|
Ο φιλότιμος πράττει προς όφελος όλων από μόνος του, δεν χρειάζεται ούτε την βοήθεια ούτε την προτροπή των άλλων, αλλά λειτουργεί αφ υψηλού και ολοκληρωμένα. Ο φιλότιμος βέβαια δεν εφεύρε κάποια συμπεριφορά αλλά λειτουργεί αντιγράφοντας συμπεριφορές που βλέπουμε να υπάρχουν εντός της Οικογένειας, συμπεριφορές και τακτικές που ο φιλότιμος τις εφαρμόζει και εκτός αυτής. Όπως δηλαδή οι γονείς σε σχέση με τα παιδιά τους, όπου και αυτοί από μόνοι τους και χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς, αναζητούν διαρκώς και προσφέρουν το καλύτερο δυνατό για αυτά, και έτσι βλέπουμε ολόκληρη την ζωή των γονιών να κινείται μέσα σε αυτή την λογική, έτσι και ο φιλότιμος προσφέρει και συμβάλλει στο καλύτερο δυνατόν, και έξω από τα οικογενειακά του όρια. Η αναζήτηση του καλύτερου για τους άλλους, στον Πολιτισμό, δεν περιορίζεται μόνο μέσα στα οικογενειακά πλαίσια αλλά και εκτός αυτών, καθώς οι πάντες στον Πολιτισμό, είτε ως Πολίτες, είτε ως γονείς γνωρίζουν ότι εντός του Πολιτισμού τους είτε οι ίδιοι σήμερα, είτε τα παιδιά τους αύριο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα εξασφαλίσουν και θα ζήσουν τα σημαντικά της Ζωής τους.
Έτσι στο περιβάλλον του Πολιτισμού, ο συνειδητοποιημένος νθρωπος, που ονομάζουμε πλέον Πολίτη, παρουσίαζε διαρκώς νέα πράγματα, και ότι παρουσίαζε ήταν ξεχωριστό, είτε αποτέλεσμα ατομικού είτε ομαδικού πνεύματος και πράξης. Δεχόμαστε ότι ήταν ξεχωριστό όχι δογματικά, γιατί το έργο του ήταν προϊόν του Πολιτισμού, αλλά γιατί το κάθε ένα από αυτά τα έργα υπηρετούσαν διευκόλυναν αναδείκνυαν και αναβάθμιζαν την ιδέα του Πολιτισμού, δηλαδή του επιλεγμένου από τους Πολίτες τρόπου ζωής, καθώς εμφανέστατα το κάθε έργο περιείχε σαν κεντρική του ιδέα την ευλαβική διάθεση να καταθέσει έναν φόρο τιμής, αναγνωρίζοντας την αξία και την σημασία του Πολιτισμού και των αιτιών του, για την Ζωή όλων. (Αιτιών που πηγάζουν από τις αρχές της Κοινωνίας για την οποία θα πούμε περισσότερα παρακάτω.)
Τα έργα του Πολιτισμού εμπεριέχουν με εκφραστικό τρόπο, δηλαδή με τρόπο εύκολα αντιληπτό από όλους, την παραδοχή και την αναγνώριση, ότι οφείλονται στον Πολιτισμό και δηλώνουν ότι παρατάσσονται υποστηρικτικά δίπλα του, καθώς και σε ότι άλλο τον στηρίζει, και σε καμία περίπτωση και με κανένα τρόπο, ούτε κατά υποψία, τα έργα του Πολιτισμού δεν στρέφονται εναντίον του, άρα και ενάντια σε ότι τον στηρίζει, όπως πχ ενάντια στην Κοινωνία, που αποτελεί την προϋπόθεση αλλά και βάση ανάπτυξης του Πολιτισμού.
