|
Στα μέλη της Οικογένειας βλέπουμε όλα τα στάδια της ζωής του ανθρώπου. Όπως το στάδιο πριν την γέννηση, το στάδιο κατά και μετά την γέννηση, την παιδική ηλικία, την εφηβεία, την ενηλικίωση, τα γερατειά, τον θάνατο. Η Οικογένεια πρώτη στον κόσμο γνώρισε, και συνεχίζει ως τα τώρα άπειρες φορές να γνωρίζει - μαθαίνει τις ανάγκες της ζωής του ανθρώπου, στίς πολυποίκιλες εκδοχές της, από την αρχή ως το τέλος της. Η Οικογένεια ανακάλυψε την πρώτη επιστήμη, την επιστήμη των επιστημών, την επιστήμη της Ζωής. Η Οικογένεια γνωρίζει τις ανθρώπινες ανάγκες όσο κανείς άλλος μεμονωμένος άνθρωπος,. Γνωρίζει τις ανάγκες σφαιρικά και εκ των έσω, θεωρητικά και πρακτικά. Γνωρίζει όλες τις ανάγκες, από την αρχή μέχρι το τέλος και του άνδρα και της γυναίκας, και του νέου και του γέρου, σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον, τις εποχές και την ηλικία, γνωρίζει τα ιδιαίτερα και τα Κοινά τους χαρακτηριστικά.
Ωστόσο η Οικογένεια (του νοήμονα και σκεπτόμενου ανθρώπου) δεν επαναπαύεται, ούτε εφησυχάζει, αλλά διαρκώς παρατηρεί και σημειώνει το κάθε τι, είτε καλό είτε κακό, και αργά ή γρήγορα μέσα από το αιώνιο μάτι αυτί και τις άλλες αισθήσεις της Οικογένειας, μαζεύτηκαν και αποθηκεύτηκαν στην μνήμη, οι απαιτούμενες πληροφορίες, που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες τις Επιβίωσης από την αρχή ως το τέλος της Ζωής του Κοινωνικού Ανθρώπου. Οι πληροφορίες και οι γνώσεις αυτές, έδιναν στην Οικογένεια, την δυνατότητα αντιμετώπισης των προβλημάτων και δυσκολιών της ζωής, και συνέβαλαν στην μακροημέρευση της, και την έκαναν παράδειγμα στις νέες Οικογένειες, που ακολουθούσαν τους υπάρχοντες κανόνες στην Οικογένεια που δημιουργούσαν, και έτσι μπορούσαν και τα κατάφερναν καλύτερα.
Αυτές οι πληροφορίες οι σχετικές με την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προέκυπταν, δημιουργούσαν κανόνες συμπεριφοράς που γινόντουσαν συνήθειες και νόμοι απαράβατοι, όχι τόσο γιατί είχε απαραίτητα οριστεί κάποια τιμωρία, από τις Οικογένειες για τους παραβάτες, αλλά γιατί η μη τήρηση των νόμων και κανόνων, είχε άμεσα καταστροφικά αποτελέσματα, δηλαδή προέκυπτε αυτόματη τιμωρία για τον παραβάτη και τους εξαρτημένους από αυτόν, όπως όταν πχ τελείωναν τα αποθηκευμένα αποθέματα τροφής σε κάποια Οικογένεια σε εποχή και τόπο που δεν μπορούσε να βρεθεί νέα τροφή άμεσα, και αυτό συνέβαινε εύκολα, αν δεν είχε φροντίσει τα σχετικά κάποιος από την Οικογένεια, και μάλιστα νωρίτερα και την κατάλληλη εποχή, οπότε η επακόλουθη πείνα και οι συνέπειες από τη έλλειψη τροφής, ήταν αναμενόμενες και λειτουργούσαν αποτρεπτικά, και σε κάθε τέτοια περίπτωση εκλαμβανόταν η πείνα ως τιμωρία. Το ίδιο συνέβαινε και όταν κάποιος απομακρύνονταν ιδιωτικά, μόνος και απροετοίμαστος, από την περιοχή που έλεγχαν και προστάτευαν οι Οικογένειες, οπότε συχνά τον κατασπάραζε το άγριο ζώο, ή δεχόταν επίθεση από κάποιον εχθρό. Αυτή μάλιστα η αυτόματη τιμωρία για τους παραβάτες ενέπνευσε τους κάθε λογής νομοθέτες και αφεντάδες των λαών, ώστε αντιποιούμενοι, να συνοδεύουν τους επιβαλλόμενους νόμους των, με επιβαλλόμενες τιμωρίες για τους παραβάτες. Και από τα παραπάνω συμπεραίνουμε πολλά σχετικά με τους Κοινωνικούς Νόμους και τις παραφυάδες τους
όπως πχ τους δημοκρατικούς νόμους.
Αυτή η συγκέντρωση γνώσεων σχετικά με τους κάθε μορφής κινδύνους, ή οι γνώσεις για τα αναγκαία της καθημερινότητας, για τις τάσεις, τις υπεροχές ή τα μειονεκτήματα της ανθρώπινης Φύσης στις διάφορες ηλικιακές φάσεις της ζωής, στις διάφορες εποχές κλπ, καθώς και η συγκέντρωση γνώσεων για το φυσικό περιβάλλον και τις ιδιότητες του, γνώσεις για τους τρόπους αντιμετώπισης των φυσικών δυσκολιών και εκμετάλλευσης των κάθε μορφής ευκαιριών, γνώσεις που έγιναν κανόνες, συνήθειες και άγραφοι νόμοι, στην συνέχεια τοποθετήθηκαν στην Κοινή μνήμη την μνήμη όλων (του κάθε νοήμονα και σκεπτόμενου ανθρώπου) και μεταφερόταν από γενιά σε γενιά, ώστε να είναι διαθέσιμες και να μπορεί να τις εκμεταλλευτεί η λογική, σε κάθε περίπτωση σχετικής ανάγκης.
