HOME επισκέψεις σελίδων : 90664
σχόλια:0 thateron@poteron.gr
 
διαβάστε απλοϊκή Πολιτική σκέψη
"γιατί πάμε κατά Διαόλου ρέ Παιδιά;"

"περί Δημοκρατίας και περί Κοινωνίας"

Πολιτιστική Κληρονομιά.
Κάθε Πολιτισμός όχι μόνο δεν καταστρατηγεί ή δεν καταχρεώνει το μέλλον των επόμενων γενιών, αλλά αντιθέτως, φροντίζει να κληροδοτεί τις μέλλουσες γενιές με υψηλής αξίας και αμετάβλητα στον χρόνο εφόδια, για να πετύχουν αυτές καλύτερα, ευκολότερα και αποτελεσματικότερα τους Κοινωνικούς σκοπούς και στόχους των. Αυτό, και μόνο αυτό, αξίζει, να ονομάζουμε Πολιτιστική κληρονομιά, δηλαδή Πολιτιστική κληρονομιά είναι μόνο όποιο βοήθημα, έρχεται από τις παλαιότερες γενιές προς τις νεότερες, όχι για να γίνει οικονομική εκμετάλλευση του ως θέαμα ή ως εμπόρευμα, αλλά για να γίνει Κοινωνικό εφόδιο, Κοινωνικό όπλο και εργαλείο, Κοινωνική πνευματική τροφή και Κοινωνική άσκηση, Κοινωνική αφύπνιση και εγρήγορση. Και ένας βασιλιάς ένας άρχοντας ή ένας ‘Δημοκράτης’ πρωθυπουργός νοιάζεται και αυτός για τους νέους, καθώς αυτοί θα αντικαταστήσουν τους παλιούς που ως τα τώρα υπηρετούν τους παραπάνω άρχοντες θέλοντας και μη. Οι Πολίτες όμως νοιάζονται για τους νέους της Πολιτείας τους γιατί είναι τα παιδιά τους, οπότε όχι μόνο αποφεύγουν να κληροδοτήσουν τα παιδιά τους με πνευματικά ή οικονομικά κενά και προβλήματα αλλά αντιθέτως νοιάζονται να τα κληροδοτήσουν με θησαυρούς διαχρονικούς, και μάλιστα όλα αδιακρίτως, αφού οι Πολιτιστικές κληρονομιές αποδέκτη και κληρονόμο έχουν τον Πολιτισμό. Στις Πολιτιστικές κληρονομιές παρατηρούμε ότι αυτές δεν περιορίζονται στο να θέλει να κληροδοτήσει ο κάθε ένας από τους Πολίτες της προηγούμενης γενιάς κάτι μόνο για τα παιδιά του. Αλλά λές και δεν ξέρουν ποια είναι τα παιδιά τους, λές και τα έκαναν τυχαία με κάποια αβέβαιη σχέση της στιγμής, όπως πρότεινε ο Πλάτων στην Πολιτεία του, έτσι τώρα δεν τα ξεχωρίζουν και τα θεωρούν όλοι όλα δικά τους, και έτσι απλόχερα ο καθένας τα κληροδοτεί με ότι έχει και δεν έχει, αρκεί να είναι αυτό το κληροδότημα άξιο να καταταχτεί στις Πολιτιστικές κληρονομιές.

   

