HOME επισκέψεις σελίδων : 90642
σχόλια:0 thateron@poteron.gr
 
διαβάστε απλοϊκή Πολιτική σκέψη
"γιατί πάμε κατά Διαόλου ρέ Παιδιά;"

"περί Δημοκρατίας και περί Κοινωνίας"

Μηδενικά επιτόκια.
Παραδείγματος χάρη μπορούμε να παρέχουμε κατασκευαστικές υπηρεσίες και να φτιάχνουμε μεγάλες θαλάσσιες γέφυρες, ή αεροδρόμια ή υποδομές για Ολυμπιακά παιγνίδια, και το κόστος της κατασκευής μπορούμε να το καλύπτουμε οι ίδιοι με χρήματα που θα δανείζουμε στον ενδιαφερόμενο πελάτη, που συνήθως είναι ένα κράτος, ή ένας δήμος ή μια περιφέρεια. Έτσι κερδίζουμε από έναν προϋπολογισμό και ένα έργο, που είναι φτιαγμένο στα μέτρα μας, και με υπερτιμολογημένο κατασκευαστικό προϋπολογισμό, (όπως η γνωστή αντιπαροχή), χωρίς όμως ουσιαστικό ανταγωνισμό, αφού εμείς προσφέρουμε τα κεφάλαια. Ενώ όσοι ανταγωνιστές είναι απλοί τοπικοί κατασκευαστές δεν διαθέτουν ούτε κεφάλαια ούτε σχετική εμπειρία από την προσφερόμενη σε μέγεθος ή προτεινόμενους τεχνολογικούς νεοτερισμούς, οπότε βγαίνουν εκτός παιγνιδιού, και έτσι κερδίζουμε και από τους τόκους των κεφαλαίων που θα δώσουμε ως δάνεια για την υλοποίηση του έργου. Ενώ στην ουσία βγάζουμε τα χρήματα από την μια τσέπη και τα βάζουμε πολλαπλάσια στην άλλη, αφού στην πορεία θα έχουμε να λαβαίνουμε τόκους, ή και άλλα κέρδη από την εκμετάλλευση του έργου, λόγω της αυτοχρηματοδότησης. Δηλαδή ενώ στην αρχαία Ελληνική αγορά των χρόνων του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας, είχαν θεσπιστεί νόμοι αντιμονοπωλιακοί για τα τρόφιμα, τα μεταλλεύματα και άλλα αναγκαία για την ζωή όλων αγαθά, σήμερα βλέπουμε εξελιγμένες μονοπωλιακές καταστάσεις να λυμαίνονται ανενόχλητες τα πάντα. Μάλιστα ξεδιάντροπα στις μέρες μας με τα ΜΜΕ και τους υπουργούς και πρωθυπουργούς που έχουν υπό το έλεγχο τους τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, διαφημίζουν δανεισμό της χώρας με μηδενικά επιτόκια, αποκρύπτοντας όμως ότι έχει προηγηθεί μυστική συμφωνία για τη ‘επένδυση’ των δανεικών σε έργα και σχέδια που εξυπηρετούν και ωφελούν πολλαπλάσια τους δανειστές. Δανείζουν με το παραμύθι του χαμηλού, ή μηδενικού, ή αρνητικού επιτοκίου, για να τους φτιάχνει το κράτος υποδομές που μετά εκμεταλλεύονται οι πολυώνυμοι και συνάμα ανώνυμοι δανειστές – επενδυτές. Παραδείγματος χάρη έχουν μετοχές οι δανειστές σε μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, και δίνουν δανεικά στο κράτος με μηδέν επιτόκιο για να απαλλοτριώσει άλλες ιδιοκτησίες και να φτιάξει δρόμους αεροδρόμια λιμάνια που εξυπηρετούν ουσιαστικά τις ανάγκες της δικής τους ξενοδοχειακής μονάδας, τα δε έργα τα κάνουν εταιρείες των οποίων οι μετοχές ανήκουν στους δανειστές με υλικά και μέσα που πάλι έχουν να κάνουν με τους δανειστές και στο τέλος οι ίδιοι αναλαμβάνουν για κομμάτι ψωμί τη εκμετάλλευση των παραπάνω κρατικών έργων.

