|
Σίγουρα λοιπόν ότι αφορά τον νθρωπο, μας αφορά Όλους. Και το τι μπορούμε να κάνουμε από Κοινού για τον νθρωπο θα το αποφασίσουμε όλοι μαζί, όμως μερικά αυτονόητα για τον Πολιτισμό παραδείγματα, μπορούν να μας δείξουν ότι τα αναμενόμενα κέρδη είναι κάθε είδους και για όλους μας. Ο Πολιτισμός είναι συνδυασμός νόμων και αυστηρής αστυνόμευσης και εφαρμογής αυτών των νόμων, μας λένε καθημερινά, οι εθνοσωτήρες και παντογνώστες άρχοντες μας. Έτσι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία απαιτούν αποδοχή εκ μέρους μας, των νόμων που επιβάλλουν, και αυτοί που βρίσκονται στην αντιπολίτευση υπόσχονται δραστικά μέτρα άμα την ανάθεση, από τον λαό, της εξουσίας στα τιμημένα χέρια των. Εμείς όμως τώρα, τουλάχιστον υποψιαζόμαστε, ότι κάτι δεν πάει καλά με τον ορισμό αυτόν του Πολιτισμού. Γιατί αν ο ορισμός του πραγματικού Πολιτισμού είναι σχετικός τα παραπάνω τότε το πλέον Πολιτισμένο μέρος του κόσμου είναι οι φυλακές Κουανταλαχαμο όπου όλα λειτουργούν σε απόλυτη ευνομία με την αυστηρή επιβολή, εφαρμογή και τήρηση των νόμων. Αφού λοιπόν δεν είναι έτσι τα σχετικά με τον Πολιτισμό πράγματα, ας πιάσουμε ένα θέμα όπως αυτό των τροχαίων δυστυχημάτων, που μας κοστίζει κάθε μέρα σε υλικές ζημιές, σε χαμένες μέρες εργασίας, σε ιατρική φροντίδα, σε νοσοκομεία, σε μόνιμες αναπηρίες, σε ανθρώπινες ζωές και σε αβάστακτη θλίψη και ανθρώπινο πόνο
και όλα αυτά μαζί, έστω και πεζά αν τα φέρουμε στο ανώτατο πνεύμα των εποχών μας, αν δηλαδή μεταφραστούν εν ψυχρό, μόνο σε χρήματα, τότε βλέπουμε ότι αντιστοιχούν σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Δισεκατομμύρια που χάνονται από την οικονομία της χώρας μας και σε τελική ανάλυση χάνονται από τις τσέπες μας. Δισεκατομμύρια που από την άλλη πλευρά ελπίζουμε ότι θα μας δώσουν οι διάφοροι επενδυτές όταν αγοράζουν κομμάτι ψωμί, την γή μας, τους αρχαιολογικούς μας χώρους, τα αεροδρόμια μας, τα λιμάνια μας, τα τρένα μας, τις εταιρείες ύδρευσης μας, τηλεπικοινωνιών μας, ηλεκτροδότησης μας, τις υπηρεσίες υγείας μας, ασφάλειας μας, της δικαιοσύνης μας, ταχυδρομείων μας, μέχρι και τρόπου ταφής των νεκρών μας, που σήμερα σχεδόν έχουν καταφέρει αντί της παραδοσιακής ταφής μας να μας επιβάλλουν την καύση μας, (πράγμα που τελικά μας αξίζει να πάθουμε, αν δεν αρχίσουμε επιτέλους να αποφασίζουμε εμείς για εμάς), και το παθαίνουμε
πχ από πυρκαγιές, και τότε οι αδικοχαμένοι συνάνθρωποι μας, από τέτοιες και άλλες παρόμοιες αιτίες, που χρειάζονται Κοινή αντιμετώπιση, δεν είναι λίγοι. Τι χρειάζεται να κάνουμε; Όχι βέβαια να περιμένουμε να μας λύσει το πρόβλημα ο παρών ή ο επόμενος πρωθυπουργός και το παρεάκι του, ή το υπάρχον κράτος. Αυτοί ανάμεσα στα άλλα είναι υποχρεωμένοι να διευκολύνουν τις πωλήσεις των αυτοκινητοβιομηχανιών και τις επενδύσεις των επενδυτών. Αλλά ακόμα και αν προσπαθήσει κάποιος κυβερνών να το κάνει δεν θα πετύχει τίποτα αν δεν το αποφασίσουμε εμείς. Τι να αποφασίσουμε; Μα τίποτα παραπάνω από μια διαχρονική και μεταξύ μας συμφωνία.
