|
Τώρα επανερχόμενοι στην λέξη Παιδεία, πρέπει να τονίσουμε ότι την αναφέρουμε και την εξηγούμε σε σχέση με τον Πολιτισμό, τον πραγματικό Πολιτισμό που είναι δημιούργημα Κοινωνίας, και που αυτός πρώτος την εισήγαγε σαν έννοια στην ζωή των ανθρώπων, γιατί αν ο Πολιτισμός δεν είχε ανακαλυφθεί, η Παιδεία, πιθανότατα ούτε σαν λέξη δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Τώρα βέβαια σε περιβάλλοντα μη Πολιτισμού ή κακέκτυπης μίμησης Πολιτισμού, δηλαδή σε περιβάλλοντα κουλτούρας, όταν και όπου αναφέρεται η λέξη Παιδεία, έχει σκοπούς αλλότριους όπως (πολυπολιτισμικότητα, παγκοσμιοποίηση κλπ) σκοπούς και στόχους εμπορικούς και οικονομικούς, προπαγάνδας, αποπροσανατολισμού και αντίθετους προς τα συμφέροντα της Κοινωνίας. Στα παραπάνω περιβάλλοντα δεν υπάρχει πραγματική Παιδεία και ούτε βέβαια θα την αφήσουν ποτέ να υπάρξει. Συναντούμε βέβαια κάτι που το ονομάζουν Παιδεία και με αυτή δίνουν γνώσεις από την παιδική ηλικία στον άνθρωπο, όπως αυτές που δίνουν σήμερα η τηλεόραση, το ίντερνετ, τα βιντεο παιγνίδια, τα κόμικς, το σχολείο, τα πανεπιστήμια κλπ, ακόμα και οι διαφημίσεις προωθούν πλαγίως νέες συμπεριφορές (πραγματικά καινά δαιμόνια), και τελικά οι γνώσεις αυτής της Παιδείας, απομακρύνουν τον άνθρωπο από την πραγματική Κοινωνία, που η ουσία της είναι, να εστιάσουν Όλοι την προσοχή τους στην Επιβίωση Όλων, μια Επιβίωση που όλοι επιθυμούν και όλοι επιδιώκουν με τους καλύτερους δυνατόν όρους και με αιώνια προοπτική.
Το περιεχόμενο της Παιδείας που παρέχεται σήμερα απομακρύνει τον άνθρωπο από την ουσία του Πολίτη, που αυτή είναι, να γνωρίζει και να φροντίζει ο ίδιος τους σκοπούς της Κοινωνίας του, δηλαδή να άρχει επί του εαυτού του για λογαριασμό των σκοπών τής Κοινωνίας του και να άρχεται από τους σκοπούς αυτούς.
Το περιεχόμενο της Παιδείας που παρέχεται σήμερα απομακρύνει τον άνθρωπο από την ουσία της Πολιτείας, που είναι, ο αναγκαίος χώρος για την συνύπαρξη Πολιτών που Ομονοούν, και Ομονοούν και στο ότι πρέπει να εξυπηρετήσουν, και στο πως θα εξυπηρετήσουν τους σκοπούς της Κοινωνίας των.
Ηθελημένα το περιεχόμενο της Παιδείας που παρέχεται σήμερα απομακρύνει τον άνθρωπο από την ουσία του Πολιτισμού, και Πολιτισμός είναι, το σύνολο των μέσων που χρησιμοποιεί ο Πολίτης στην καθημερινή του ζωή για την εξυπηρέτηση των σκοπών της Κοινωνίας του, και οι σκοποί της Κοινωνίας δεν είναι άλλοι από την Κοινή φροντίδα για την εξασφάλιση της Επιβίωσης Όλων.
Το περιεχόμενο της Παιδείας που παρέχεται σήμερα απομακρύνει τον άνθρωπο από την ουσία του Πολιτεύματος, και Πολίτευμα είναι η θέληση και συμβολή όλων των Πολιτών στην λήψη αποφάσεων καθώς και η επιθυμία, η βούληση και το ενδιαφέρον όλων στα σχετικά με την αντιμετώπιση των Κοινών θεμάτων που πάντα σχετίζονται με τις αρχές τους σκοπούς και τους στόχους της Κοινωνίας.
Το περιεχόμενο αυτής της Παιδείας που παρέχεται σήμερα απομακρύνει τον άνθρωπο από την ουσία της Δημοκρατίας που είναι η αυθόρμητη εφαρμογή των Κοινώς αποφασισθέντων και η αποδοχή τους από όλους καθώς και η εποπτεία, από λίγους και περιοδικά εκλεγμένους Πολίτες, ώστε όλα να γίνονται με τους ισχύοντες νόμους της Κοινωνίας που αποσκοπούν πάντα στην εξυπηρέτηση των σκοπών της, που ως γνωστόν πλέον, αποβλέπουν στην καλύτερη δυνατή Επιβίωση Όλων διαχρονικά.
