|
Εμείς λοιπόν τώρα το μόνο που χρειαζόμαστε είναι Κοινωνική ανασυγκρότηση και εγρήγορση, ώστε η Κοινωνία να πάρει την θέση που της πρέπει στην Ζωή Όλων μας. Αυτό μετά θα έχει σαν αποτέλεσμα οι κινήσεις οι πράξεις και οι δράσεις των Πολιτών της ανασυγκροτημένης Κοινωνίας, να χαρακτηρίζονται από λογική και δικαιοσύνη, μέσα στα πλαίσια των αρχών και των επιταγών της πραγματικής πλέον Κοινωνίας, και μόνο αυτής που όπως είπαμε αποσκοπεί στην μέριμνα για διαχρονική Επιβίωση, ποιότητα και ποσότητα της Ζωής Όλων, και τίποτα άλλο, και όχι βέβαια της όποιας μηδενικής και ανύπαρκτης Κοινωνίας, και του Κοινωνικού κενού που έχουν επιβάλει κάποιοι μιλώντας για κοινωνικούς εταίρους (συνδικαλιστικές οργανώσεις και ομάδες εργοδοτών), για κοινωνίες με μη κυβερνητικές οργανώσεις (π.χ. για το περιβάλλον και την προστασία των καταναλωτών), για κοινωνικές οργανώσεις βάσης (π.χ. νεολαία και ομάδες οικογενειών), για κοινωνία των πολιτών στον δικτυακό τόπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και όλα αυτά χάρη της (παγκοσμιοποίησης, της πολυπολιτισμικότητας, των αγορών, των πολυεθνικών, των τραπεζών, των χρηματιστηρίων των ανταγωνιστικών μονοπωλίων κλπ και μας προτάσσουν και μας αραδιάζουν σήμερα τις παραπάνω φράσεις ώστε να χάσουμε την ουσία και την έννοια της ιερής για τον Πολιτισμό λέξεως Κοινωνία. Της Κοινωνίας που μόνο αυτή επαληθεύει την Φύση όταν λέμε ότι έχει κάνει τον νθρωπο έλλογο όν. Οι διαφορετικά λοιπόν σκεπτόμενοι και διαφορετικά πράττοντες από αυτά που ορίζει η Κοινωνία και η λογική της, δεν είναι Πολίτες ή έστω όχι ακόμα. Σε αυτή την φάση αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση Πολίτης δεν είναι αυτός που ξέρει να κάνει πολλά και δυσνόητα για τους άλλους πράγματα, αλλά αυτός που περιορίζεται στο να κάνει τα λίγα τα απλά τα κατανοητά, τα ευνόητα και αυτονόητα από την Κοινή λογική πράγματα, που πάντα αποσκοπούν στο διαχρονικό Κοινό συμφέρον υπό το πρίσμα της Κοινωνίας, άρα ο κάθε Πολίτης κάνει αποδεκτά από όλους πράγματα, και μάλιστα μόνο αυτά που έχει ανάγκη η Κοινωνία, η Κοινή δηλαδή απόφαση όλων μας για μία προκαθορισμένου βαθμού αξιοπρεπή Επιβίωση Όλων μας.
Ευτυχώς τέτοιους Πολίτες έχουμε, έστω και λίγους, καθώς δεν είναι αποτέλεσμα Κοινής Παιδείας Μόρφωσης και Εκπαίδευσης προερχόμενης από την Κοινωνία αλλά μιας προσωπικής διαδρομής ζωής. Πολίτες εμπειροτέχνες θα λέγαμε, αυτοδίδακτους. Καθώς τις τελευταίες δεκαετίες το σχολείο, ο τύπος, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, το θέατρο, η μουσική, η ποίηση, η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, ο δημόσιος λόγος κλπ, πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, προβάλουν και προωθούν ότι το αντίθετο προς τις αρχές της Κοινωνίας και τα πρότυπα του σωστού Πολίτη, και του καλώς νοούμενου Πολιτισμού. Αυτά συμβαίνουν σε τέτοιο σημείο ώστε όχι μόνο να μην γνωρίζουμε την έννοια του όρου Πολίτης, αλλά ακόμα και όταν ο πρώην πρόεδρος της Αμερικής Ομπαμα, που προς τιμή του, αναφέρθηκε έντονα σε αυτόν τον