Με λίγα λόγια αυτή η μεταξύ των Πολιτών συμφωνία πχ σε θέματα οδικής συμπεριφοράς, θα λέει ότι όχι μόνο δεν θα υπερβαίνουμε το όριο ταχύτητας των αυτοκινητοδρόμων αλλά και θα το κατεβάσουμε εμείς ως Πολίτες σε ασφαλή όρια. Πχ όταν είμαστε στην εθνική οδό, δεν θα ρισκάρουμε να σκοτώσουμε ή να σκοτωθούμε ακόμα και από σπάνια ή απίθανα απρόοπτα γεγονότα. Και για να το πετύχουμε αυτό δεν χρειάζεται να επιβάλουμε στους άλλους τίποτα. Το μόνο που θα χρειαστεί να κάνουμε είναι εμείς να τρέχουμε το αυτοκίνητο μας τόσο που ακόμα και να ανατραπεί να μην προκαλέσουμε όχι θανάτους αλλά ούτε τραυματισμούς, και αν πχ τα ελαστικά του οχήματος είναι φθαρμένα η λύση δεν είναι να βάλουμε νέα για να τρέχουμε με διακόσια, αλλά η λύση είναι, όσο τα ελαστικά ή οτιδήποτε άλλο μειώνει την ασφάλεια του οχήματος τόσο εμείς να το οδηγούμε σε ακόμα μικρότερες και ασφαλέστερες ταχύτητες ώστε να εκμηδενίζουμε τον όποιο κίνδυνο. Σε μικρότερους δρόμους που συμβαίνει να είναι διπλής κατεύθυνσης χωρίς διαχωριστικές προστατευτικές κατασκευές κλπ, τότε το όριο ταχύτητας που θα αναπτύσσουμε, θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε ακόμα και σε περίπτωση μετωπικής σύγκρουσης να μην προκαλέσουμε σε άλλους, ή σε εμάς ούτε τραυματισμό. Μέσα στην πόλη δεν θα τρέχουμε παραπάνω από το όριο που μας επιτρέπει να αντιδράσουμε με ασφάλεια και έγκαιρα ακόμη και αν ξεφύγει ένα παιδί από τους γονείς του, ή αν ένας συνάνθρωπος μας παραπατήσει από το πεζοδρόμιο και πέσει στον δρόμο μπροστά στις ρόδες του αυτοκινήτου μας. Θα πρέπει να οδηγούμε έτσι το αυτοκίνητο, που ακόμα και αν από ανεπίτρεπτη αφηρημάδα, παραβιάσει κάποιος με το μοτοποδήλατο του στην διασταύρωση το κόκκινο φανάρι, εμείς δεν θα γίνουμε αιτία όχι να χάσει την Ζωή του, αλλά ούτε καν να τραυματιστεί, όσο και αν νομίζουμε, με την τρέχουσα νοοτροπία, ότι έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε εμείς, ή κάποιος άλλος να το κάνει αυτό σε εμάς. Θεωρούμε δηλαδή σήμερα, λογικό και αποδεκτό, να σκοτώσουμε ή να σκοτωθούμε επειδή δεν προσέξαμε το χρώμα του φαναριού. Θα αλλάξουμε αυτή την νοοτροπία που έχει αναπτυχθεί μέσα μας σε μία μέρα. Δεν θα αφήσουμε περιθώρια να γίνουμε δολοφόνοι και στην ουσία να αυτοδικήσουμε σκοτώνοντας τον παραβάτη του κόκκινου φαναριού της διασταύρωσης. Η Ανθρώπινη Ζωή έχει ασφαλώς μεγαλύτερη αξία από την παράβαση του ΚΟΚ και έχουμε υποχρέωση να βρούμε τρόπους ώστε καμιά Ζωή και πουθενά να μην κινδυνεύει. Είναι Ανθρωπίνως παράλογο, ένας κώδικας οδικής κυκλοφορίας, να συνηγορεί υπέρ του δολοφόνου όταν το όχημα του έχει προτεραιότητα, και αυτό να γίνεται αποδεκτό από ανθρώπους που μιλάνε για Πολιτισμό. Είναι σαν να αθωώνουμε αυτόν που πυροβολεί άσκοπα, καθώς θεωρούμε ότι ο σκοτωμένος μπήκε μπροστά στην πορεία της σφαίρας. Αν είναι, και είναι λογικό, μετά από ένα ατύχημα εργαζομένου σε εργοτάξιο να γίνει από τους συναδέλφους του απεργία, ή κάτι ανάλογο, τότε τι πρέπει να κάνουμε εμείς για τον κάθε συνάνθρωπο μας μετά από κάθε θανατηφόρο τροχαίο;.