λλωστε αν δεν υπήρχε αυτή η Κοινωνία δεν θα υπήρχε ούτε αυτός ο Πολιτισμός, άρα δεν θα υπήρχαν και αυτά τα έργα. Τέτοια σημάδια, παρατηρούμε στα έργα όλων των τεχνών και των επιστημών, όπως στα έργα της ποίησης, του θεάτρου, της φιλοσοφίας, των νομοθετών, στα όποια έργα τέχνης, στους ναούς κλπ, που έγιναν σε περιβάλλον Πολιτισμού. Τα έργα των Πολιτισμένων, τιμούν και υπηρετούν συνειδητά τον Πολιτισμό τους, δηλαδή τον αναβαθμισμένο σε Πολίτη συνάνθρωπο τους. Έργο τέχνης εντός του Πολιτισμού είναι πχ ένας ναός που φτιάχτηκε για όλους, με τρόπο που αρέσει σε όλους, για να υπηρετήσει όλους, και όχι ένα σπίτι, ένα παλάτι μία πυραμίδα που φτιάχτηκε για τις ανάγκες ενός, εξυπηρετεί έναν και ίσως αρέσει μόνο σε αυτόν. Σε περιβάλλον Πολιτισμού το οικοδόμημα του ενός, πχ κάποιου πλούσιου άρχοντα, δεν θα είναι μεγαλοπρεπέστερο από το οικοδόμημα όλων, πχ ενός ναού, και όπου συμβαίνει κάτι τέτοιο συμβαίνει γιατί ο πλούσιος άρχοντας δεν είναι συνειδητό μέλλος του Πολιτισμού. Σε περιβάλλον εκτός Πολιτισμού τα έργα τέχνης έχουν άλλα κριτήρια
Πολιτισμός δεν είναι το να ζούν κάποιοι άνθρωποι χωρίς δυσκολίες σήμερα, ανάμεσα σε πολλούς που υποφέρουν, αλλά Πολιτισμός είναι οι νθρωποι που είναι ίσοι μεταξύ τους, κατά το ότι όλοι εξ ίσου έχουν δεχθεί Παιδεία, Μόρφωση και Εκπαίδευση και όλα αυτά όχι για προσωπική εκμετάλλευση, αλλά με σκοπό να συμβάλουν ενεργά, συνειδητά και συμπληρωματικά, στην ευημερία όλων τους, και να φροντίζουν όχι μόνο για το σήμερα ή το αύριο, αλλά για το αιώνιο, στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό σήμερα, και αυτούς τους Ανθρώπους που κάνουν όλα αυτά τα αναγκαία για την ύπαρξη του Πολιτισμού, τους ονομάζουμε όπως είπαμε Πολίτες.
Πολιτισμός σημαίνει Πολίτες που συμβάλλουν ενεργά στην μέγιστη Κοινή ευημερία, την περιφρουρούν και φροντίζουν για την διαιώνιση της. Πολιτισμός δεν σημαίνει δικαιοσύνη, ασφάλεια, υγεία, μόρφωση εκπαίδευση για τους ανθρώπους πράγματα που τα προσφέρει κάποιος άρχοντας, αλλά Πολιτισμός σημαίνει νθρωποι που έχουν τα κατάλληλα προσόντα, Πολίτες πλέον, ώστε να συμβάλουν ενεργά στα παραπάνω και σε ό,τι άλλο έχουν ανάγκη, ακολουθώντας ο κάθε ένας ένα τρόπο ζωής (Πολιτισμένο) που συμπληρωματικά με τους άλλους και από Κοινού δίνουν το απαραίτητο ζητούμενο συνολικό αποτέλεσμα.
Αν υποθέσουμε, ότι ο χώρος που λαμβάνει σάρκα και οστά ο Πολιτισμός των Πολιτών, είναι ένα πλοίο αναψυχής, που από τα βάθη του χρόνου κάνει αδιάκοπα ταξίδια και με προοπτική να μην τα σταματήσει ποτέ, κάτι που όλοι οι Πολίτες το επιθυμούν το σέβονται και το φροντίζουν. Το πλοίο αυτό ταξιδεύει από λιμάνι σε λιμάνι, όπου οι επιβάτες ανανεώνονται, φεύγουν δηλαδή οι παλιοί και έρχονται οι νέοι, όπως συμβαίνει και από γενιά σε γενιά στην ζωή. Τότε σε αυτό το πλοίο του Πολιτισμού, κατ ανάγκη συμβαίνουν τα εξής: Οι ταξιδιώτες έρχονται προετοιμασμένοι για το κάθε τι, είναι γνώστες των λειτουργιών και των αναγκών του πλοίου, και παράλληλα με το ταξίδι αναψυχής που κάνουν, υπηρετούν και φροντίζουν αυτό το πλοίο εργαζόμενοι σε ομάδες και διαδοχικά σε όλα τα πόστα εργασίας που υπάρχουν στο πλοίο, είτε για τις ανάγκες του ταξιδιού, είτε για τις ανάγκες της συντήρησης και ανανέωσης του, είτε για τις ανάγκες των υπολοίπων επιβατών, ώστε το πλοίο να ταξιδεύει αδιάκοπα εξυπηρετώντας τους επιβάτες αλλά και παράλληλα στο πέρασμα των αιώνων να διατηρείται αξιόπλοο για την εξυπηρέτηση και των μελλοντικών γενεών - επιβατών.
