|
.
Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά σε θέματα εξαπάτησης του λαού. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα αφού όταν σχεδόν από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, εμφανίστηκε κάποιος, που διαλαλούσε ότι διαθέτει για τα χρέη των Ελλήνων, πολλά δισεκατομμύρια από την Αμερική, (δισεκατομμύρια που κάποιος άλλος εκεί διεκδικεί από άλλους! αλλά δεν τα έχει πάρει ακόμη και τρέχα γύρευε!) και καλούσε λοιπόν τον καταχρεωμένο στις τράπεζες λαό, ή τις εφορείες, τα ασφαλιστικά ταμεία κλπ να συμπορευτεί μαζί του σε ένα Πολιτικό κόμμα που είχε αυτός ιδρύσει, και υποσχόταν ότι με εξουσιοδοτήσεις θα αναλάμβανε ή θα βοηθούσε την πληρωμή των χρεών του λαού, με τα δισεκατομμύρια της Αμερικής που δήθεν διέθετε. Τότε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος από την στιγμή μάλιστα που αποκτούσε ρεύμα και εν δυνάμει ψηφοφόρους, θεωρήθηκε, από τα ΜΜΕ και την εξουσία, όχι ένας απλός ψεύτης ή έστω απατεωνάκος, αλλά μεγάλος εγκληματίας, που εξαπατούσε τον καημένο και απονήρευτο λαό, με ανυπόστατες υποσχέσεις. Ψέματα που ο λαός σαν λαός που είναι, δεν είχε την κρίση και την ικανότητα να διακρίνει και να αποφύγει την παγίδα, και για αυτό έκριναν απαραίτητο, οι κυβερνώντες να προστατεύσουν αυτόν τον καημένο τον λαό
τον δε ψεύτη να τον στείλουν στην φυλακή
ενώ όταν τον ίδιο λαό, πρωθυπουργοί, ΜΜΕ και τραπεζίτες, τον κατεύθυναν στην αγορά μετοχών ή δανείων και στην οικονομική καταστροφή του, όταν τον βεβαίωναν ότι λεφτά υπάρχουν, ή επιβεβαίωναν αυτόν τον λαό ότι είχαν τον τρόπο να σχίσουν τα μνημόνια και με μία νομοθετική πράξη να τον απαλλάξουν από τα χρέη του, τότε κανείς δεν εξαπατούσε κανέναν και την ευθύνη των παθημάτων την έχει εξ ολοκλήρου ο λαός, που ψήφιζε τους περί ού ο λόγος. Αφού οι μέν σαν υποψήφιοι έλεγαν και μια κουβέντα παραπάνω, οι δε τραπεζίτες, τα ΜΜΕ κλπ απλά έκαναν την δουλειά τους, ενώ όπως είπαμε ο λαός είναι και μπαταχτσής γιατί και μαζί τα φάγαμε και ο κάθε ένας δανειζόμενος χρεωνόντανε στις τράπεζες με δόλο, προκαλώντας έτσι όμως την οικονομική καταστροφή του. Κάπως έτσι μπορούμε να δούμε, από μια πλευρά το όλο θέμα, που όμως είναι ανύπαρκτη για πολλούς που μονοπωλούν τον Δημόσιο λόγο και διαμορφώνουν την Κοινή γνώμη.
Όμως το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ο λαός δεν είναι το οικονομικό, ουδέποτε το οικονομικό ήταν το πραγματικό πρόβλημα της κατάντιας των λαών. λλωστε όπου υπάρχει πρόβλημα πάντα υπάρχει και λύση, αρκεί αυτό το πρόβλημα να εντοπιστεί σωστά, διαφορετικά αν κάπου δεν υπάρχει λύση, τότε δεν έχουμε να κάνουμε με πρόβλημα, αλλά με Φυσική κατάσταση που πρέπει να αποδεχτούμε, μιας που τις Φυσικές καταστάσεις όσο και αν προσπαθήσουμε να τις αλλάξουμε, ακόμα και αν προσωρινά κάπως το πετύχουμε, μόλις εμείς ελαττώσουμε τις όποιες προσπάθειες, τότε οι Φυσικές καταστάσεις επανέρχονται στην οικία τους τάξη . Εδώ λοιπόν θέλει προσοχή, μήπως ενώ υπάρχει πρόβλημα που μπορεί να λυθεί, κάποιοι μας το παρουσιάζουν και μας το επιβάλλουν σαν Φυσική κατάσταση. Λόγια σαν τα παρακάτω έχουν ειπωθεί αλλά και συνεχίζουν να λέγονται οργανωμένα από τα ΜΜΕ και από πρόσωπα με Δημόσια αξιώματα, ώστε να πεισθούμε ότι είμαστε μπροστά σε μια φυσική κατάσταση.