Θα μας πεί κάποιος ότι πολλά λέμε, καμία αντίρρηση, όμως δεν είναι λίγοι αυτοί, που όχι μόνο συμφωνούν και ακολουθούν ήδη τέτοιες και καλύτερες οδικές συμπεριφορές, αλλά έχουν και τον τρόπο να μας τα πούν καλύτερα, άλλωστε χρόνια τώρα, αρκετοί είναι αυτοί που μιλάνε δημόσια για τέτοια θέματα σε μια προσπάθεια τους να μας διδάξουν, χωρίς όμως να προωθείται κατάλληλα και επαρκώς ο λόγος τους από τα γνωστά μας για τον ρόλο τους ΜΜΕ, και έτσι συχνά τους κρίνουμε όλους αυτούς ως αστείους και γραφικούς. Τώρα όμως εμείς δεν θα περιμένουμε τα ΜΜΕ να εγκρίνουν, αλλά θα γνωστοποιήσουμε αυτή και όποια άλλη απόφασή μας από στόμα σε στόμα, και στην συνέχεια θα την εφαρμόσουμε επιβάλλοντας την εν ανάγκη, δια ροπάλου, και με την βία, και με αυστηρότατους καθημερινούς ελέγχους, που θα κάνει ο καθένας μας καθημερινά στον εαυτόν του και μοναχά σε αυτόν, και αυτή η μέθοδος είναι η απόλυτα αποτελεσματική για την απόλυτη τήρηση και εφαρμογή ενός νόμου, και την μέθοδο αυτή μπορεί μόνο ο Πολίτης σε μια Πολιτεία να την χειριστεί και να την εφαρμόσει. Πάντως σήμερα και μόνο η μερίδα του λαού που περιμένει τους επενδυτές, που θα αγοράσουν τζάμπα τις ΔΕΚΟ για να ανακάμψει η οικονομία, όταν καταλάβει ότι, με την εξάλειψη του οικονομικού κόστους των τροχαίων, τα κέρδη μας θα είναι πολλαπλάσια από τα πρόσκαιρα σε κάθε περίπτωση ψίχουλα των περισσοτέρων επενδυτών και επενδύσεων, τότε αυτή η μερίδα του λαού η ήδη ευαισθητοποιημένη στα οικονομικά, λειτουργώντας σαν πραγματικός Πολίτης θα αναλάβει την απαιτούμενη διαφημιστική από στόμα σε στόμα καμπάνια, και παράλληλα θα συμμετάσχει στην εφαρμογή της Κοινής μας απόφασης. Βέβαια η εφαρμογή τέτοιων σχεδίων σε απόλυτο βαθμό χρειάζονται όχι μόνο χρόνια, αλλά γενιές ολόκληρες με Παιδεία με Μόρφωση και Εκπαίδευση, όμως μια αλλαγή στάσης από μέρους μας και ανάλογη μείωση των αρνητικών συνεπειών μια προπαιδεία δηλαδή, είναι θέμα μερικών ημερών και τα αντίστοιχα πολυδιάστατα κέρδη μας από κάτι τέτοιο όχι μόνο ενθαρρυντικά αλλά και διόλου ευκαταφρόνητα ώστε να ευαισθητοποιηθούμε και ενεργοποιηθούμε για να ασχοληθούμε και με τα υπόλοιπα Κοινωνικού ενδιαφέροντος θέματα.