   

    Θα μας ρωτήσει εύλογα κάποιος, αν είναι κακό ένας επιχειρηματίας να οργανώνει τις υπηρεσίες του σε τέτοιο βαθμό; Όχι βέβαια κανείς δεν μπορεί να τον κακίσει αυτόν, όπως δεν μπορεί να κακίσει τελικά κανείς και τον άρχοντα που κυβερνά ένα λαό με τέτοιο τρόπο, αφού τελικά ο λαός αν μη τι άλλο συναινεί σε αυτό. Όμως το κακό το συναντούν μπροστά τους αυτοί που με τον Α ή τον Β τρόπο θα κληθούν να πληρώσουν τις επιθυμίες του άρχοντα και την κατασκευή, που αν, όσον αφορά την κατασκευή, πχ της γέφυρας, την έκαναν μόνοι τους οι άνθρωποι του λαού, όταν βέβαια θα μπορούσαν, και χωρίς βιασύνες, τότε θα τους κόστιζε πολύ λιγότερο, πχ ένα τρίτο λιγότερο από πλευράς προϋπολογισμού και ένα τρίτο λιγότερο από τα λεγόμενα ανταποδοτικά, όπως με την μείωση της δικής τους ανεργίας, από την κατά τα δικά τους συμφέροντα επιλογή και αγορά των υλικών κατασκευής, από την εκμετάλλευση στην πορεία της σχετικής κατασκευαστικής εμπειρίας που θα αποκτούσαν κλπ.

   

    Γενικά μιλώντας, είναι εύκολο να γίνει κατανοητό και αποδεκτό, ότι αυτά και άλλα παρόμοια, και σε μεγάλη έκταση ‘έργα’, δεν μπορούμε να τα κάνουμε κάπου, αν εκεί δεν υπάρχει μία στοιχειώδης μορφή κράτους, είτε βασιλείου είτε φέουδου είτε αυτοκρατορίας κλπ. Οι λόγοι είναι πολλοί, οι σημαντικοί όμως δύο-τρεις, το εμπόριο η παροχή υπηρεσιών ή ο δανεισμός, χρειάζονται μόνιμα μαζεμένους κάπου τους καταναλωτές - πελάτες, λόγου χάριν συγκεντρωμένους στις πόλεις ή στα χωριά και ακόμη χρειάζεται νομοθεσία, αστυνόμευση κλπ, επίσης το εμπόριο, το εμπόρευμα, οι υπηρεσίες, ή ο δανεισμός πρέπει να προσφέρονται σε περιβάλλον μονοπωλιακό από πλευράς ιδιοκτησίας, κατοχής, αδειών χρήσης, τεχνογνωσίας, τιμής κλπ.

   

    Παραδείγματος χάριν στην ζούγκλα δεν είναι εύκολο το εμπόριο ή ο δανεισμός, γιατί εκεί δεν υπάρχουν πόλεις με συγκεντρωμένους τους πελάτες, και επιπλέον δεν υπάρχει νόμος, που να προστατεύει τον έμπορα ή τον δανειστή από κλοπές, ή από κακοπληρωτές ή άλλες κακοτοπιές. Σε ένα φέουδο ή σε ένα βασίλειο όμως, εκεί όπου οι άνθρωποι είναι πολλοί μαζεμένοι και συγκεντρωμένοι σε πόλεις ή χωριά, με όνομα και διεύθυνση. Και όπου από την φορολόγηση τους, πληρώνει και συντηρεί ο φεουδάρχης ή ο βασιλιάς ή η ‘Δημοκρατική’ κυβέρνηση την αστυνομία και τους δικαστές, και έχει φτιαγμένες και πολλές καλές και μεγάλες φυλακές, με όσους φύλακες χρειάζονται, για τους παραβάτες των νόμων. Τότε εκεί μπορεί ο έμπορας ή ο δανειστής, να δραστηριοποιηθεί εκ του ασφαλούς… ίσως με κάποια δυσκολία στην αρχή, γιατί θα χρειαστεί να έλθει σε ‘συνεννόηση’ με την εξουσία. Καθώς πρέπει τα εμπορεύματα να μην φορολογηθούν πολύ, ή με κάποιους νόμους, που θα επιβληθούν με την παρότρυνση του πωλητή ή του δανειστή και ο άρχων θα εφαρμόσει, νόμοι που θα απαγορεύουν ή θα δυσκολεύουν την παραγωγή των συγκεκριμένων εμπορευμάτων υπηρεσιών, ή δανεισμών στην χώρα αυτή. Δηλαδή θα χρειάζεται ‘αδειοδότηση΄, ή θα απαγορεύεται και η παράλληλη εισαγωγή τους, αν μπορούν να εισαχθούν από αλλού. Μόνο το μονοπώλιο αφήνει σίγουρα κέρδη… όπως σίγουρα και αρκετά καλά εξασφαλισμένα κέρδη αφήνει στον έμπορα ζωοτροφών και κτηνοτροφικών εφοδίων, μια συμφωνία εμπορική με τον βοσκό ή τον κτηνοτρόφο.