    Σε αυτή την κατηγορία Πολιτιστικής κληρονομιάς κατατάσσονται τα πνευματικά επιτεύγματα των Ελλήνων φιλοσόφων, επιστημόνων, ρητόρων, δασκάλων, καθημερινών Πολιτών κλπ. Σε αυτή την κατηγορία Πολιτιστικής κληρονομιάς κατατάσσονται στιγμές από την καθημερινότητα των Πολιτών ή την στάση ζωής των. Πολιτιστική κληρονομιά λοιπόν είναι η απόφαση των Πολιτών να πολεμήσουν στις Θερμοπύλες , στον Μαραθώνα, στο Χάνι της Γραβιάς , στην Μάχη της Κρήτης. Πολιτιστική κληρονομιά είναι η αποδοχή της καταδίκης του, ή αλλιώς η θυσία του Σωκράτη. Διδάσκοντας τις Κοινωνίες των επόμενων γενιών, ότι ευημερίες και χρυσοί αιώνες σε μια Πολιτεία που δεν προστατεύει τους νέους της, δεν μπορούν να υπάρξουν. Η τότε λοιπόν Αθηναϊκή Κοινωνία, δεν θα μπορούσε να φτάσει σε τέτοια άνθηση παρά μόνο έχοντας αναπτύξει ανάμεσα στα άλλα και αυστηρούς μηχανισμούς προστασίας των νέων της, πράγμα που εκμεταλλεύτηκαν οι κατήγοροι του Σωκράτη, λέγοντας στο δικαστήριο ότι δίδασκε στους νέους ‘καινά δαιμόνια’, δηλαδή νέες ιδέες ή νέους χαρακτήρες, δηλαδή νέα πράγματα που η Κοινωνία δεν τα είχε ελέγξει και δεν τα είχε αποδεχθεί και δεν τα είχε υιοθετήσει και δεν τα είχε εντάξει στην αποδεκτή Παιδεία και την Μόρφωση των νέων, θεωρήθηκε ότι ήταν δηλαδή, νεωτερισμοί και πειράματα, και εκ τούτου ανεπίτρεπτο να έρχονται οι νέοι σε επαφή με αυτά, πράγματα που υποτίθεται κατά το κατηγορητήριο ότι δίδασκε στους νέους των Αθηνών ο Σωκράτης.

   

    Δηλαδή η Αθηναϊκή Κοινωνία δεν αποδεχόταν, να έρχονται οι νέοι της σε επαφή, ούτε καν με σκέψεις και απόψεις που εκφράζονταν ακόμα και Δημοσίως, σκέψεις και απόψεις που δεν τις θεωρούσε κατάλληλες για αυτούς, και έτσι χωρίς πολλά-πολλά αν κάποιος μηνυόταν, εύκολα τον καταδίκαζε, ακόμα και αν επρόκειτο για Πολίτη κύρους, όπως έγινε και με τον Σωκράτη. Δεν λέμε ότι πιστεύουμε πως πράγματι δίδασκε αρνητικά πράγματα στους νέους, το αντίθετο μάλιστα, λέμε όμως ποιά ήταν η κατηγορία για να αποδείξουμε ότι οι νέοι στην Αθήνα της εποχής εκείνης, δεν ήταν αφημένοι στην τύχη τους, πόσο μάλλον στις διάφορες άλλες ‘ορέξεις’ που κάποιοι άλλοι από διάφορους ‘άλλους’ χώρους σήμερα υποστηρίζουν ότι τότε γινόταν. Αυτό βέβαια, η προστασία των νέων από ξένες προς την Κοινωνία γνώσεις, ίσχυε και αλλού, όπως στην Σπάρτη, όπου από τα λεγόμενα του Ιππία, στον Πλατωνικό διάλογο, (Ιππίας ο μείζων), προκύπτει, ότι την διαπαιδαγώγηση των νέων τους οι Σπαρτιάτες, δεν την ανέθεταν ποτέ σε κάποιον ξένο, όσο αξιόλογος και σπουδαίος και αν ήταν αυτός ο ξένος. (Στην Ελλάδα, συν τοις άλλοις με αυτά που συμβαίνουν σχετικά με την ‘Παιδεία’ του σήμερα, το Γερμανικό κράτος πρότεινε να μας αποζημιώσει για τις παρανομίες με μίζες που διέπραξε μεγάλη Γερμανική εταιρία σε βάρος του Ελληνικού δημοσίου, πρότεινε λοιπόν να μας αποζημιώσει αναλαμβάνοντας τις πανεπιστημιακές σπουδές Ελλήνων φοιτητών στην Γερμανία!, ενώ παρομοίως οι Τούρκοι στα χρόνια της τουρκοκρατούμενης τότε Ελλάδος, έπαιρναν τους νέους των κατακτημένων Ελλήνων και με την κατάλληλη ‘Παιδεία’ τους μεταμόρφωναν σε γενίτσαρους). Επιστρέφοντας στον Σωκράτη τον βλέπουμε να είναι απόλυτα σύμφωνος, με το ότι, μια τέτοια πράξη είναι και πρέπει να είναι καταδικαστέα, αν έχει συμβεί, και δέχεται αδιαμαρτύρητα την θανατική ποινή καθώς και την πραγματοποίηση της, που την αποδέχεται με την ιδιότητα του Πολίτη, του Πολίτη που είναι πάντα σύμφωνος με τις επιταγές της Κοινωνίας του, μιας Κοινωνίας που με πάθος υπηρετούσε πιστά, προσφέροντας και αφήνοντας της κληρονομιά, τα τεράστια πνευματικά του πλούτη. Πλούτη που σήμερα τα ‘υπουργεία’ ‘Παιδείας’ και ‘Πολιτισμού’ όπου τα συναντούν τα παίρνουν και τα θάβουν όσο μπορούν πιο βαθιά και πιο μακριά από τους νέους. Ή όπως ακόμα χειρότερα τυχάρπαστοι ουτιδανοί ‘διεθνούς κύρους’, έκαναν πρόσφατα επανάληψη-‘αναθεώρηση’ της δίκης αθωώνοντας λέει τον Σωκράτη, ώστε αθώος πλέον να μη τραβά την προσοχή και τον θαυμασμό των επόμενων γενεών, καθώς αδυνατούν να καταστρατηγήσουν με άλλο τρόπο τα ιστορικά Πολιτιστικά γεγονότα.