Αυτό είναι μόνο; Όχι βέβαια, όταν μάλιστα το αγκωνάρι που μας έχουν δέσει στον λαιμό και μας πάει στον πάτο, είναι το οικονομικό, τότε τα περιθώρια δράσης είναι άπειρα. Αναφερόμενοι σε εμάς τον τωρινό λαό, τα ΜΜΕ μας αποκαλούν υβριστικά μπαταχτσίδες, φοροφυγάδες κλπ. Μας λένε για τον υδραυλικό που πήγε σε σπίτι πελάτη, του έφτιαξε μία βρύση και του πήρε για αμοιβή πχ 25 ευρώ και δεν του έκοψε απόδειξη. Πρώτα απ όλα υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, τζαμάς, μαραγκός κλπ είναι αυτός που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την σχετική με την τέχνη του εγκατάσταση ή κατασκευή, σε μία οικοδομή ενός, δύο, πέντε, πενήντα, εκατό κλπ διαμερισμάτων, εργαζόμενος και εξασφαλίζοντας έτσι, για μήνες ή και για χρόνια σε διαδοχικές οικοδομές, τον μισθό του, την ασφάλεια του, τους μισθούς των υπαλλήλων του, τις άδειες τα κέρδη κλπ. Αυτοί λοιπόν που κάνουν ότι δεν ξέρουν τι είναι να είσαι υδραυλικός, μας μιλάνε για φοροδιαφυγή σε φανταστικές αλλά και σε πραγματικές περιπτώσεις, όπου κάποιος που δεν έχει δουλειά στην οικοδομή και αναγκάζεται εδώ και εκεί να κάνει χαμαλοδουλειές της μισής ώρας, χαμαλοδουλειές που δεν πληρώνονται ούτε με μισθό ούτε με εβδομαδιάτικο ή μεροκάματο αλλά με χαρτζιλίκι και φιλοδώρημα. Μας λένε λοιπόν ότι αυτός που πήρε ένα φιλοδώρημα από μια χαμαλοδουλειά, μιας που δεν έχει δουλειά λόγω κρίσης, κατάστρεψε την εθνική οικονομία γιατί δεν έκοψε απόδειξη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν πήγε με το εισπραχθέν ποσό της χαμαλοδουλειάς άμεσα να αγοράσει ανάλογης αξίας μακαρόνια, ρυζι, ψωμί, λάδι κλπ και να δώσει την σχετική απόδειξη στον πελάτη που εξυπηρέτησε. Και η λέξη χαμαλοδουλειά δεν είναι υποτιμητική αλλά τονίζει την κατάντια κάποιου που ενώ μπορεί να προσφέρει πολλά εργαζόμενος σε πραγματική εργασία, να ζητιανεύει τα προς το ζείν, είτε λόγο κρίσης είτε λόγο του Πολωνού υδραυλικού. Βέβαια οι πραγματικοί ελεύθεροι επαγγελματίες όταν και όπου υπάρχουν ακόμη τέτοιοι, αυτοί δηλαδή που δουλεύουν μήνες ολόκληρους σε οικοδομές, εργοστάσια κλπ, αυτοί δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθούν αν δεν δώσουν απόδειξη ή τιμολόγιο, άσε που πολλές φορές ενώ έχουν δώσει αποδείξεις, αυτές δεν εξοφλούνται άμεσα και πολλές φορές ποτέ. Πού θέλουμε να καταλήξουμε; Στο ότι το κατάλληλο έδαφος τώρα είναι έτοιμο, υπάρχει λαός που βλέπει την κάθε μη είσπραξη φόρων από το κράτος ως έγκλημα, και σωστά το βλέπει σαν έγκλημα, και τώρα είναι ευκαιρία να κάνουμε μια συμφωνία πάλι μεταξύ μας, αφού πρώτα εξηγήσουμε στον λαό αυτόν, ότι τον μεγάλο τζίρο, και τον χορό των δισεκατομμυρίων στην αγορά, δεν τον κάνει ο υδραυλικός που του φτιάχνει το καζανάκι της τουαλέτας, αλλά τον μεγάλο τζίρο τον κάνει η πιο βαριά όλων βιομηχανία, αυτή των τροφίμων και των ειδών πρώτης ανάγκης. Αυτή βέβαια η βαριά βιομηχανία δεν λέμε κόβει αποδείξεις, που όμως έχουν ελάχιστη αξία για τα φορολογικά έσοδα του κράτους, όταν η εταιρεία έχει εξωχώρια έδρα, ή τα εμπορεύματα είναι εισαγόμενα. Και εδώ την ευθύνη την