   

    Όταν όμως η απλή αυτή συνταγή πετύχει, τα κέρδη θα είναι τεράστια είτε για τον προμηθευτή, τον έμπορα, τον δανειστή του λαού κλπ, είτε για τον έμπορα ζωοτροφών… και αναλόγως τεράστια θα είναι η ζημιά, για τον λαό ή το κοπάδι, διότι πχ το κοπάδι έχοντας γρήγορα παχύνει θα πάει μια ώρα νωρίτερα στον χασάπη, ενώ ο λαός θα αιμορραγεί οικονομικά και παράλληλα ένας εν δυνάμει παραγωγικός τομέας όπως αυτός του συγκεκριμένου εμπορεύματος, υπηρεσίας ή του ορθού δανεισμού, αν πρόκειται για τράπεζες, θα του είναι απαγορευμένος και άγνωστος. Το εμπόρευμα αυτό ή οι υπηρεσίες, ή ο δανεισμός θα παράγουν ανεργία και φτώχεια και έλλειψη της σχετικής τεχνογνωσίας σε βάρος του λαού. Σε τέτοιες περιπτώσεις ενδέχεται πληροφορίες σχετικά με τους τρόπους παραγωγής αυτού του εμπορεύματος να μην τις βρίσκει κανείς ούτε στα πανεπιστήμια αυτής της χώρας ή αν κάτι βρεθεί, τότε οι πληροφορίες αυτές δεν θα είναι αιχμής και σε κάθε περίπτωση θα είναι εμπορικά στείρες γιατί ήδη οι ‘επενδυτές’ υπέρ καλύπτουν την αγορά. Ενώ οι αντίστοιχες σχολές απόκτησης γνώσης, πχ σχετικά με τα οικονομικά θέματα θα παράγουν και θα διδάσκουν παράνοια θολούρα και σκότος…Κανένας και καμία φωνή σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν ακούγεται Δημόσια να λέει όχι στην κατασκευή του ‘έργου’ σήμερα, αλλά οργάνωση του κράτους κατάλληλα, ώστε αύριο να είναι δυνατή η πραγματοποίηση του, με τρόπο τέτοιο ώστε όλα τα κέρδη να παραμείνουν στο κράτος. Αυτή η ‘σύνθετη’ εκδοχή δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά.

   