   

    Η προσωπική μας άποψη είναι ότι η Αθηναϊκή Κοινωνία μέσω της δίκης ήθελε μεν να ακολουθηθεί η πρέπουσα διαδικασία που όριζαν οι νόμοι της, χωρίς όμως να θέλει κατά βάθος, να στερηθεί η Κοινωνία αυτή, την Σωκρατική οντότητα, αφού χωρίς ουσιαστική προσπάθεια συμβατικής υπεράσπισης του εαυτού του ο Σωκράτης οδηγήθηκε στην ιστορική καταδίκη του που βέβαια του χάρισε την αθανασία.

   

    Ωσάν λοιπόν από ‘μηχανής Θεού’, το Ιερό πλοίο των Αθηναίων η Δηλιάς, την προηγουμένη της δίκης, ‘εστεφανώθει’ η πρύμνη της από τους ιερείς, ήταν δηλαδή έτοιμη να μεταφέρει στην Δήλο αποστολή, για την τέλεση εορταστικών εκδηλώσεων προς τιμή του Απόλλωνα, και η παρουσία της Δηλιάδος στην Αθήνα, ήταν απαραίτητη για την πραγματοποίηση των θανατικών ποινών, έφυγε λοιπόν για την Δήλο το πλοίο και επέστρεψε όσο μπορούσε πιο αργά, έτσι ώστε κατά την εκτίμηση μας πάντα, να υπάρχει διαθέσιμος ο αναγκαίος χρόνος, για να προετοιμαστεί από τους φίλους του Σωκράτη, η διαφυγή του σε άλλη πόλη. Πράγμα όμως που ο ίδιος δεν δέχτηκε. Ουδέποτε άλλωστε για δικούς του λόγους, δεν απομακρύνθηκε ποτέ από την Αθήνα, Πολίτης όν, και εκ τούτου ευεργέτης και κληροδότης των μελλοντικών Πολιτισμών.

   

    Οι κίνδυνοι λοιπόν που διατρέχουν οι Πολιτισμοί είναι πολλοί, όμως διαθέτουν ένα μοναδικό και ακαταμάχητο όπλο, την διάδοση του Πολιτισμού, που όσο το χρησιμοποιούν αυτό το ακαταμάχητο, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, όπλο, τόσο σώζουν λαούς και τους κάνουν συνοδοιπόρους, και έτσι με την διάδοση του Πολιτισμού κάποτε η Γή θα αρχίσει να γίνεται και για τους ανθρώπους αυτό που πραγματικά τους αξίζει… Παράδεισος. Μόνο η επικράτηση του Πολιτισμού σε κάθε χώρα, θα ελευθερώσει τους ανθρώπους από τον μεγαλύτερο κίνδυνο και εχθρό τους, τον κακό εαυτό τους, έτσι ώστε ελεύθεροι πια να ειρηνεύσουν εν ζωή. Σε αυτό το σημείο νομίζουμε ότι μπορούμε πλέον να πούμε, ότι έχουμε εκθέσει ικανοποιητικά ποιος πιστεύουμε ότι είναι ο πραγματικός Πολιτισμός και ποια είναι η πραγματική Δημοκρατία, τι σημαίνει Κοινωνία, τι Παιδεία, τι Μόρφωση, τι Εκπαίδευση και έτσι να φανεί πόσο διαφέρουν, από κάθε σχετικό προς αυτά που όπως είπαμε αρχικά, ότι τα διάφορα συμφέροντα μας προβάλλουν.
Διαβάστε τμήματα παραγράφων σχετικών με το περιεχόμενο
 
σελίδα  3

  Αντί προλόγου

 
σελίδα  5

  Περί Δημοκρατίας και περί Κοινωνίας.