έχει ο καταναλωτής που επιτρέπει με την αγοραστική συμπεριφορά και την αδιαφορία του, να κινούνται στην Ελληνική αγορά προϊόντα, που όχι μόνο δεν φορολογούνται ανάλογα αλλά και το υπόλοιπο της φορολόγησης τους ποσό, φεύγει στο εξωτερικό. Αν όμως το προϊόν καθώς και η επιχείρηση είναι 100% Ελληνικών συμφερόντων τότε όλο το υπόλοιπο ποσό της αξίας του, ανακυκλοφορεί στην Ελληνική αγορά, φορολογούμενο έτσι πολλαπλάσιες φορές λόγω του ότι το χρήμα αυτό κάνει κύκλους εδώ. Όλοι μας λοιπόν που θέλουμε πραγματικά να συμβάλουμε στην οικονομία της χώρας μας και όχι απλά να συμμετέχουμε στην οργανωμένη άτιμη, ή ανόητη εξύβριση των άλλων, βγάζοντας έτσι τους εαυτούς μας απ έξω, πρέπει να πάψουμε επιτέλους να αγοράζουμε οτιδήποτε, που όχι μόνο δεν παράγεται εδώ, αλλά και που δεν παράγεται και από επιχειρήσεις (100%) εκατό τοις εκατό Ελληνικές, που δεν χρησιμοποιούν (100%) εκατό τοις εκατό Ελληνικές πρώτες ύλες, και που οι ιδιοκτήτες ή οι μέτοχοι και οι εργαζόμενοι τους δεν φορολογούνται και δεν κινούν αμοιβές και κέρδη (100%) εκατό τοις εκατό στην Ελλάδα,. Θα μας πουν παράγουμε υπολογιστές κινητά τηλεοράσεις κλπ; Όχι βέβαια, μπορούμε όμως μέχρις ότου αρχίσουμε έστω και μερικώς να παράγουμε τα παραπάνω, να ελαχιστοποιήσουμε τα κόστη κάνοντας όμως οργανωμένες διακρατικές συμφωνίες με εμπορικές αμοιβαίες αγοραπωλησίες προϊόντων και όχι να αγοράζουμε χωρίς να πουλάμε, αλλά να αγοράζουμε ΜΟΝΟ εισαγόμενα που είναι αποτέλεσμα ανάλογης αξίας εξαγωγών. Η ζημιά στην οικονομία της χώρας που κάνει ο Έλληνας υδραυλικός ή η καντίνα και ο πάγκος της λαϊκής που δεν κόβει απόδειξη, είναι ένα τίποτα μπροστά στην ζημιά που κάνουμε εμείς αγοράζοντας εισαγόμενα ή από ξένων προς την χώρα οικονομικών συμφερόντων εταιρείες. Είναι προτιμότερο να μην πάρουμε απόδειξη από τον μανάβη τον μπακάλη ή τον αγρότη στη λαϊκή αγορά, γιατί τα χρήματα αυτά θα μείνουν εδώ και θα κάνουν κύκλους από τσέπη σε τσέπη, αφού και αυτοί θα αγοράσουν από εδώ τα αναγκαία τους, παρά να μας κοροϊδεύει το σούπερ μάρκετ πουλώντας μας με αποδείξεις μεν, αλλά χωρίς καμία φορολογική αξία δε, για το κράτος. Και μάλιστα λεμόνια Αργεντινής για λεμόνια Μεσσηνίας. Δηλαδή πριν μερικά χρόνια σε σούπερ μάρκετ μεγάλης αλυσίδας μέσα σε καφάσι με πινακίδα λεμόνια Μεσσηνίας βρέθηκαν μερικά λεμόνια στο κάτω μέρος, που ήταν ακόμα τυλιγμένα σε λευκό χαρτί, με τυπωμένα κυκλικά στα Αγγλικά την λέξη ARGEDINA. Όμως όταν το σούπερ μάρκετ αγοράζει από την άλλη άκρη της γής λεμόνια και μας τα πουλάει για Ελληνικά εξαπατώντας και τον καταναλωτή και τον παραγωγό, αλλά και το κράτος αφού προσκομίζοντας υπερκοστολογημένα τιμολόγια αγορών, ή υπερκοστολογημένα τιμολόγια μεταφορικών, ή υπερκοστολογημένα τιμολόγια αγοράς εξειδικευμένου λογισμικού δηλαδή αέρα κοπανιστού, που όμως δεν αφήνουν περιθώριο για το κράτος να το φορολογήσει, και εμείς από την άλλη μεριά πάμε στην λαϊκή και τα βάζουμε με τον αγρότη που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ταΐσει την Οικογένεια του, τότε κάτι δεν πάει καλά, εννοείται, με εμάς.
