Υπακούουν λοιπόν και υποτάσσονται οι άνθρωποι στις προσταγές της Φύσης των, όπως σε αυτή που έχει να κάνει με την μεταξύ τους συμβίωση κατά την αναπαραγωγή, την γέννηση και τουλάχιστον μέχρι το στάδιο της εφηβείας, ενώ μετά συνειδητά πλέον, επιλέγουν και παραμένουν ενωμένοι εντός ή πέριξ της Οικογένειας, και πλησίον άλλων Οικογενειών, και μιλάμε για τους περισσότερους ανθρώπους όλοι όσοι δηλαδή αποδέχονται και επιδιώκουν αυτόν τον τρόπο ζωής, και όχι για κάποιες εξαιρέσεις, όπως αυτές που περιγράφει ο Αριστοτέλης, όταν μιλάει για αυτόν που ζεί μόνος, λέγοντας ότι είναι ή θηρίο ή Θεός. Αναφερόμενος δηλαδή στην πρώτη περίπτωση, στον ψυχικά ή και πνευματικά απομονωμένο άνθρωπο και συσχετίζοντας την ζωή του, με αυτή του μοναχικού θηρίου, όταν και όπου υπάρχουν ανάλογα, (ψυχικά ή πνευματικά), διαφοροποιημένα ή με προβλήματα υγείας άτομα. Ενώ στην δεύτερη περίπτωση (κατά την γνώμη μας πάντα) αναφέρεται στην ιδιαίτερη ψυχική και πνευματική πορεία του ανθρώπου, όπως συμβαίνει με τους ασκητές ή τους Αγίους στον Χριστιανισμό αλλά και αλλού, όταν και όπου κάποιοι άνθρωποι, τείνουν προς το θείο και το μεταφυσικό και απομονώνονται άμεσα ή έμμεσα από τον υπόλοιπο υλικό και περιορίζονται στον πνευματικό κόσμο. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους το Κοινωνικό περιβάλλον όταν και όπου το συναντούμε είναι ότι το καλύτερο και πλέον αναντικατάστατο από την στιγμή που το γνωρίσουμε και βέβαια το εννοήσουμε. Παρόμοια συμπεράσματα μας δίνει κι η εξέταση των περιόδων της ζωής των πλασμάτων, που για τον άνθρωπο περιλαμβάνει τρείς περιόδους. Τις δύο πρώτες που τις έχουν όλα τα ζωντανά, δηλαδή την περίοδο της ανάπτυξης και απολαβών που διαρκεί μέχρι την ενηλικίωση, και την περίοδο της προσφοράς που διαρκεί όσο και η περίοδος της σωματικής ακμής και αναπαραγωγής. Τρίτη ονομάζουμε την περίοδο της ζωής όπου τουλάχιστον στον άνθρωπο, παρατηρούμε ότι υπερισχύει ή έστω μπορεί να υπερισχύσει ο στοχασμός, η θεώρηση, η λογική, η σκέψη. Οι προχωρημένοι ηλικιακά άνθρωποι που παραμένουν στην πρώτη περίοδο είναι αυτοί που θα λέγαμε και θηρία. Αυτοί που βιώνουν με επιτυχία την δεύτερη περίοδο, της προσφοράς είναι αυτοί που αποτελούν την Κοινωνία και είναι τα εν δυνάμει Πολιτικά όντα. Και η τρίτη περίοδος είναι αυτή που μπορεί ο άνθρωπος απελεύθερος των πρώτων περιόδων να πλησιάσει μέχρι και το Θείον. |