Μας λένε λοιπόν ξεδιάντροπα και ρατσιστικά συνάμα, ότι (ο Έλληνας είναι μπαταχτσής από γεννησιμιού του, ο Έλληνας είναι τεμπέλης από γεννησιμιού του, ο Έλληνας καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παράγει από γεννησιμιού, ο Έλληνας είναι φοροφυγάς από γεννησιμιού, ο Έλληνας είναι κλέφτης, επίορκος, γυναικάς, πότης κλπ από γεννησιμιού). Αποφεύγουν ίσως να μας χαρακτηρίσουν χασικλήδες καθώς τώρα επενδύουν στο να μας κάνουν. Μάλιστα οι ίδιοι που έχουν στα μπράτσα τους πλάκα το ένα πάνω στο άλλο τα αντιρατσιστικά γαλόνια και παράσημα, μιλάνε για την ράτσα των Ελλήνων που έχει κατά την άποψη τους τα χειροτέρα από τα κατώτερα ανθρώπινα χαρακτηριστικά
οι ίδιοι βέβαια οι αυτό-διοριζόμενοι κατακριτές ανήκουν στην ρια φυλή, καθόσον αυτοί είναι άσπιλοι και αμόλυντοι.
Είπαμε ότι το πρόβλημα δεν είναι το οικονομικό, γιατί αν δεχθούμε ότι είναι το οικονομικό τότε παρόμοια θα λέγαμε, ότι σε μία σωματική αρρώστια πχ μόλυνση, ίωση κλπ, ότι το πρόβλημα είναι τα συμπτώματα δηλαδή ο πυρετός και η κατάπτωση. Όμως ως γνωστόν, ο πυρετός είναι μία από τις πολλές αντιδράσεις του οργανισμού για να επανέλθει στην κατάσταση της υγείας και η κατάπτωση οφείλεται στην φθορά που προκαλεί η αρρώστια, αλλά και στην αγωνιώδη προσπάθεια του οργανισμού να ανακτήσει την κυριαρχία επί του σώματος, αποβάλλοντας την αρρώστια. Και ο πυρετός και η κατάπτωση θα υποχωρήσουν από το άρρωστο σώμα μόλις υποχωρήσει και αποβληθεί το αίτιο της αρρώστιας, έτσι με όμοιο τρόπο το οικονομικό πρόβλημα μιας ολόκληρης χώρας είναι αποτέλεσμα αρρώστιας, όχι όμως του ατομικού σώματος του καθενός μας αλλά του συνολικού που όλοι μαζί αποτελούμε ή που θα έπρεπε όλοι μαζί να αποτελούμε.
Δηλαδή έχει αρρωστήσει το μεγάλο σώμα στο οποίο ανήκουμε όλοι οι Πολιτισμένοι άνθρωποι και αυτό το σώμα ασθενεί στο πνευματικό του μέρος που είναι η λεγόμενη Κοινωνία. Αυτήν λοιπόν πρέπει να θεραπεύσουμε και με την θεραπεία της Κοινωνίας μας, τα διάφορα συμπτώματα όπως και το οικονομικό θα υποχωρήσουν. Για την θεραπεύσουμε όμως, χρειάζεται η καλή γνώση σχετικά με τα θέματα αυτά. Διαφορετικά όσο η Κοινωνία συνεχίζει να φθείρεται, από διάφορες ασθένειες, τόσο θα παρασύρει στην κάθε μορφής φθορά και τα μέλη της, ενεργά και μη, Πολίτες και λαό. Και άρρωστη Κοινωνία είναι η Κοινωνία που αδιαφορεί ή ακόμα χειρότερα πράττει ενάντια προς τα μέλη της. Και υγιής Κοινωνία είναι αυτή που όχι μόνο προστατεύει από το κάθε τι, αλλά πάντα ωφελεί και νοιάζεται για όλα τα μέλη της.