Και αυτά αλλά και ότι άλλο δεν πάει καλά, είναι λογικό πλέον να μην περιμένουμε από το υπάρχον κράτος να κάνει κάτι. Καθώς αυτό ανάμεσα στα άλλα είναι υποχρεωμένο να διευκολύνει τους εισαγόμενους επενδυτές λόγω μνημονίων, πράγμα που το γνωρίζουμε πολύ καλά. Ότι είναι να γίνει πρέπει να το κάνουμε εμείς όμορφα και Πολιτισμένα όχι απαιτώντας από τους άλλους, παρά μονάχα από τους εαυτούς μας, και τι πράγμα θα απαιτήσουμε; Κάτι πολύ απλό, να αλλάξουμε τις υπάρχουσες καταναλωτικές μας συνήθειες με γνώμονά όχι μόνο την Ελληνική Κοινωνική Οικονομία, αλλά και την Φυσική ποιότητα των προϊόντων ειδικά των τροφίμων, καθώς και την ενίσχυση της παραγωγής και ως εκ τούτου και της Αυτάρκειας και Επάρκειας των κάθε μορφής τροφίμων και εμπορευμάτων στην πατρίδα μας, μην ξεχνάμε την σημασία της Αυτάρκειας και Επάρκειας για την εμφάνιση της Δημοκρατίας στα χρόνια του Σόλωνος. Είμαστε εν δυνάμει Πολιτισμένοι και δεν κάνουμε βαρβαρικές επιθέσεις στους άλλους λαούς, παραδείγματος χάριν δεν πάμε σε μία άλλη χώρα να αγοράσουμε μία αλυσίδα σούπερ-μάρκετ για να κάνουμε τα παρακάτω. Σε αυτή την αλυσίδα θα πουλάμε στην αρχή ότι παράγει η εκεί ντόπια παραγωγή, όμως κάποια προϊόντα θα τα πουλάμε κάτω του κόστους, δηλαδή αντί να πληρώνουμε μόνο διαφήμιση θα επιδοτούμε και κάποια ντόπια ή άλλα παραπλήσια εισαγόμενα προϊόντα, και θα τα πουλάμε πιο φθηνά, έτσι ώστε να προκαλέσουμε αναστάτωση στους εκεί ντόπιους παραγωγούς, καθώς τα εκεί ντόπια ανταγωνιστικά σουπερ-μαρκετ, αναζητώντας να αγοράσουν τα προϊόντα αυτά σε ανάλογες με τις τιμές που εμείς τα πουλάμε, θα αναγκάσουν τους εκεί παραγωγούς σε υποβάθμιση ή και μείωση και διακοπή της παραγωγής από όσους οικονομικά δεν ανταπεξέρχονται στον πόλεμο που τους αρχίσαμε, οπότε εμείς διαθέτοντας το προϊόν σε καλύτερη ποιότητα και τιμή να αρχίσουμε να το μονοπωλούμε επιβάλλοντας έτσι σιγά-σιγά δικών μας μονοπωλιακών συμφερόντων προϊόντα, και στην εκεί αγορά αλλά και στην πέριξ αυτής
αφού λοιπόν είμαστε εν δυνάμει Πολιτισμένοι και δεν κάνουμε αυτές τις βαρβαρότητες ενάντια σε έναν άλλο λαό, γιατί τότε δεχόμαστε στην πατρίδα μας να μας τα κάνουν οι άλλοι χωρίς να αντιτάσσουμε καμιάς μορφής προστασία στην δικιά μας συμφερόντων παραγωγή, παραγωγή που συμβάλλει στην Αυτάρκεια και Επάρκεια, πράγματα που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της Κοινωνίας που με την σειρά της είναι η προϋπόθεση για την ύπαρξη της Δημοκρατίας και απόδειξη ότι ο νθρωπος είναι έλλογο όν.