όρο, σε ομιλία του κάποτε στην Αθήνα, λές και βάλθηκε από κάποια ιερή του υποχρέωση, ή κάποιο τάμα του να μας αφυπνίσει, όμως ακόμα και τότε στους περισσότερους από εμάς αυτό πέρασε απαρατήρητο, το πόση δηλαδή βαρύτητα κατά την ομιλία του έδινε στην λέξη Πολίτης. Σωστούς Πολίτες λοιπόν έχουμε μεν, αλλά λίγους και αδρανοποιημένους και εμείς τώρα δυσκολευόμαστε να τους εντοπίσουμε, ώστε να βρεθούμε τριγύρω τους και να μαθητεύσουμε έστω και όπως όπως. Σχεδόν κρύβονται, αφού πολλοί από αυτούς έχουν δεχθεί λάσπη κάθε μορφής, είτε άμεσα οι ίδιοι, είτε έμμεσα για όλα όσα πρεσβεύουν, με αποτέλεσμα να θεωρούνται από την κρατούσα λαϊκή λογική στην καλύτερη περίπτωση αστείοι. Δεν αναφερόμαστε βέβαια στις περιπτώσεις που κάποιοι μιλάνε πράγματι Δημοσίως για όλα αυτά που εμείς τώρα λέμε, όπως για την πραγματική Κοινωνία, τον πραγματικό Πολιτισμό, την πραγματική Δημοκρατία, αλλά αυτοί τα λένε αποσπασματικά και ασύνδετα, και αποσκοπούν με όλα αυτά όχι να μας ενεργοποιήσουν και να μας μετατρέψουν σε Πολίτες, αλλά απλά να μας πείσουν και να μας αποσπάσουν την ψήφο μας και να γίνουν και αυτοί αφέντες μας όπως και οι άλλοι. Είπαμε, αφέντες δεν θέλουμε άλλους, φτάνει πιά, μπουχτήσαμε. Όποιος νομίζει ότι είναι, ή και πράγματι είναι, σε οτιδήποτε ανώτερος, ή καλύτερος ας το εκμεταλλευτεί προσφέροντας σε όλους μας περισσότερα και καλύτερα από τους υπόλοιπους, και όχι να αποσκοπεί στο να μας κάτσει στον σβέρκο και μάλιστα Δημοκρατικά ώστε δικαιωματικά να απαιτεί να απολαμβάνει περισσότερα από τα κακώς νοούμενα αγαθά της παγκοσμιοποίησης που συνήθως όλοι αυτοί στις μέρες μας υπηρετούν, και για τούτο σπρώχνουν τον λαό και την χώρα στις παρούσες καταστάσεις.
Ευτυχώς όμως έστω και αυτοί οι λίγοι και πραγματικοί Πολίτες, είναι αρκετοί σαν μαγιά, και με βάση αυτούς, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε την μετατροπή εμάς του λαού σε Πολίτες, με στόχο την μετατροπή της χώρας από φέουδο ή παρωδία Δημοκρατίας, σε Πολιτεία, με Παιδεία, με Πολίτες, με Πολιτισμό και Πολίτευμα Δημοκρατικό και όλα αυτά βασισμένα στην Κοινωνία μας, στην μεταξύ μας δηλαδή συμφωνία, για μια εξασφάλιση έστω ενός ελάχιστου ή χαμηλού στην αρχή, αλλά ασφαλούς και ποιοτικού επιπέδου Ζωής για Όλους μας. Επίσης εκτός από τους ήδη υπάρχοντες Πολίτες σε κάθε περίπτωση έχουμε σκεπτόμενους Ανθρώπους με καθαρό μυαλό και με ορθάνοικτα τα μάτια της ψυχής τους, έχουμε δηλαδή Ανθρώπους που βλέπουν και αντιλαμβάνονται εύκολα τις αξίες της Ζωής, νθρωποι που δεν θα δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν το πραγματικό συμφέρον τους, είτε ατομικό είτε οικογενειακό, μέσα στο προτεινόμενο από όλους Κοινωνικό συμφέρον, και πολύ εύκολα και γρήγορα θα μπορέσουν να προσανατολιστούν και να προσαρμοστούν στην λογική του Πολίτη, να αποδεχθούν δηλαδή και να επιδιώξουν αυτόν τον ρόλο στην ζωή τους, ως την βάση πάνω στην οποία μπορούν να κτίσουν ένα ασφαλές και σίγουρο μέλλον και αυτοί και οι απόγονοι τους, με όρους και συνθήκες που οι ίδιοι αποδέχονται και επιζητούν.