Στο πλοίο αυτό οι εκάστοτε επιβάτες παραμένουν επιβάτες, δεν ήλθαν με σκοπό την εργασία και την οικονομική αμοιβή από αυτήν, την συσσώρευση πλούτου κλπ, ασχέτως αν προσφέρουν όλοι εργασία και κάπου μεταχειρίζονται για την διευκόλυνση των συναλλαγών και κάποιο νόμισμα. Δεν τους είναι αδιάφορο το μέλλον του πλοίου τους, δεν σκοπεύουν μετά το ταξίδι τους να το πουλήσουν για σκραπ και να πάρουν κάτι άλλο, ή να το βυθίσουν και να πάνε αλλού, καθώς σε αυτό το πλοίο αργότερα θα επιβιβαστούν τα παιδιά τους, ή άλλοι δικοί τους άνθρωποι. Έτσι εργάζονται πάνω σε αυτό και προσφέρουν όλοι φιλότιμα υπηρεσίες ουσίας, υπηρεσίες δηλαδή σχετικές με την κυβέρνηση και την ασφάλεια του πλοίου. Φροντίζουν για την διατήρηση της ικανότητας του να ταξιδεύει στον χρόνο και να προσεγγίζει με ασφάλεια τον προορισμό του και να συνεχίζει αδιάκοπα το ταξίδι του. Παράλληλα με αυτά έχουν όλοι οι επιβάτες διαθέσιμο διαδοχικά και τον αναγκαίο χρόνο, για να απολαύσουν με ασφάλεια και ποιότητα το ταξίδι τους, σε προσωπικό ή οικογενειακό ή Κοινωνικό επίπεδο, όσο θέλουν και μπορούν, ανάμεσα σε συνανθρώπους τους που έχουν τον ίδιο σκοπό, και αυτή η ασφαλής συνύπαρξη κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους, καθώς και η εξασφάλιση της μελλοντικής χρήσης του πλοίου από άλλους συνανθρώπους τους, είναι η πραγματική και μοναδικά επιδιωκόμενη αμοιβή τους. Ανάμεσα τους δεν υπάρχει ούτε ένας επιβάτης που να σκέφτεται διαφορετικά, να σκέφτεται δηλαδή πως αν παραμεληθούν για λόγους οικονομίας οι ανάγκες του πλοίου, τότε αυτός λίγο πριν τό πλοίο βυθιστεί θα πάρει το κομπόδεμα που προέκυψε από την παραμέληση του πλοίου και θα πάει να εγκατασταθεί σε άλλο πλοίο, όσο για τους υπόλοιπους ας πνιγούν. Στο πλοίο αυτό δεν ταξιδεύουν επιβάτες που θεωρούν ως πλοίο τους όλα τα παραπλέοντα πλοία
Η διαχρονική συνύπαρξη με συνανθρώπους, συνταξιδιώτες της ζωής που Ομονοούν, είναι ό,τι πιό τέλειο και ανώτερο υπάρχει σε αυτή την ζωή, το αμέσως επόμενο και σε μεγάλη όμως απόσταση είναι η συνύπαρξη με απλούς ανθρώπους, ή και η συνύπαρξη με τα υπόλοιπα είδη του Φυσικού βασιλείου, φυτικού ή ζωικού, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τίποτα, παρά μόνο να τονίσουμε την ανωτερότητα της Ζωής των Ανθρώπων που συνυπάρχουν διαχρονικά και που ταυτόχρονα Ομονοούν, πράγμα που απαιτεί πνευματική και ψυχική άσκηση, καθώς σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ο άνθρωπος εύκολα αναδεικνύεται ως το χειρότερο όλων των θηρίων και για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους. Μόνο μέσα στο περιβάλλον της διαχρονικής συνύπαρξης και Ομόνοιας ο νθρωπος μπορεί να προσφέρει και να δεχθεί πράγματα που έχουν αξία για την Ζωή του.
Τούτες βέβαια τις αξίες και υπηρεσίες για να μπορεί να τις προσφέρει ο κάθε επιβάτης στο πλοίο και στους συνεπιβάτες του, ή τελικά ο Πολίτης στην Πολιτεία και στους συμΠολίτες του, γιατί σε αυτήν την σχέση αναφερόμαστε, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ευρίσκεται υπό την επήρεια σκέψεων στασιασμού, διχόνοιας ή μίσους, επειδή πχ ανήκει σε μία ομάδα αδικημένη ή σε μια μειονότητα, ή να διακατέχεται από άλλες αρνητικές σκέψεις, ή δεν πρέπει να ευρίσκεται υπό την επήρεια κάθε είδους καταστάσεων όπως μη αποδεκτών ή αντιθέτων ιδεολογιών προς το πλοίο ή το ταξίδι. Δηλαδή να βλέπει το πλοίο ως ευκαιρία απόκτησης πλούτου, ή να θέλει ηλιθιωδώς να γίνουν επενδύσεις στο πλοίο του, από επενδυτές προερχόμενους από άλλα πλοία. Δεν πρέπει να ευρίσκεται υπό την επήρεια ναρκωτικών, ή οινοπνευματωδών, ή ιδιόμορφων ή άσχετων για τους υπόλοιπους θρησκευτικών δοξασιών κλπ, πράγματα σαν αυτά που προσπαθούν οι σημερινοί κυβερνώντες να εθίσουν τον κόσμο και μάλιστα τους νέους, στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορώντας για αυτούς, και στην χειρότερη κατευθύνοντας τους ευθέως προς αυτά. Βέβαια ο επιβάτης ενός τέτοιου πλοίου δεν πρέπει επιπλέον να βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση λόγω τροχαίου, ή σε κατάσταση μανίας εξ αιτίας των σαρκικών ή άλλων σχετικών με τα πάθη θεμάτων.