Αυτό ήταν; Όχι βέβαια έχουμε τράπεζες που θα αρχίσουν να πουλάνε τα δάνεια και μαζί με αυτά τα υποθηκευμένα ακίνητα, μάλιστα θα πουλάνε όχι μόνο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αλλά και τα εξυπηρετούμενα όπως μας λένε. Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε την δράση συγκεντρώνοντας κεφάλαια;. Μπορούμε και εμείς αρπάζοντας ένα διαμέρισμα 50-60 τετραγωνικών μέτρων μετά να το χωρίσουμε σε τρείς-τέσσερις μικρές γκαρσονιέρες και να το νοικιάζουμε σε 10-15 άτομα με τον μήνα, από αυτά τα άτομα που μας φέρνουν οι άγνωστο ποιοι, καραβιές-καραβιές, οπότε παίρνοντας πχ 50 ευρώ από τον κάθε ένα να βγάζουμε πάνω 500 ευρώ τον μήνα από ένα διαμέρισμα αγορασμένο από κόκκινα δάνεια με 5.000 ή 10.000 ευρώ και έτσι να κάνουμε απόσβεση της επένδυσης σε 2 χρόνια. Και θα μας πεί κάποιος είναι αυτή η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος και ακόμη θα μας ρωτήσει αν όλα τα διαμερίσματα οι επενδυτές θα τα αξιοποιήσουν με αυτόν τον τρόπο; Όχι βέβαια αλλά εδώ τώρα δεν αναφερόμαστε σε φανταστικούς νεωτερισμούς αλλά σε ήδη υπάρχουσες καταστάσεις που αν δε βρούμε ως Κοινωνία τρόπο να τις αντιμετωπίσουμε όταν θα αρχίσουμε ένας-ένας να βλέπουμε να συμβαίνουν τα παραπάνω στα διπλανά μας διαμερίσματα τότε θα είναι αργά να σκεφτούμε τι θα κάνουμε, όχι γιατί είναι κακό στο διπλανό δυαράκι να ζούν 10 νεοαφιχθέντες νταβραντισμένοι νεαροί από την ακτή του Ελεφαντοστούν και να αποκτούν ιθαγένεια και υπηκοότητα και να γίνονται Πολίτες της χώρας, αλλά γιατί η δική μας παρουσία θα τους χαλάει την αισθητική τους, και με το δίκιο τους όταν μάλιστα θα γίνουν περισσότεροι από εμάς. Η συγκέντρωση κεφαλαίου με μικρή συμμετοχή από όσους γίνεται περισσότερους από εμάς, με στόχο την αγορά των δανείων αυτών και η διαχείριση τους στην συνέχεια με Κοινωνικά βέβαια κριτήρια θα αποδειχθεί μια εύκολη χαμηλού ρίσκου και υψηλής Κοινωνικής απόδοσης επιχειρηματική δραστηριότητα των Πολιτών, και είπαμε ότι η κατοικία όπως ο αέρας το νερό η τροφή, η δικαιοσύνη, η ασφάλεια, η υγεία το φάρμακο κλπ είναι Κοινωνική προϋπόθεση και όχι τομέας δράσης λαίμαργων επενδυτών.
Αυτά και πολλά άλλα πρέπει να μπούν και θα μπούν στο Κοινωνικό μας στόχαστρο από την στιγμή που παρθεί από όλους μας η απόφαση της Κοινωνικής μας ανασυγκρότησης, καθώς από την στιγμή αυτή και μετά, όχι μόνος του ο καθένας μας, αλλά με την λογική και την σύμφωνη γνώμη όλων μας, μέσα από Δημόσιες συναθροίσεις και συζητήσεις, αλλά και με αποκλειστικά δικά μας ΜΜΕ, θα συνεννοούμαστε ώστε απλά να αναθεωρήσουμε κάποιες λάθος τακτικές μας, να αλλάξουμε κάποιες λάθος συνήθειες που ενώ φαινομενικά είναι αθώες και ασήμαντες, όταν τις βλέπουμε και τις κρίνουμε μία-μία, συγκεντρωτικά όμως έχουν τεράστια δύναμη και σημασία για όλους μας, αρνητική ως τα τώρα, θετική όμως από την επόμενη στιγμή των Κοινωνικών Κοινών αποφάσεων μας. Ξεκινώντας τόσο απλά και εφόσον με την πάροδο του χρόνου αποδειχθούμε πραγματικοί Έλληνες Πολίτες και όταν στην Κοινωνία μας θα συμμετέχει η πλειοψηφία της Ελλάδος, τότε μπορούμε σε επόμενες εκλογές Πολιτισμένα με υποψηφιότητες δικών μας πραγματικών Πολιτών, να αναβαθμίσουμε την Ελλάδα από απλή χώρα σε Πολιτεία με Πολίτευμα την Δημοκρατία. |