    Σε μία πραγματική όμως Πολιτεία, η Κοινωνία μέσω των Πολιτών, συσκέπτεται και συναποφασίζει με Κοινωνικά Οικονομικά κριτήρια… και αν η Χι υπηρεσία ή το Ψι εμπόρευμα, είναι αναγκαίο για σήμερα ή για αύριο, τότε η Πολιτεία φροντίζει για την επαρκή παρουσία του στην αγορά της. Είτε παράγοντας το, είτε αγοράζοντας το, δημιουργώντας πρώτα τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την σωστή και εξ ολοκλήρου κατασκευή του ή συμφέρουσα αγορά του από αλλού με ανταποδοτικά όμως εμπορικά οφέλη. Αν όμως το εμπόρευμα δεν είναι αναγκαίο, δεν θέλει ούτε να το βλέπει ούτε να το ακούει κανείς. Ο δε δανεισμός στην πραγματική Πολιτεία, εξυπηρετεί και υποστηρίζει την παραγωγή των αναγκαίων και όχι τον πλουτισμό κάποιων και παράλληλα την εξαθλίωση των Πολιτών. Αν η απόκτηση ενός αγορασμένου αναγκαίου χρειάζεται επί πλέον χρήματα άρα και επιπλέον εργασία από τον αγοραστή, ώστε να αποδώσει και μάλιστα υπερκέρδη στον εμπορευόμενο, τότε αυτή η επί πλέον εργασία, είναι δουλεία, και η Κοινωνία όχι μόνο αποφεύγει να κατευθύνει τον Πολίτη της στην δουλεία αλλά και τον προστατεύει από αυτήν, γιατί η Κοινωνία χρειάζεται Ελεύθερους Πολίτες και ο Πολίτης που δεν έχει ελεύθερο χρόνο, για να ασχοληθεί με την πλέον αποδοτική και προσοδοφόρα επένδυση…με τα Κοινά… τότε δεν είναι Πολίτης πράγμα που προκαλεί παρενέργειες, βλάβες και ζημιές στα συμφέροντα της Κοινωνίας.

   

    Αν το κάθε εμπόρευμα ή η κάθε υπηρεσία, παράγεται εντός της Πολιτείας, και προσφέρεται από τους Πολίτες προς τους Πολίτες, τότε το όποιο κέρδος που επιβαρύνει την τιμή του εμπορεύματος, είτε αυτό προέρχεται από τον ιδιωτικό είτε από τον Δημόσιο τομέα, αναδιανέμεται ή παραμένει αποταμιευμένο στην Πολιτεία. Παραδείγματος χάριν, αν σε μία Πολιτεία με Κοινωνία Πολίτες και Πολιτισμό, η εταιρία ηλεκτροδότησης είναι ιδιοκτησία της Κοινωνίας, δηλαδή ανήκει στους Πολίτες, δηλαδή είναι ιδιοκτησία της Πολιτείας, δηλαδή η εταιρία ηλεκτροδότησης είναι κρατική, ή αλλιώς Δημόσια, δηλαδή ανήκει σε όλους τους Πολίτες όπως προείπαμε, γιατί από αυτούς φτιάχτηκε προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες ηλεκτροδότησης τους, τότε τα λίγα ή τα πολλά κέρδη από την είσπραξη των λογαριασμών, γίνονται κρατικά έσοδα, που μειώνουν την ανάγκη φορολόγησης των Πολιτών, ή γίνονται μισθοί έστω και για υπεράριθμους ίσως κάποτε-κάποτε υπαλλήλους, υπεράριθμοι υπάλληλοι όμως, που καταναλώνουν τον μισθό τους εντός της επικράτειας της Πολιτείας, με ότι αυτό σημαίνει για την παραμονή της οικονομίας της Πολιτείας σε θετική τροχιά, μέσω δηλαδή της εσωτερικής έστω και μη παραγωγικής ανακύκλωσης των μισθών των υπεράριθμων υπαλλήλων. Αντιθέτως όταν η ίδια επιχείρηση δεν έχει ούτε έναν υπεράριθμο υπάλληλο αλλά όμως τα κέρδη της φεύγουν στο εξωτερικό και στις χώρες που επιθυμεί να καταθέτει τα κέρδη του ο ιδιώτης ιδιοκτήτης, ή στις χώρες από όπου προτιμά να αγοράζει τις πρώτες ύλες ή τις αναγκαίες προμήθειες, τότε η οικονομία της χώρας αυτής κυριολεκτικά αιμορραγεί σε βάρος του λαού που την στηρίζει οικονομικά, όταν μάλιστα οι ανάγκες των κρατικών υπηρεσιών για ηλεκτρικό ρεύμα πληρώνονται στον ιδιώτη ιδιοκτήτη της ΔΕΗ τότε το κράτος αυξάνει την φορολόγηση του λαού για να καλύψει το κόστος.
Διαβάστε τμήματα παραγράφων σχετικών με το περιεχόμενο
 
σελίδα  3

  Αντί προλόγου

 
σελίδα  5

  Περί Δημοκρατίας και περί Κοινωνίας.