νθρωποι που βρίσκονται σε παρόμοιες με τις παραπάνω καταστάσεις, όχι μόνο είναι ακατάλληλοι και επικίνδυνοι για ταξίδι με τέτοιο πλοίο, αλλά και δεν τους ενδιαφέρει το θέμα. λλωστε αν είσαι πχ έρμαιο της μανίας των σαρκικών παθών, ή είσαι σε κατάσταση νάρκωσης, ή κακής φυσικής κατάστασης ένα ταξίδι με τους προαναφερθέντες όρους, σε τέτοιο πλοίο, είναι ανούσιο και περιττό αν όχι κουραστικό
αν είσαι χρήστης ναρκωτικών τέσσερις τοίχοι και ένα τραπεζάκι ή ένα παγκάκι στους τέσσερις δρόμους σου αρκούν. Όταν γίνεις δούλος των παθών σου, γίνεσαι εύκολα και δούλος των ανθρώπων, που σου προσφέρουν και τους τρόπους να εξυπηρετήσεις τα πάθη σου, και μάλιστα ανθρώπων που πάντα είναι πολύ κακής ποιότητας.
Οι Πολίτες όμως, ελεύθεροι από πάθη και σε καλή φυσική και πνευματική κατάσταση, ψυχικά και Κοινωνικά υγιείς, έχουν τέτοια σχέση μεταξύ τους και τέτοια καλή προδιάθεση, που τους αρκεί ένας Κοινός ναός για να εξωτερικεύσουν με ψαλμούς και ύμνους, την ευχαρίστηση τους και την χαρά που εκ προοιμίου υπάρχει μέσα στον νθρωπο για την Ζωή, την Κοινή Ζωή που μόνο αυτή τους εξασφαλίζει και τους προσφέρει όσα η Φύση τους αναζητά, και έχει ανάγκη και τους προστάζει για αυτά. Μπορούν λοιπόν να κάνουν ένα Κοινό γεύμα, ή μία Κοινή γιορτή με πρόσχημα την ανάμνηση ενός γεγονότος, πχ την απελευθέρωση τους από την σκλαβιά κάποιου κατακτητή, ή να τιμήσουν την ιδέα του καλού στο φανταστικό πρόσωπο μιας θεότητας, ή στο πρόσωπο ενός ήρωα ή στο πρόσωπο κάποιου αγίου. Και έτσι δηλαδή, μπορούν να είναι από Κοινού φίλοι του καλού, και με τρόπο απλό να αναζητούν το ψυχωφελές, κάνοντας παράλληλα έτσι συνειδητά και έναν αυτοέλεγχο και ενισχύοντας τις μεταξύ τους απαραίτητες καλές σχέσεις, πράγμα αναγκαίο για την αντιμετώπιση των Κοινών προβλημάτων της καθημερινής ζωής.
Και γι αυτό οι σημερινοί πολέμιοι των Πολιτισμών, δεν θέλουν γιορτές και πανηγύρια, είτε Κοινωνικές, είτε εθνικές, είτε θρησκευτικές κλπ, αλλά θέλουν ειδικά την νεολαία σε πνευματικό σκότος και βούρκο, με γιορτές κάνναβης, παρελάσεις ομοφυλοφίλων, επαναστάσεις αναρχικών, φροντίζουν να μη υπάρχει στιγμή για περισυλλογή διαλογισμό και αυτογνωσία, καθώς τα σαρκικά και τα γαστριμαργικά παρουσιάζονται αδιάκοπα και προκλητικά, έτσι ώστε η νεολαία να βρίσκεται σε ένταση και να αντιδρά διασπαστικά, καταστρέφοντας, καίγοντας και προσβάλλοντας τα όποια ενωτικά σύμβολα πχ την σημαία, και να αντιδρά αρνητικά στο κάθε τι που είναι σχετικό με τον Πολιτισμό.
Στο πλοίο λοιπόν του Πολιτισμού οι επιβάτες του, πρέπει να Ομονοούν να έχουν τον ίδιο σκοπό και να είναι κάποιου επιπέδου, και για όλα αυτά φροντίζουν συνειδητά οι ίδιοι, και όχι μηχανικά ή αυτόματα ο Πολιτισμός τους, όπως νομίζει ο κάθε αμύητος επισκέπτης ή παρατηρητής. |
