|
Ο Πολιτισμός των αρχαίων Ελλήνων δεν ήταν απλά ξεχωριστός ή μοναδικός, δεν ήταν εμπειρικός ή από κάποια τυχαία σύμπτωση, αλλά ήταν ένας Πολιτισμός συνειδητός, με απλούς και λογικούς κανόνες, ένας Πολιτισμός κατανοητός, που μπορεί να διδαχθεί και να γίνει κτήμα όλων των λαών της γής, Πολιτισμός με αυτονόητους λογικούς και αυτοσυντηρούμενους μηχανισμούς που μπορούν εύκολα να γίνουν αποδεκτοί να εφαρμοστούν και να δημιουργήσουν Πολιτισμό παντού, αρκεί να τον κατανοήσουμε σωστά
Πολιτισμός που συνοδοιπορεί με την άμεση και την ευρύτερη προς τον άνθρωπο Φύση, Πολιτισμός βασισμένος στην εξυπηρέτηση της Φύσης του ανθρώπου, υλικής, πνευματικής και ψυχικής, Πολιτισμός στηριγμένος σε κάτι που μετατρέπει τον άνθρωπο σε Πολίτη Πολιτισμένο, και το μέρος όπου ζεί σε Πόλη και Πολιτεία, και τις αποφάσεις του Πολίτη σε Πολίτευμα. Και αν θέλουμε να το πούμε ποιο σωστά, ο Πολιτισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο τρόπος, που έχουν επιλέξει να ζήσουν και ζούν, όχι οι απλοί τυχαίοι άνθρωποι, ή ένας τυχαίος λαός, αλλά οι Πολίτες. Το τι είναι οι Πολίτες, πιστεύουμε ότι από τα παρακάτω θα γίνει γρήγορα φανερό και έτσι εύκολα θα καταλάβουμε και την ουσία του Πολιτισμού, ουσία που είναι ταυτόχρονα απαραίτητη προϋπόθεση για την Δημοκρατία.
Πολιτισμός σήμερα για τους περισσότερους από εμάς, με βάση βέβαια αυτά που μας έχουν μάθει, σημαίνει απλά συνύπαρξη ανθρώπων, που κάνουν ότι θέλουν για να περάσουν καλά΄ δηλαδή να ικανοποιούν εύκολα τα πάθη τους όπως φαί, πιοτί, σαρκικά κλπ, αρκεί να μην ενοχλεί ο ένας τον άλλον. «Μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θέλεις να κάνουν αυτοί σε εσένα» λέμε βαθυστόχαστα και περισπούδαστα, για να δείξουμε ότι είμαστε και εμείς αυθεντίες στο θέμα, καθώς και για να εξηγήσουμε τι σημαίνει Πολιτισμός και Πολιτισμένη συμπεριφορά. Δηλαδή με βάση τα παραπάνω περιορίζουμε τον Πολιτισμό στην εξυπηρέτηση της ατομικής μας καλοπέρασης, όπως και αν την αντιλαμβάνεται ατομικά ο καθένας. «Μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θέλεις να κάνουν αυτοί σε εσένα», οπότε εφόσον μας είναι αδιάφορο αν μας βρίζουν, τότε μπορούμε και εμείς να βρίζουμε όλους τους άλλους, και αν κάποιος ενοχληθεί από τις ύβρεις μας, τότε μπορεί να αυτοδικήσει αν αυτός έχει συνηθίσει στην αυτοδικία, και δεν τον ενοχλεί όταν κάποιος άλλος αυτοδικεί σε βάρος του. Ακόμα βέβαια μπορεί κάποιος να κάνει μήνυση και να πάει στα δικαστήρια, και έτσι ο αδικημένος πχ αυτός εξυβρίσθηκε, μπορεί απευθυνόμενος στον νόμο να αναζητήσει το δίκιο του. Πώς όμως και με τι κουράγιο θα πάει; και με τι ελπίδες θα αναζητήσει να το βρεί το δίκιο του; αναρωτιόμαστε πάλι εμείς, αν κάποιοι μαθημένοι στο να αδικούν ή συνηθισμένοι στην αδικία, γνωρίζουν ή υποψιάζονται ότι και οι εκπρόσωποι του νόμου κάνουν το ίδιο;. Πολιτισμός λοιπόν με τέτοιες λογικές σαν τις παραπάνω δεν μπορεί να υπάρξει, καθώς Πολιτισμένο ανάμεσα στα άλλα είναι το περιβάλλον αυτό όπου όλοι οι άνθρωποι ζούν χωρίς διαφορές και ταυτόχρονα έχουν Κοινούς και όχι μόνο ατομικούς στόχους. Και εδώ τονίζουμε ότι στον πραγματικό Πολιτισμό όλοι έχουν τους Ίδιους Κοινούς Στόχους. Σε διαφορετικές συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει ούτε Πολιτισμός αλλά ούτε και Δημοκρατία.