 
σελίδα  6

  Οι προϋποθέσεις της Δημοκρατίας

 
σελίδα  8

  Σκοποί και λόγοι

 
σελίδα  9

  Το συμφέρον του δανειστή

 
σελίδα  13

  Λάθος επιλογές

 
σελίδα  14

  Αγροτική παραγωγή.

 
σελίδα  11

  Τράπεζες.

 
σελίδα  11

  Κακοπληρωτές.

 
σελίδα  13

  Εξαπάτηση του λαού.

 
σελίδα  14

  Τα Κοινά θέματα.

 
σελίδα  15

  Δημοκρατία.

 
σελίδα  16

  Δημοκρατία και Ελευθερία.

 
σελίδα  18

  Ο Πλούτος

 
σελίδα  20

  Η Δημοκρατία νοιάζεται ίσα για όλους.

 
σελίδα  21

  Πνευματική φτωχοποίηση.

 
σελίδα  24

  Ο Πολίτης.

 
σελίδα  25

  Οι Επενδύσεις.

 
σελίδα  26

  Η δύναμη της Δημοκρατίας.

 
σελίδα  27

  Η Δημοκρατία.

 
σελίδα  28

  Ο Πολιτισμός.

 
σελίδα  31

  Αιδώς και Δικαιοσύνη.

 
σελίδα  32

  Ηθικός, Ήθη, Έθιμα, Φιλότιμος.

 
σελίδα  35

  Πολιτισμός.

 
σελίδα  36

  Μη Πολιτισμός.

 
σελίδα  37

  Ο Σπουδαίος Πολιτισμός.

 
σελίδα  38

  Φάσεις της Ζωής.

 
σελίδα  38

  Φύση και Πολιτισμός.

 
σελίδα  39

  Φύση και Οικογένεια.

 
σελίδα  40

  Η Πρώτη Επιστήμη.

 
σελίδα  41

  Κοινός Σκοπός και Στόχος.

 
σελίδα  42

  Η Κοινωνία.

 
σελίδα  43

  Πολιτισμός και Πολίτης.

 
σελίδα  43

  Το Κοινωνικό Αγαθό.

 
σελίδα  44

  Ο Αρχικός Νόμος.

 
σελίδα  46

  Πάς μή Έλλην Βάρβαρος.

 
σελίδα  46

  Η ‘Συναδέλφωση’ των Λαών.

 
σελίδα  52

  Κλιματική Αλλαγή, ένα αιώνιο Φυσικό γεγονός

 
σελίδα  52

  Το Νερό δεν Τελειώνει.

 
σελίδα  53

  Ηθική.

 
σελίδα  53

  Οι Φάσεις της Ζωής.

 
σελίδα  61

  Παιδεία και Πολίτης.

 
σελίδα  62

  Ψυχή

 
σελίδα  57

  Παιδεία και Πολιτισμός.

 
σελίδα  59

  Μη Παιδεία Κουλτούρα Νέοι.

 
σελίδα  60

  Κοινωνική Προδιάθεση.

 
σελίδα  63

  Κοινωνία και Υγεία.

 
σελίδα  64

  Πολιτισμός και Κοινωνία.

 
σελίδα  65

  Γνώσεις για Πολίτες.

 
σελίδα  66

  Διανομή Κερδών.

 
σελίδα  67

  Κοινωνία, Πολίτης, Νερό.

 
σελίδα  68

  Πολίτευμα.

 
σελίδα  70

  ναρχη Πολιτεία.

 
σελίδα  71

  Αυτάρκεια και Επάρκεια.

 
σελίδα  75

  Μεταλλαγμένα, Τέλος της επιστήμης.

 
σελίδα  76

  Κουμμουνισμός, Καπιταλισμός.

 
σελίδα  80

  Αντιρρησίες Συνείδησης.

 
σελίδα  83

  Μηδενικά επιτόκια.