Εν δυνάμει λοιπόν Πολίτες έχουμε και τους συναντάμε εύκολα ανάμεσα μας, πολλούς στην ώριμη συνήθως ηλικία τους, αλλά και νεότερους που η πείρα από την ζωή η λογική και η τύχη βοήθησαν ώστε να παραμείνουν ολάκεροι, χωρίς πάθη, και με καθαρό μυαλό, και έτσι να έχουν ήδη δεί έστω ένα μικρό τμήμα της αλήθειας για την πραγματική Ζωή, το οποίο το έχουν εντάξει στην καθημερινότητα τους. Και απομένει να συναναστραφούμε μαζί τους και αυτοί να μας παραδειγματίσουν ώστε μπαίνοντας και εμείς στην λογική του Πολίτη να συμβάλουμε στην εξυπηρέτηση των πραγματικών σκοπών της πραγματικής Κοινωνίας, αλλάζοντας σχεδόν ελάχιστα, τον τρόπο ζωής μας, δηλαδή να αρχίσουμε να εξυπηρετήσουμε τους εαυτούς μας υπηρετώντας σωστά και συνειδητά τις Κοινές μας ανάγκες και το Κοινό μας συμφέρον. Πράγματα που θα κάνουμε όχι μόνο για να απολαύσουμε όλοι τα Κοινωνικά οφέλη, αλλά και γιατί είμαστε συνειδητοί Δημοκράτες και αποσκοπούμε στην επαναφορά όλων των απαραίτητων προϋποθέσεων ώστε η αληθινή Δημοκρατία, αυτή που πηγάζει από την Κοινωνία, το μοναδικό σε σπουδαιότητα δημιούργημα του έλλογου Ανθρώπου, την Δημοκρατία αυτή που ωφελεί τους πάντες όχι πρόσκαιρα αλλά διαχρονικά, να επανεμφανιστεί τουλάχιστον στην πατρίδα μας.
Αυτούς λοιπόν τους Πολίτες καλούμε στην αρχή, να ενεργοποιηθούν και να αναλάβουν δράση διαφωτισμού μας, ώστε να οργανωθεί όλη η χώρα και να πάρει πορεία προς την κατεύθυνση της Πολιτείας, του Πολιτισμού και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Αυτοί οι συνειδητοποιημένοι Πολίτες από το γεγονός και μόνο ότι είναι Πολίτες, μπορούν και θέλουν να βοηθήσουν ώστε να καταλάβουμε στην αρχή τι πρέπει κάνουμε, για να αλλάξουν τα πράγματα προς όφελος όλων μας όχι πρόσκαιρα αλλά διαχρονικά, με τον σωστό τρόπο. Ο Πολίτης δεν απεμπολεί το προσωπικό του συμφέρον, αλλά το διεκδικεί ολάκερο, όχι όμως απ όπου και όπως νάναι, αλλά εγγυημένο μέσα από την εδραίωση του Κοινωνικού συμφέροντος. Αν δεν εδραιωθεί το βασικό Κοινωνικό συμφέρον τότε και τα ατομικά συμφέροντα σε ένα τόπο είναι μετέωρα, και αυτό τώρα το γνωρίζουμε πιά πολύ καλά. Και σωστός τρόπος, επιπέδου Πολίτη, σε τέτοια θέματα σημαίνει λογική και μέσα από την λογική αυτή Ομόνοια, ισότητα, συναδέλφωση και ειρήνη, τονίζοντας και αναδεικνύοντας τους Κοινούς στόχους και παραβλέποντας τις τυχόν διαφορές μας, καθιστώντας τες ασήμαντες, όντως ασήμαντες για τους σκοπούς της Κοινωνίας. Και ότι γίνει με τέτοιο γνώμονα, λάθη δεν θα έχει, και τα λάθη πάση θυσία πρέπει να αποφεύγονται και μάλιστα σε τέτοια επιχειρήματα που έχουν να κάνουν με την Κοινωνία τον Πολιτισμό και την Δημοκρατία, καθώς τέτοιες δράσεις από την πρώτη στιγμή θα μπούν στο φονικό στόχαστρο όλων των συμφερόντων που δεν βολεύονται με τα παραπάνω.
