|
Κανένας από εμάς, που είμαστε τα θύματα των παραπάνω καταστάσεων δεν συμφωνεί, ούτε με αυτά τα λίγα που περιγράψαμε, αλλά ούτε και με τα πολύ χειροτέρα που βιώνουμε περιστασιακά και σχεδόν καθημερινά λίγοι λίγοι από εμάς και τελικά με την πάροδο του χρόνου σχεδόν όλοι. Όλοι αναμφίβολα θέλουμε κάτι να γίνει, και ως τα τώρα περιμέναμε μια, δυό, τρείς και παραπάνω φορές, υπομονετικά, ελπίζοντας ότι αυτό το κάτι θα συμβεί από την επόμενη κυβέρνηση, μάταια όμως. Τώρα πλέον γνωρίζουμε ότι όλες αυτές οι Δημοκρατικές κυβερνήσεις εξυπηρετούν αυτούς που έντεχνα την μια ή την άλλη φορά με την υποστήριξη τους, τις τοποθετούν στην εξουσία, αποσπώντας απλά την ψήφο του αδιάφορα αδαή Ελληνικού λαού. Και μάλιστα κατόπιν σχεδίου τοποθετούν διαδοχικά στην εξουσία όλες τις πολιτικές τάσεις και όλες τις δήθεν ιδεολογίες αφού όλες τυγχάνουν υπό τον έλεγχο τους, είτε αριστεροί είτε δεξιοί είτε κεντρώοι είτε ακραίοι.
Όλες αυτές οι δήθεν πολιτικές τάσεις, πριν τον ερχομό τους στην εξουσία, κραυγαλέα δηλώνουν αντίθετες προς αυτά που κάνουν οι προηγούμενοι, δηλαδή λένε τα αυτονόητα, πχ όχι στην κακοδιαχείριση της Δημόσιας περιουσίας, όχι στο ξεπούλημα του υπάρχοντος κράτους στους εξωχώριους πολυεθνικούς και με φορολογική ασυλία επενδυτές, όχι στην αύξηση της εγκληματικότητας, την υποβάθμιση της Παιδείας της υγείας κλπ, μόλις όμως αναλάβουν την εξουσία, τότε ως δια μαγείας συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο των προηγούμενων, δίνοντας την ευκαιρία δηλαδή προετοιμάζουν τον μελλοντικό μελετητή και ιστορικό των όσων γίνονται σήμερα, να συμπεράνει ότι αυτό που πάθανε οι Έλληνες ήταν η καλύτερη επιλογή, αφού σε αυτό το πρόγραμμα διάσωσης συμφώνησαν τελικά όλες οι Δημοκρατικές πολιτικές παρατάξεις που διαδοχικά εξέλεξε και τοποθέτησε Δημοκρατικά στην εξουσία ο Ελληνικός λαός, οπότε ο λαός σε όλους αυτούς χρωστά και χάρη.
Αναμφίβολα δεν θέλουμε να περάσουμε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο, ούτε και να διαιωνιστεί από γενιά σε γενιά αυτό που μας συμβαίνει και μάλιστα να είμαστε υποχρεωμένοι να χειροκροτούμε τα όσα παθαίνουμε, όπως στην πρόσφατη ιστορία μας, όπου υποχρεωμένοι ήταν και οι πρόγονοι μας, ανάμεσα στα άλλα να κρατούν το φανάρι αναμμένο στο μισοσκόταδο του σπιτιού τους, ώστε να βλέπει με άνεση ο Τούρκος κατακτητής και να βιάζει, άρα δηλαδή, αν μη τι άλλο γνώριζε τότε ο Έλληνας τι συμβαίνει σπίτι του άρα και συναινούσε
οπότε πρέπει κάτι να κάνουμε, κάτι δραστικό και ουσιαστικό. Και τι μπορεί να είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε; Μα τίποτα παραπάνω από το να ανασυγκροτήσουμε και να φέρουμε στο προσκήνιο της καθημερινότητας μας την Κοινωνία, και να ασχοληθούμε Όλοι από Κοινού μόνο με αυτό που πρωτίστως Όλοι θέλουμε και όχι τα αντίθετα του. Δηλαδή να αγωνιστούμε Όλοι για μία ασφαλή, ποιοτική και αξιοπρεπή έστω και λιτή αλλά Ανθρώπινη Ζωή, στηριγμένη στην ελάχιστη περί τούτου Κοινή συμμετοχή Όλων. Και από εκεί και μετά ας πάρει ο καθένας τον δρόμο του, ας επιδιώξει ο κάθε ένας ότι άλλο θέλει, αρκεί αυτό που θέλει, να το επιδιώξει ο καθείς σεβόμενος την Κοινή αυτή προσπάθεια και στόχο Όλων μας.
Είπαμε όμως ότι άλλο λαός ή όχλος και άλλο Πολίτης, άλλο βάρβαρος ή απολίτιστος ή κουλτουριάρης και άλλο Πολιτισμένος. Και αν είναι κάτι να γίνει, τότε αυτό πρέπει να γίνει σωστά, και αυτό θα γίνει σωστά μόνο με Πολίτες και Πολιτισμό και όχι με τον λαό, τον όχλο και την βαρβαρότητα τον στασιασμό ή την επανάσταση. λλωστε επανάσταση εσωτερικά της χώρας ενός λαού δεν υπάρχει, και αν συμβεί κάτι σχετικό, αυτό τότε δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά μόνο εμφύλιος. Και στον εμφύλιο οδηγούνται από τους άρχοντες τους, με μαεστρία, για να αυτοτιμωρηθούν με τον χειρότερο δυνατόν τρόπο, οι λαοί, όταν κάποια στιγμή αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν έχουν τον τρόπο ούτε να το εντοπίσουν, οπότε ούτε και να το διορθώσουν, γιατί δεν διαθέτουν Κοινωνία ή ακόμα και αν κάπως διαθέτουν, αυτή δεν είναι ούτε ενιαία ούτε πραγματική και έτσι για εκτόνωση τούς οδηγούν σε εμφύλιο, που τούς τον βαπτίζουν επανάσταση! για να τους χρυσώσουν το χάπι. Εμείς τον εμφύλιο είχαμε την πολυτέλεια όχι μόνο κάποτε να τον ζήσουμε, αλλά έχουμε την πολυτέλεια, ακόμα και τώρα στις μέρες μας, να μας βλάπτουν οι παρενέργειες του, με τα πάθη και τα μίση και τις καταστροφές που δημιούργησε σε Όλους. Πράγματα όμως που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ούτε να φέρουμε ξανά στο προσκήνιο ούτε να τα αναζωπυρώσουμε, παρά μόνο να τα διδασκόμεθα και να ωφελούμεθα όλοι, με σεβασμό πάντα προς όλους ανεξαιρέτως τους προγόνους μας. Ακολουθώντας την Ελληνική παράδοση που θέλει για τους νεκρούς ή καλά λόγια ή σιωπή. |
