπειρα, όπως πχ το καλό και σωστό που με νόμο του κράτους, γίνεται ο αναπροσδιορισμός ως φρέσκου, του γάλακτος που είναι πολλές ημέρες ή ίσως και εβδομάδες εμφιαλωμένο, κάτι που μέχρι τώρα δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως φρέσκο, πράγμα που μείωνε την προτίμηση των καταναλωτών σε αυτό. Ενώ τώρα με τον νέο νόμο θα διαφημίζεται ως φρέσκο, και το πολλών ημερών ή εβδομάδων γάλα, όπως το εισαγόμενο από άλλες χώρες, που λόγω απόστασης χρειάζονται μέρες για την μεταφορά και πώληση του εδώ.
Στην Κοινωνία το πρωταρχικό και κύριο σωστό και καλό ήταν και παραμένει η Επιβίωση όλων, και μάλιστα Επιβίωση με διαχρονική πρόβλεψη, γιατί όσα καλά και σπουδαία και αν έχει πετύχει ως τα τώρα μία Κοινωνία και όσο καλά και ωραία περνάει σήμερα, αυτά δεν έχουν καμία αξία και καμία σημασία και είναι όλα μάταια, αν αυτή η Κοινωνία αύριο καταστραφεί και χαθεί, και αυτό είναι κάτι απλό, λογικό και εύκολα κατανοητό και το απεύχονται όλοι όχι μόνο με ευχές και προσευχές, αλλά σκληρά εργαζόμενοι πάνω σε αυτό, και έτσι όλοι συμφωνούν και συμμετέχουν στον όποιο αγώνα διατήρησης της ύπαρξης της Κοινωνίας των, με όποιο κόστος, ακόμα και με την ίδια τους την ζωή αν χρειαστεί, όταν πχ έχουν πόλεμο, οπότε δασκαλεμένοι και θαρρεμμένοι από τους σκοπούς της Κοινωνίας τους, την υπερασπίζονται και όπου χρειαστεί θυσιάζονται στις μάχες για τα την Οικογένεια, για την πατρίδα και τους συνανθρώπους τους, παραμερίζοντας ανεπιφύλακτα το εγώ τους. Επαληθεύοντας στον μέγιστο βαθμό την Φύση που θέλει στην δεύτερη φάση της ζωής τα όντα να την απολαμβάνουν προσφέροντας. Η παραπάνω απλοϊκή και περιορισμένη αλλά ευκόλως εννοούμενη περιγραφή της στάσης των μελλών μιας Κοινωνίας, από μια άλλη πλευρά δεν είναι κάτι το σπουδαίο ή το ξεχωριστό, είναι κάτι το ελάχιστο και το αναμενόμενο που πράττει ο κάθε ένας ακόμα και απλός άνθρωπος του λαού όταν γνωρίζει τα επακόλουθα μιας κατάκτησης ενός λαού από έναν άλλο και μάλιστα εκ των πραγμάτων επιθετικό λαό. Συμπεριφορά όμως και στάση ανάλογη, είναι λογικό επακόλουθο να μην παρουσιάζουν όσοι δεν έχουν γνώση και σχέση με την ιστορία από το παρελθόν του ανθρώπινου είδους, ιστορία που πάντως διαρκώς επαναλαμβάνεται.
Στην Κοινωνία λοιπόν συμφωνούν και συμπράττουν όλοι για το Κοινό καλό, καθώς είναι όλοι μέλη κάποιας Οικογένειας που μετέχει της Κοινωνίας αυτής. Ακόμη και όταν και όπου είναι φανερό, ότι θα μπορούσε κάποιος να δράσει ευκαιριακά και πρόσκαιρα με κριτήρια ατομικά και όχι Κοινωνικά, και να βγεί κερδισμένος, αυτό αποφεύγεται, επειδή η πραγματική και διαχρονική εξασφάλιση της Οικογένειας, του κάθε ενός, χρειάζεται όσο γίνεται την συνδρομή περισσοτέρων και μάλιστα με τον ίδιο στόχο και σκοπό, έτσι το συνειδητό μέλος της κάθε Οικογένειας προτιμά την επιλογή που εξυπηρετεί το Κοινωνικό και όχι το πρόσκαιρο προσωπικό συμφέρον, γιατί κανείς δεν διακινδυνεύει να χαλάσει την Κοινή συμφωνία με τους άλλους, με συμπεριφορές αντικοινωνικές. Δεν διακινδυνεύει να χαλάσει την Κοινή συμφωνία με τους άλλους, εξυπηρετώντας τώρα αυτός το πρόσκαιρο προσωπικό του συμφέρον σε βάρος των άλλων, δίνοντας το δικαίωνα και στους άλλους να κάνουν αύριο το ίδιο, οδηγώντας έτσι τα πράγματα στο σήμερα, αυτό το άθλιο σήμερα που βιώνουμε, αυτό το σήμερα όπου όλοι αναζητούν να αρπάξουν μια ευκαιρία μέσα από τα χέρια των άλλων και σε βάρος των άλλων. |
