|
Αυτοί λοιπόν οι Πολίτες με αυτά τα χαρακτηριστικά, συναποφασίζουν χωρισμένοι για πρακτικούς λόγους σε μικρές ομάδες, συνήθως σχετικές με τον Δήμο που ανήκουν. Και επειδή η τελική, η κρατούσα άποψη, η βουλή των Πολιτών, προέρχεται από τους Δήμους πήρε όπως είπαμε το Πολίτευμα των Πολιτών αυτών, το όνομα Δημοκρατία. Δηλαδή Δημοκρατία έχουμε σε μια χώρα-Πολιτεία, όταν σε αυτή υπάρχει Κοινωνία, Πολίτης, Πολιτισμός και Πολίτευμα. Πολίτευμα όπως είπαμε είναι η βούληση των Πολιτών για την τακτοποίηση των Κοινών θεμάτων με Κοινές αποφάσεις και αποδοχή και εφαρμογή και τήρηση αυτών και όλων των ήδη υπαρχόντων αποφάσεων από όλους τους Πολίτες.
Κοινωνία όπως ήδη έχουμε πολλές φορές πεί, ονομάζουμε την συμφωνία μεταξύ Οικογενειών για μία από Κοινού προσπάθεια Επιβίωσης Όλων αυτών των Οικογενειών. Πολίτη ονομάζουμε το κάθε ενήλικο μέλος της κάθε Οικογένειας, που υπηρετεί συνειδητά τον παραπάνω σκοπό της Κοινωνίας διαθέτοντας τις κατάλληλες προς τούτο γνώσεις.
Ο Πολίτης γνωρίζει τους σκοπούς και τις ανάγκες της Πολιτείας του, γιατί αυτή η Πολιτεία είναι γέννημα θρέμμα της Κοινωνίας που αυτός μαζί με όλους τους άλλους Πολίτες σήμερα συναποτελούν. Επακόλουθο των παραπάνω είναι να φροντίζει για αυτές τις ανάγκες και τους σκοπούς, συμβάλλοντας όχι μόνο με την συμμετοχή του στην λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του Πολιτεύματος, αλλά και με τις πράξεις του, πράξεις που συμβαδίζουν με τις αποφάσεις του Πολιτεύματος. Χωρίς τους Πολίτες δεν υπάρχει ούτε Πολιτεία, ούτε Πολίτευμα, και ούτε βέβαια και Δημοκρατία, γιατί όπου υπάρχει απλός λαός, τότε εκεί έχουμε μία τυπική χώρα με κάποια από τις πολλές γνωστές αντικοινωνικές εξουσίες, όπως πχ φεουδαρχία, ασχέτως αν αυτοαποκαλείται αυτή η εξουσία αλλιώς, πχ Δημοκρατία ή όπως αλλιώς τύχει να αυτοδιαφημίζεται πχ φιλελεύθερη Δημοκρατία που ο λαός υποχρεούται τυφλά να υπηρετεί.
Πολιτισμός είναι ο τρόπος ζωής των Πολιτών, όχι βέβαια ο όποιος τυχαίος τρόπος ζωής, αλλά ο τρόπος Ζωής που καθοδηγείται από τις αρχές, τους σκοπούς και τους στόχους της Κοινωνίας, σκοποί και στόχοι που καθορίζονται από τους νόμους της, γραφτούς και άγραφους όπως είναι τα ήθη και τα έθιμα, και όλα αυτά δεν αντικατοπτρίζουν τίποτα άλλο παρά την αγωνιώδη προσπάθεια όλων για μια Ανθρώπινη, αξιοπρεπή, διαχρονική Επιβίωση.
Η Δημοκρατία δεν είναι το αίτιο της δημιουργίας της Κοινωνίας και των Πολιτών αλλά το αιτιατό. Και ακόμη μπορούμε, μετά βεβαιότητας να πούμε, ότι δεν είναι οι χώρες Δημοκρατικές αλλά Δημοκρατικοί είναι οι Πολίτες. Και Δημοκρατικός και Πολίτης είναι ο νθρωπος, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να κυβερνήσει την χώρα και Πολιτεία του, όχι με όποιο τρόπο, αλλά με τρόπο που όλοι οι άλλοι Πολίτες, τον βρίσκουν απολύτως σύμφωνο, καθώς ο τρόπος αυτός είναι σύμφωνος με τους επιλεγμένους και αποδεκτούς από την Κοινωνία τρόπους διακυβέρνησης της Πολιτείας. Δηλαδή ο κάθε Πολίτης ως άρχων μπορεί, χωρίς να τον διατάσσουν ή να του υποδεικνύουν, να κάνει το έργο που θέλουν όλοι οι άλλοι Πολίτες, είναι δηλαδή ο κάθε Πολίτης ικανός να γίνει υπουργός των άλλων Πολιτών και αυτό γιατί στα Κοινά θέματα όλοι τους είναι ένα και το αυτό, είναι δηλαδή ο κάθε Πολίτης απόλυτα ταυτισμένος με τους άλλους Πολίτες στα θέματα της Κοινωνίας τους, που δεν νομίζουμε ότι θα μας κουράσει να το επαναλάβουμε άλλη μια φορά, ότι αυτή η Κοινωνία αποσκοπεί αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των σχετικών με την Επιβίωση, Κοινών αναγκών όλων των Πολιτών. |