Όσοι λοιπόν όλα αυτά που έχουμε πεί ως τα τώρα τα βλέπουν οικεία, ας εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να βοηθήσουν σε αυτό το ξεκίνημα διδάσκοντας μας να σκεφτόμεθα και να πράττουμε, όπως σκέπτονται και πράττουν οι Πολίτες, δηλαδή με Δικαιοσύνη και Αιδώ, και έτσι να γίνουμε όλοι Κοινωνικοί λειτουργοί, δηλαδή καθημερινά οι πράξεις μας, σε όποιο πόστο της Κοινωνικής πλέον Ζωής και αν βρισκόμαστε, να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων της Κοινωνίας μας και όχι το αντίθετο, όπως κάνουμε ως τα τώρα και μάλιστα πολλές φορές χωρίς λόγο, και από αδιαφορία ή χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, με αποτέλεσμα την στασιμότητα και την κατρακύλα, που τώρα πιά είναι αντιληπτή από όλους μας. Η αρχή πρέπει να γίνει έστω από λίγους, ή ακόμη και από έναν-έναν. Αν ένας Πολίτης σε μία μέρα μιλήσει για την Φύση, την Οικογένεια, την Κοινωνία, την Παιδεία, την Μόρφωση, την Εκπαίδευση, τον Πολίτη, τον Πολιτισμό, την Πολιτεία, το Πολίτευμα και την Δημοκρατία σε δέκα συνανθρώπους του, και αν αυτοί οι δέκα μιλήσουν, την επόμενη ημέρα, σε άλλους δέκα ο καθένας, και την επόμενη πάλι ημέρα ο κάθε ένας από όλους αυτούς μιλήσει πάλι σε άλλους δέκα, τότε σε επτά ημέρες θα έχουν ενημερωθεί δέκα εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς την μεσολάβηση κανενός ΜΜΕ
Στην αρχή λοιπόν, ο κάθε ένας από εμάς, μέσα στον οικογενειακό, στον φιλικό, στον επαγγελματικό του κλπ περίγυρο, πρέπει να αρχίσει να μιλά και να δηλώνει και να διαδίδει το ενδιαφέρον του και την απόφαση του για ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ σε κάτι καλύτερο, αναφερόμενος στην πραγματική Κοινωνία και την προερχόμενη από αυτήν Παιδεία, Μόρφωση, Εκπαίδευση, Πολίτες, Πολιτεία, Πολιτισμό, Πολίτευμα και Δημοκρατία, αναδεικνύοντας τα παραπάνω ως την μοναδική προϋπόθεση για Ανθρώπινες συνθήκες Ζωής για Όλους. Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο στάδιο, αυτή είναι η αρχή που είναι το ήμισυ του παντός. Σε αυτό λοιπόν το ξεκίνημα όσοι πάρουν μέρος και όσοι σταδιακά προστεθούν, θα τονίζουν ο κάθε ένας με το απαραίτητο για τον πραγματικό Πολίτη θάρρος της γνώμης, που με καλή διάθεση θα εκτίθεται στην Δημόσια κρίση, και από την δική του ξεχωριστή πλευρά, ο καθένας θα εκφράζει πως βλέπει και πως αντιμετωπίζει τα σημαντικά πράγματα και τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής ως τα τώρα μόνος του, και πώς θα μπορούσαν από εδώ και μπρός εύκολα να αντιμετωπιστούν από Κοινού, συμμετέχοντας δηλαδή στην προσπάθεια αυτή όλοι. Έτσι θα αναζητά και θα τονίζει ο κάθε ένας το όφελος που θα προκύψει για Όλους μας από μια Κοινή συντονισμένη δράση σε πολύ απλά θέματα που ως τα τώρα αδιαφορούμε να τα αντιμετωπίσουμε με τον σωστό τρόπο, δηλαδή οργανωμένα και από Κοινού. Ενώ αδιαφορώντας, ακόμα και τα πλέον ασήμαντα θεριεύουν και όταν αυτά στην πορεία, τα βρίσκει ο καθένας από εμάς μπροστά του, είναι αδύνατον ή είναι πλέον αργά να τα αντιμετωπίσει και μάλιστα με τον λάθος τρόπο που έχουμε ως τα τώρα μάθει, δηλαδή ένας - ένας από μόνος και χώρια από τους άλλους, με αποτέλεσμα όσο και να προσπαθούμε να μην τα καταφέρνουμε. Έτσι λοιπόν μεταφορικά μιλώντας θα πούμε ότι στο σπίτι του ο καθένας θα πρέπει να μένει μόνος του ή με την Οικογένεια του και όχι να μπαινοβγαίνει όποιος θέλει
όμως όταν συμβεί να πάρει φωτιά το σπίτι, τότε πρέπει να έλθουν όλοι να βοηθήσουν ώστε να σβήσει η φωτιά, καθώς ότι αφορά τον νθρωπο μας αφορά όλους. Αρκεί αυτό; Όχι βέβαια δεν αρκεί να έλθουν όλοι να βοηθήσουν να σβήσει η φωτιά, αλλά θα πρέπει όλοι να έχουμε την έγνοια της πρόληψης ώστε να μην χρειαστεί ποτέ να σβήσουμε ξανά ένα σπίτι που καίγεται, όταν μάλιστα είναι εύκολο να φανταστούμε ότι από το πρώτο φλεγόμενο σπίτι θα πάρουν και τα άλλα σπίτια φωτιά ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και το δικό μας. |