Βάζουμε τώρα στην σειρά πάλι, κάποιες λέξεις που τις περισσότερες τις έχουμε ξανά-αναφέρει για να αναρωτηθούμε όχι μόνο τι σημαίνουν, αλλά και αν σημαίνουν το ίδιο πράγμα για όλους μας. Φύση, Οικογένεια, Κοινωνία, Παιδεία, Μόρφωση, Εκπαίδευση, Πολίτης, Πόλις, Πολιτισμός, Πολιτεία, Πολίτευμα, Δημοκρατία. Αυτές οι λέξεις θα μονοπωλήσουν όλο αυτό το επιχείρημα. Οπότε καλό είναι όπως και σε κάθε ανάλογη περίπτωση, πρώτα από όλα πριν προχωρήσουμε, να ορίσουμε και να διευκρινίσουμε όσο γίνεται περισσότερο, πως εννοούμε τα λεγόμενα μας, και όχι απλά να τα αναφέρουμε, νομίζοντας ότι Ομονοούμε, ότι δηλαδή όλοι εννοούμε, καταλαβαίνουμε και συμφωνούμε πάνω στα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο.
Ιστορίες απείρου κάλλους, σαν αυτές που δημιουργούνται από παρερμηνείες πρέπει να αποφεύγονται. Ειδικά όταν το ζητούμενο όπως προαναφέραμε, ανήκει στα πολύ σοβαρά για την ζωή μας θέματα, όπως αυτά που έχουν να κάνουν με την Φύση, την Οικογένεια, την Κοινωνία, την Παιδεία, την Μόρφωση, την Εκπαίδευση, τον Πολίτη, την Πόλη, τον Πολιτισμό, την Πολιτεία, το Πολίτευμα και την Δημοκρατία, πράγματα που είναι σχετικά και αλληλένδετα μεταξύ τους, και που προϋποθέτουν Ομόνοια, και αυτό όχι, γιατί μόνο έτσι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σωστά από Κοινού, αλλά γιατί από την φύση τους, είναι έννοιες που απαιτούν και προϋποθέτουν την συνύπαρξη πολλών Ομονοούντων ανθρώπων με Κοινό σκοπό. Με την φράση Κοινός σκοπός αναφερόμαστε σε κάθε σκοπό που όλες ανεξαιρέτως οι Οικογένειες, επιδιώκουν με τον την ίδια προτεραιότητα και με τον ίδιο τρόπο, όπως πχ η Επιβίωση - διατήρηση στην Ζωή, η Ζωή για όλους, Ασφάλεια, Υγεία, Δικαιοσύνη κλπ.
Όπως συνεργάζονται οι κωπηλάτες ενός πλεούμενου, έτσι και μόνο έτσι, όσοι βρίσκονται σε απόλυτη Ομόνοια, γίνεται να συμβάλουν στον βαθμό που μπορούν και με τον τρόπο που πρέπει, ώστε να υπάρξει τελικά και ευκολότερα το επιδιωκόμενο από όλους αποτέλεσμα ο Κοινός σκοπός. Ασφαλώς και χρειάζεται παντού να Ομονοούμε, αλλά για τα πιο σημαντικά θέματα αυτό είναι περισσότερο αναγκαίο, καθώς το σημαντικότερο θέμα επηρεάζει αυξάνει ή και ανατρέπει την αξία και την σημασία του λιγότερου σημαντικού, και σοβαρά θέματα σε κάθε περίπτωση είναι τα Κοινά. Και Κοινά είναι αυτά που μας αφορούν όλους, καθότι έχουν να κάνουν με την Ζωή μας και τις ανάγκες της. Τα Κοινά, μας ωφελούν ή μας βλάπτουν όλους, ανάλογα με το πώς θα τα αντιμετωπίσουμε, και ενώ όλοι νοιαζόμαστε και προσφερόμεθα ατομικά ο καθένας μας για αυτά, όμως το καλύτερο, το περισσότερο, το ευκολότερο, το διαρκέστερο κλπ αποτέλεσμα, προκύπτει μόνο από την στιγμή που όλοι συντονιστούμε ώστε να τα αντιμετωπίσουμε με την ίδια λογική και με τον ίδιο τρόπο. Ονομάζουμε Κοινά αυτά που όλοι επιδιώκουμε, όμως πρέπει να τα επιδιώκουμε με τέτοιο τρόπο, που να μας ωφελεί όλους χωρίς να βλάπτεται ποτέ κανένας. Τα Κοινά από τη στιγμή που τα διαχειριστούμε όλοι σωστά, τότε γίνονται πόλος έλξης και αποτελούν μηχανισμό συγκέντρωσης και συνένωσης των μικρών και ασήμαντων δυνάμεων του καθενός μας, με αποτέλεσμα την μετατροπή των μικρών και ασήμαντων αυτών δυνάμεων, σε μία ενιαία και απολύτως ισχυρή δύναμη, που παραμένει άφθαρτη, αβλαβής και απαθής έλλειψη άλλων αντιμαχόμενων δυνάμεων. |