Αυτά ήταν τα πρώτα βήματα προς τον Πολιτισμό που θα ακολουθούσε, στον δρόμο που χάρασσαν όχι βέβαια οι ιδιώτες με την ιδιωτική τους πρωτοβουλία, αλλά όσες Οικογένειες και ομάδες Οικογενειών, κατείχαν από Κοινού και χρησιμοποιούσαν τέτοιες και άλλες, σχετικές με την διατήρηση στην Ζωή, ή την διευκόλυνση της καθημερινής τους ζωής, γνώσεις. Οι Οικογένειες που συμμετείχαν σε αυτή την Κοινοκτησία και Κοινοπραξία γνώσεων Επιβίωναν, και μαζί τους Επιβίωναν και οι Γνώσεις, οι Κοινές και αποδεκτές από όλους γνώσεις, Γνώσεις που αποτελούσαν το σημαντικότερο τμήμα του οπλοστασίου και των εργαλείων που ανακάλυπταν, εφηύραν και δημιουργούσαν για να εξυπηρετούν και να διευκολύνουν την ζωή τους, όχι ιδιωτικά αλλά από Κοινού, καθώς στην πράξη το ιδιωτικό, στα σημαντικά περί την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Ζωής θέματα, ταυτιζόταν εκ του αποτελέσματος με την ανοησία. Αναμφίβολα η ιδιωτική πράξη και πρωτοβουλία είναι απαραίτητο να υπάρχει, και είναι αναγκαία και χρήσιμη, με την προϋπόθεση όμως, ότι συνδέεται άμεσα και συνειδητά και με την εξυπηρέτηση των Κοινών συμφερόντων και όχι μόνο των ατομικών και σε βάρος των Κοινών. Και Κοινά συμφέροντα είναι αυτά που νοιάζουν όλους, με σημαντικότερο Κοινό συμφέρον αυτή καθαυτή την Ζωή. Καθώς αναμφισβήτητο Κοινό συμφέρον όλων είναι η Επιβίωση και η διατήρηση τους στην Ζωἠ. Δεν θα επεκταθούμε σε ανάλυση της διατήρησης της ζωής του σώματος και της ζωής του πνεύματος, ή ψυχής, ή μνήμης κλπ αλλά θα θέσουμε τα παραπάνω ως μέγιστο Κοινό επιδιωκόμενο σκοπό (του νοήμονα και σκεπτόμενου ανθρώπου) δηλαδή ως Αγαθό, καθώς Αγαθό σημαίνει τελικός σκοπός στον οποίο όλα αποβλέπουν.
Όπως λοιπόν κάποιοι άνθρωποι συνειδητοποίησαν κάποτε, ότι ευρισκόμενοι σε ομάδες και συγκεντρώνοντας σχετικές ζωτικής σημασίας γνώσεις, καλύπτουν καλύτερα τις ανάγκες της ζωής των, έτσι συνειδητοποίησαν, ότι ακόμη καλύτερα καλύπτουν τις ανάγκες τους, οι Οικογένειες, όταν και αυτές ζούν και υπάρχουν ανάμεσα σε ομάδες άλλων ομονοούντων Οικογενειών, δηλαδή ανάμεσα σε άλλες Οικογένειες που διατηρούν Κοινές Γνώσεις και συνήθειες σχετικές με τις ανάγκες της ζωής.
Αυτονόητο είναι βέβαια, ότι οι γνώσεις που είχαν συγκεντρώσει οι κάτοικοι ορεινών περιοχών, ήταν λίγο ή πολύ, διαφορετικές από αυτές που είχαν οι κάτοικοι παραθαλάσσιων περιοχών, ή περιοχών που ήταν βόρεια σε σχέση με τις περιοχές που ήταν νότια, ή περιοχές σχετικά εύφορες με άλλες λιγότερο εύφορες και αποδοτικές στην όποια μέθοδο καλλιέργειας κλπ, και όλα αυτά σε κάποιο βαθμό διαφοροποιούσαν τις γνώσεις αυτές σε μερικά πράγματα. Όμως έτσι ή αλλιώς κάποιες μικρές ομάδες Οικογενειών φίλες μεταξύ τους και πλησίον η μία στην άλλη, με Κοινές γνώσεις και συνήθειες αποτελούσαν αυτό που λέμε ένα χωριό, περισσότερες τέτοιες ομάδες Οικογενειών έκαναν την κώμη, μερικές κώμες έκαναν την Πόλη και μερικές Πόλεις την χώρα κράτος. Και σε αυτό το κράτος ο κάθε ένας αποβλέπει στο πρόσωπο του άλλου την αμοιβαία συνδρομή στην Επιβίωση όλων, βλέψη από την φύση της όχι προσωρινή αλλά εφόρου ζωής, και κανείς δεν βλέπει στο πρόσωπο του άλλου την ευκαιρία να κονομίσει πρόσκαιρα σε βάρος του, όπως μας διδάσκουν οι σημερινοί μεγάλοι δυτικοί πολιτισμοί. |