 
σελίδα  84

  Ο καλός ή λογικός πατέρας.

 
σελίδα  84

  Αποδοτική Μορφή Δουλείας.

 
σελίδα  86

  Πως αρχίζει ο Πολιτισμός.

 
σελίδα  87

  Πολίτες και Παιδεία.

 
σελίδα  88

  Το Πολίτευμα Πολιτεία.

 
σελίδα  91

  Το Πολίτευμα Δημοκρατία.

 
σελίδα  94

  Ισχύς της Κοινωνίας, Κοινωνικό Αγαθό.

 
σελίδα  94

  Ηθικός, Ηθική.

 
σελίδα  95

  Στρατηγικές Επικράτησης.

 
σελίδα  95

  Κατάλυση Πολιτισμού, Ανομία.

 
σελίδα  96

  Γενικά.

 
σελίδα  96

  Εσφαλμένες εντυπώσεις περί Δημοκρατίας.

 
σελίδα  97

  Παρελθόν, Μέλλον, Τραγωδία, Κωμωδία.

 
σελίδα  98

  Παιδεία.

 
σελίδα  100

  Γρηγορόσημα και Λεμόνια.

 
σελίδα  102

  Βηματοδότες και Τηλεφωνίες.

 
σελίδα  105

  Μόρφωση.

 
σελίδα  105

  Ηθοποιός και Μόρφωση.

 
σελίδα  108

  Εκπαίδευση.

 
σελίδα  109

  Κοινωνική Οικονομία.

 
σελίδα  112

  Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Φύσης.

 
σελίδα  115

  Πολίτευμα.

 
σελίδα  116

  Δημοκρατία και Πολίτες.

 
σελίδα  117

  Η ευθύνη των θυμάτων.

 
σελίδα  119

  Μόρφωση και Νέος.

 
σελίδα  128

  Ευτυχία και Γνώσεις, Συνήθειες, Ήθη, Έθιμα.

 
σελίδα  128

  Ελευθερία και Πολιτισμός.

 
σελίδα  130

  Ελευθερία και Δημοκρατία.

 
σελίδα  133

  Επενδύσεις και Κρατικά Κέρδη.

 
σελίδα  135

  Οι Κίνδυνοι των Πολιτισμών

 
σελίδα  136

  Σενάρια Λογικής και Οικονομίας.

 
σελίδα  137

  Μέγιστο Συμφέρον μας το Συμφέρον των άλλων.

 
σελίδα  140

  Ομονοούμε σχετικά με την Δημοκρατία.

 
σελίδα  141

  Οι Κίνδυνοι των Πολιτισμών.

 
σελίδα  143

  Πολιτιστική Κληρονομιά.

 
σελίδα  149

  Περίληψη.

 
σελίδα  151

  Απογοήτευση.

 
σελίδα  152

  Κοινωνική Ανασυγκρότηση και Εγρήγορση.

 
σελίδα  155

  Κάλεσμα Πολιτών.

 

Προσοχή δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και  μεταφορά  περιεχομένου

 σε άλλη ιστοσελίδα ή έντυπο χωρίς προ συνεννόησης με τον συγγραφέα

 επικοινωνία μέσω του email thateron@poteron.gr

Σχόλια αναγνωστών

.
Σχολιάστε ελεύθερα το περιεχόμενο της προς ανάγνωση σελίδας ή απαντήσετε σε είδη υπάρχον σχόλιο. Ισχύουν  όλα τα αυτονόητα και γνωστά τα σχετικά με την δημοσιοποήση  σχολίων.
 

 Όνομα ή ψευδώνυμο          Αλφαριθμητικό =>

  Τα σχόλια εμφανίζονται κατόπιν τυπικού ελέγχου ως προς την σχετικότητα του περιεχομένου τους και χωρίς καμία λογοκρισία.

 Κατά την αποστολή του σχολίου αντιγράψετε τους διαδοχικούς Αλφαριθμητικούς χαρακτήρες ή αντικαταστήστε τους με άλλους δικής σας προτίμησης (6-8 χαρακτ.)  για να μπορείτε να διορθώσετε ή να διαγράψετε το σχόλιο σας.