Το περιεχόμενο αυτής της Παιδείας που παρέχεται σήμερα οδηγούν τον άνθρωπο εφόρου ζωής, στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων, αυτών που του προσφέρουν αυτή την Παιδεία.
Η Παιδεία λοιπόν για τους Πολιτισμένους, είναι η γνώση που προσφέρεται στον άνθρωπο, από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι να γίνει Πολίτης, και αυτές οι γνώσεις προσφέρονται από την Κοινωνία του, και μόνο από αυτήν, ώστε αφενός να τον προετοιμάσει κατάλληλα, για να μπορέσει στην πορεία να ενταχθεί στις δυνάμεις της και να εργασθεί για τους Κοινούς σκοπούς και στόχους, δηλαδή ο άνθρωπος ως Πολίτης να υπηρετήσει το υπάρχον και δοκιμασμένο σχέδιο, εξασφάλισης των αναγκαίων, για την Επιβίωση Όλων με την συμβολή Όλων, και αφετέρου να αποκλείσει την λάθος επαφή του, με ακατάλληλες και αντίθετες σχετικά με την Κοινωνία όχι τόσο γνώσεις αλλά κυρίως συνήθειες.
Ο άνθρωπος μέσα στον Πολιτισμό, προσδιορίζεται από τρία πράγματα, την Φύση του, τις γνώσεις του και τις συνήθειες του. Οι γνώσεις και οι συνήθειες αποκτώνται από το περιβάλλον στο οποίο ζεί. Οι γνώσεις και οι συνήθειες του ανθρώπου εντός του Πολιτισμού, μπορεί να μην είναι άμεσα συνδεδεμένες με την Φύση του. Δηλαδή μπορεί κάποιος να στραβοπατήσει και μετά ενώ πονάει το πόδι του, αυτός να χαμογελάσει στους γύρω, αντί να εκφραστεί με μια φυσική κραυγή πόνου ή φόβου για αυτό που έπαθε, και τούτη η συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα επιρροών από γνώσεις και συνήθειες προερχόμενες από το περιβάλλον του. Αυτή η απόκτηση γνώσεων και συνηθειών αρχίζει να συμβαίνει από την πρώτη στιγμή που έρχεται ο άνθρωπος στην ζωή, δηλαδή, πολύ πριν ακόμα δεί το φώς της ημέρας.
Οι γνώσεις και οι συνήθειες μπορούν να επηρεάσουν τον άνθρωπο θετικά ή αρνητικά, σε τέτοιο βαθμό, ώστε, αν είναι πχ επηρεασμένος από ακατάλληλες γνώσεις και συνήθειες, να μπορεί να φτάσει στο σημείο, να πράττει πράγματα ενάντια στην Φύση του. Εννοείται ότι στο εκτός Πολιτισμού, φυσικό περιβάλλον, πχ στην ζούγκλα, το κυρίαρχο στοιχείο πάνω του θα ήταν η Φύση του, και ελάχιστα οι εκτός Φύσης γνώσεις και οι συνήθειες του, Φύση την οποία θα υπηρετούσε αποκλειστικά, όπως κάνουν και όλα τα άλλα πλάσματα της Φύσης, που δεν έχουν την αντιληπτική και μιμητική ικανότητα, του νοήμονα ανθρώπου ή τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό ώστε να πράττουν στην ζωή τους πράγματα πέρα των όσων ορίζει η Φύση των.
Στο πραγματικά φυσικό περιβάλλον, κανείς μεμονωμένα, δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί με την μουσική, την ποίηση, τα μαθηματικά τις επιστήμες κλπ, γιατί εκεί πριν προλάβει να χαλαρώσει, στον απαιτούμενο για αυτές τις ενασχολήσεις βαθμό, το παρακείμενο λιοντάρι θα τον μετέτρεπε σε πρόχειρο κολατσιό. Στο περιβάλλον όμως του Πολιτισμού που η ζωή κυλά χωρίς εντάσεις, οι γνώσεις και οι συνήθειες, κυκλοφορούν ελεύθερα και κάποιες φορές βέβαια μπορεί να είναι κακής ποιότητας και όχι πάντα κακοπροαίρετα, αλλά επειδή μπορεί να είναι δόκιμες, εσφαλμένες, ή ακατάλληλες για διάφορες ηλικίες, ή και από άλλη αιτία. |