Μάλιστα όταν με τέτοια παράδοξα κριτήρια, αξιολογούμε έναν τέτοιο Πολιτισμό ενός τόπου, τότε εστιάζουμε την προσοχή μας, στον αν είναι καθαροί οι δρόμοι από αποτσίγαρα και από τα περιτυλίγματα πρόχειρης τροφής και άλλα σκουπίδια, ή αν ο πωλητής του καταστήματος που επισκεφτήκαμε έσπευσε να μας χαιρετήσει χαμογελαστός και αν προσφέρθηκε να βοηθήσει, πριν καλά-καλά μπούμε στο κατάστημα, πριν ακόμα πάρουμε μια ανάσα, προκειμένου έτσι να αγοράσουμε γρήγορα τα εμπορεύματα, και ακόμα αναγνωρίζουμε τον Πολιτισμό αν ο ταμίας στο κατάστημα της πολυεθνικής εταιρίας που κάνουμε τις αγορές μας, είναι ευγενικός και αν μας χαμογελά όσο πληρώνουμε.
Κρίνουμε λοιπόν ότι υπάρχει ή όχι κάπου Πολιτισμός, από το αν οι φιλόζωοι μαζεύουν από τους Δημόσιους δρόμους τις στερεές ακαθαρσίες των σκύλων τους, (για τις υγρές δεν έχει τεθεί θέμα), άσχετα αν εκεί χθές ή σήμερα, τραυματίστηκαν ή έχασαν την ζωή τους άνθρωποι από τροχαίο, ή από εγκληματική ή τρομοκρατική ενέργεια, ή αν άφησε εκεί την τελευταία του πνοή, κάποιος άνθρωπος εθισμένος στις ναρκωτικές ουσίες, ή κάποιος άστεγος όπως με άνεση αποκαλούμε τους κατεστραμμένους από τον οικονομικό πόλεμο συνανθρώπους μας. Ο δρόμος πρέπει να φαίνεται καθαρός και όχι απαραίτητα να είναι, γιατί κανείς δεν νοιάζεται νέους γέρους ή παιδιά που θα γλιστρήσουν και θα πέσουν στα υπολείμματα της όποιας ακαθαρσίας, αρκεί αυτή να μην είναι ορατή.
Πολιτισμός με την λογική του «Μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θέλεις να κάνουν αυτοί σε εσένα», υπάρχει και εκεί και οπουδήποτε αλλού, αρκεί στα γρήγορα και μάνι-μάνι οι Δημοτικές και οι άλλες υπηρεσίες να καθαρίσουν τον δρόμο από τα αίματα και τα μέλη και τις σορούς των νεκρών που κείτονται στην άσφαλτο ή στα πεζοδρόμια, για να δοθεί ξανά ο δρόμος στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων, των ανθρώπων, καθώς και των σκυλιών για τις σωματικές τους ανάγκες, και έτσι να βγεί αβίαστα το συμπέρασμα, ότι εδώ έχουμε Πολιτισμό!!!..
Αυτά αλλά και άλλα παρόμοια πράγματα, είναι άσχετα προς τον Πολιτισμό. Με λίγα λόγια, μπορούμε πάλι να πούμε, και εύκολα να συμφωνήσουμε όλοι, ότι ο Πολιτισμός πρέπει να σημαίνει όχι απλά κάτι σπουδαίο αλλά ότι είναι ένα από τα μοναδικά σε σπουδαιότητα δημιουργήματα των Ανθρώπων, όχι όμως λόγω των παραπάνω, πράγμα που σιγά-σιγά θα γίνει αντιληπτό στην συνέχεια. Στην αρχαία Ελλάδα λοιπόν δημιουργήθηκε ευδιάκριτα ο Πολιτισμός που τώρα αναζητούμε. Τι είναι λοιπόν Πολιτισμός; Πως μπορούμε να τον διακρίνουμε ανάμεσα σε τόσες και τόσες περιπτώσεις που τον συναντάμε ή νομίζουμε ότι τον συναντάμε;. |