 
σελίδα  6

  Οι προϋποθέσεις της Δημοκρατίας

 
σελίδα  8

  Σκοποί και λόγοι

 
σελίδα  9

  Το συμφέρον του δανειστή

 
σελίδα  13

  Λάθος επιλογές

 
σελίδα  14

  Αγροτική παραγωγή.

 
σελίδα  11

  Τράπεζες.

 
σελίδα  11

  Κακοπληρωτές.

 
σελίδα  13

  Εξαπάτηση του λαού.

 
σελίδα  14

  Τα Κοινά θέματα.

 
σελίδα  15

  Δημοκρατία.

 
σελίδα  16

  Δημοκρατία και Ελευθερία.

 
σελίδα  18

  Ο Πλούτος

 
σελίδα  20

  Η Δημοκρατία νοιάζεται ίσα για όλους.

 
σελίδα  21

  Πνευματική φτωχοποίηση.

 
σελίδα  24

  Ο Πολίτης.

 
σελίδα  25

  Οι Επενδύσεις.

 
σελίδα  26

  Η δύναμη της Δημοκρατίας.

 
σελίδα  27

  Η Δημοκρατία.

 
σελίδα  28

  Ο Πολιτισμός.

 
σελίδα  31

  Αιδώς και Δικαιοσύνη.

 
σελίδα  32

  Ηθικός, Ήθη, Έθιμα, Φιλότιμος.

 
σελίδα  35

  Πολιτισμός.

 
σελίδα  36

  Μη Πολιτισμός.

 
σελίδα  37

  Ο Σπουδαίος Πολιτισμός.

 
σελίδα  38

  Φάσεις της Ζωής.

 
σελίδα  38

  Φύση και Πολιτισμός.

 
σελίδα  39

  Φύση και Οικογένεια.

 
σελίδα  40

  Η Πρώτη Επιστήμη.

 
σελίδα  41

  Κοινός Σκοπός και Στόχος.

 
σελίδα  42

  Η Κοινωνία.

 
σελίδα  43

  Πολιτισμός και Πολίτης.

 
σελίδα  43

  Το Κοινωνικό Αγαθό.

 
σελίδα  44

  Ο Αρχικός Νόμος.

 
σελίδα  46

  Πάς μή Έλλην Βάρβαρος.

 
σελίδα  46

  Η ‘Συναδέλφωση’ των Λαών.

 
σελίδα  52

  Κλιματική Αλλαγή, ένα αιώνιο Φυσικό γεγονός

 
σελίδα  52

  Το Νερό δεν Τελειώνει.

 
σελίδα  53

  Ηθική.

 
σελίδα  53

  Οι Φάσεις της Ζωής.

 
σελίδα  61

  Παιδεία και Πολίτης.

 
σελίδα  62

  Ψυχή

 
σελίδα  57

  Παιδεία και Πολιτισμός.

 
σελίδα  59

  Μη Παιδεία Κουλτούρα Νέοι.

 
σελίδα  60

  Κοινωνική Προδιάθεση.

 
σελίδα  63

  Κοινωνία και Υγεία.

 
σελίδα  64

  Πολιτισμός και Κοινωνία.

 
σελίδα  65

  Γνώσεις για Πολίτες.

 
σελίδα  66

  Διανομή Κερδών.

 
σελίδα  67

  Κοινωνία, Πολίτης, Νερό.

 
σελίδα  68

  Πολίτευμα.

 
σελίδα  70

  ναρχη Πολιτεία.

 
σελίδα  71

  Αυτάρκεια και Επάρκεια.

 
σελίδα  75

  Μεταλλαγμένα, Τέλος της επιστήμης.

 
σελίδα  76

  Κουμμουνισμός, Καπιταλισμός.

 
σελίδα  80

  Αντιρρησίες Συνείδησης.

 
σελίδα  83

  Μηδενικά επιτόκια.

 
σελίδα  84

  Ο καλός ή λογικός πατέρας.

 
σελίδα  84

  Αποδοτική Μορφή Δουλείας.

 
σελίδα  86

  Πως αρχίζει ο Πολιτισμός.

 
σελίδα  87

  Πολίτες και Παιδεία.

 
σελίδα  88

  Το Πολίτευμα Πολιτεία.

 
σελίδα  91

  Το Πολίτευμα Δημοκρατία.

 
σελίδα  94

  Ισχύς της Κοινωνίας, Κοινωνικό Αγαθό.

 
σελίδα  94

  Ηθικός, Ηθική.

 
σελίδα  95

  Στρατηγικές Επικράτησης.

 
σελίδα  95

  Κατάλυση Πολιτισμού, Ανομία.

 
σελίδα  96

  Γενικά.

 
σελίδα  96

  Εσφαλμένες εντυπώσεις περί Δημοκρατίας.

 
σελίδα  97

  Παρελθόν, Μέλλον, Τραγωδία, Κωμωδία.

 
σελίδα  98

  Παιδεία.

 
σελίδα  100

  Γρηγορόσημα και Λεμόνια.

 
σελίδα  102

  Βηματοδότες και Τηλεφωνίες.

 
σελίδα  105

  Μόρφωση.

 
σελίδα  105

  Ηθοποιός και Μόρφωση.

 
σελίδα  108

  Εκπαίδευση.

 
σελίδα  109

  Κοινωνική Οικονομία.

 
σελίδα  112

  Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Φύσης.

 
σελίδα  115

  Πολίτευμα.

 
σελίδα  116

  Δημοκρατία και Πολίτες.

 
σελίδα  117

  Η ευθύνη των θυμάτων.

 
σελίδα  119

  Μόρφωση και Νέος.

 
σελίδα  128

  Ευτυχία και Γνώσεις, Συνήθειες, Ήθη, Έθιμα.

 
σελίδα  128

  Ελευθερία και Πολιτισμός.

 
σελίδα  130

  Ελευθερία και Δημοκρατία.

 
σελίδα  133

  Επενδύσεις και Κρατικά Κέρδη.

 
σελίδα  135

  Οι Κίνδυνοι των Πολιτισμών

 
σελίδα  136

  Σενάρια Λογικής και Οικονομίας.

 
σελίδα  137

  Μέγιστο Συμφέρον μας το Συμφέρον των άλλων.

 
σελίδα  140

  Ομονοούμε σχετικά με την Δημοκρατία.

 
σελίδα  141

  Οι Κίνδυνοι των Πολιτισμών.

 
σελίδα  143

  Πολιτιστική Κληρονομιά.

 
σελίδα  149

  Περίληψη.

 
σελίδα  151

  Απογοήτευση.

 
σελίδα  152

  Κοινωνική Ανασυγκρότηση και Εγρήγορση.

 
σελίδα  155

  Κάλεσμα Πολιτών.

 

Προσοχή δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και  μεταφορά  περιεχομένου

 σε άλλη ιστοσελίδα ή έντυπο χωρίς προ συνεννόησης με τον συγγραφέα

 επικοινωνία μέσω του email thateron@poteron.gr

Σχόλια αναγνωστών

.
Σχολιάστε ελεύθερα το περιεχόμενο της προς ανάγνωση σελίδας ή απαντήσετε σε είδη υπάρχον σχόλιο. Ισχύουν  όλα τα αυτονόητα και γνωστά τα σχετικά με την δημοσιοποήση  σχολίων.
 

 Όνομα ή ψευδώνυμο          Αλφαριθμητικό =>

  Τα σχόλια εμφανίζονται κατόπιν τυπικού ελέγχου ως προς την σχετικότητα του περιεχομένου τους και χωρίς καμία λογοκρισία.

 Κατά την αποστολή του σχολίου αντιγράψετε τους διαδοχικούς Αλφαριθμητικούς χαρακτήρες ή αντικαταστήστε τους με άλλους δικής σας προτίμησης (6-8 χαρακτ.)  για να μπορείτε να διορθώσετε ή να διαγράψετε το σχόλιο σας.