HOME επισκέψεις σελίδων : 90607
σχόλια:0 thateron@poteron.gr
 
διαβάστε απλοϊκή Πολιτική σκέψη
"γιατί πάμε κατά Διαόλου ρέ Παιδιά;"

"περί Δημοκρατίας και περί Κοινωνίας"

Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Φύσης.
Κακοδιαχείριση κακόβουλη και κατ’ εξακολούθηση, των κρατικών επιχειρήσεων έχει επί σειρά ετών προηγηθεί. Αυτό έχει γίνει από όλους τους ‘Δημοκρατικούς’ επιστάτες των παραπάνω αγοραστών, που επί πολλές εξουσιαστικές θητείες έχουν παρελάσει από την εξουσία. Και έχουν παρελάσει από την εξουσία με την βοήθεια της πλύσης εγκεφάλου σε βάρος του λαού, από τα ΜΜΕ των αγοραστών. Έτσι τώρα μέρος του λαού με ‘περισσή επιστημοσύνη’… κραυγάζει ότι, δεν είναι καλός επιχειρηματίας το κράτος, για να διαχειριστεί τις επιχειρήσεις του. Τότε πώς μπορεί να είναι καλός έμπορας ώστε να τις νοικιάσει ή να τις πουλήσει με κέρδος, στους παραπάνω ‘επενδυτές’; Ή να έλθει σε συμφέρουσες συμφωνίες σχετικά με τις υπηρεσίες και τα εμπορεύματα τους, ώστε το κράτος αυτό να συνεχίζει να υπάρχει χωρίς να πνιγεί από τα χρέη;. Κανείς δεν το σκέπτεται αυτό, και αυτό γιατί ο σκοπός είναι οι μέν μέχρι τώρα, κρατικές επιχειρήσεις ουσιαστικά να χαριστούν, το δε κράτος να εξαϋλωθεί δίνοντας την θέση του στην παγκοσμιοποίηση… διευκολύνοντας να περιέλθουν στα χέρια λίγων παγκόσμιων πολυεθνικών επιχειρήσεων οι Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, επιχειρήσεις που έχουν φτιαχτεί συνεταιρικά από τον λαό με σκοπό την Κοινή Ωφέλεια, και που μπορούν ανά πάσα στιγμή να μετατραπούν σε χρυσοφόρες από τους αγοραστές αρκεί, να παραλειφθεί ο όρος ‘Κοινή Ωφέλεια’. Τότε βέβαια το κόστος των υπηρεσιών αυτών για τις τσέπες του λαού θα είναι πολλαπλάσιο συγκρινόμενο με το κόστος ακόμα και σε εποχές πανάθλιας διαχείρισης τους, από τους μέχρι τώρα επιστάτες των αγοραστών. Καθώς η Οικονομίες του λιβαδιού, του δάσους, της λίμνης, ή της θάλασσας κινδυνεύουν μόνο όταν τα παραγόμενα από την κάθε οικονομία τρώγονται εκτός αυτής, διαφορετικά η Οικονομία διαιωνίζεται προς όφελος όλων, όπως μας διδάσκει αιωνίως το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Φύσης.

   

    Έτσι λοιπόν προετοιμάζουν το φρούτο ώστε να ωριμάσει, για να το φάνε μέσα από τα χέρια του λαού. Και αν πεισθούμε ότι ισχύουν τα παραπάνω περί ανικανότητας, του κάθε τι κρατικού να είναι βιώσιμο, τότε εύκολα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το κράτος είναι άχρηστο, οπότε απομένει να το παύσουμε, να το καταργήσουμε και να το υποκαταστήσουμε με τους γνωστούς μας πλέον ‘τεχνοκράτες’ κάνοντας τα πάντα ιδιωτικά, δηλαδή το ίδιο ακριβώς ή και χειρότερο με το αντίθετο, αυτό δηλαδή της άλλης ακραίας κατάστασης, που μας λέει να τα κάνουμε όλα κρατικά. Ενώ το μόνο που χρειάζεται είναι η παρουσία Πολιτών που περιφρουρούν και φροντίζουν οτιδήποτε ιδιωτικό ή Δημόσιο, που συμβάλλει στους σκοπούς της Κοινωνίας τους.

   

    Σκεπτόμαστε λοιπόν, αν μπορούμε να πούμε, ότι πράγματι σκεπτόμαστε…και αναρωτιόμαστε, στην ζούγκλα μήπως δεν είναι όλα ιδιωτικά αφού εκεί δεν υπάρχει κράτος ή κάνουμε λάθος; Και μάλιστα στην ζούγκλα εμφανίζονται από το πουθενά, ‘ιδιώτες’ κάθε λογής να είναι ιδιοκτήτες τεραστίων εκτάσεων. Εκεί λοιπόν μας οδηγούν, σε μια ζούγκλα που από την μια στιγμή στην άλλη, θα βλέπουμε τεραστίων διαστάσεων κρατικές επιχειρήσεις, δηλαδή συνεταιριστικές επιχειρήσεις του λαού, να πέφτουν στα χέρια ‘ιδιωτών’, που έχουν εμφανιστεί από το πουθενά. Προκειμένου δε, κάποιοι να ταΐσουν το πάθος του επιχειρηματικού τζόγου, παρασύρονται και γίνονται φανατικοί ιδεολήπτες των θεωριών που αποσκοπούν στον έλεγχο και εκμετάλλευση των κρατικών επιχειρήσεων από ‘προνομιούχους-ταλαντούχους’ ιδιώτες, έτσι ενώ σε πρώτο στάδιο βλέπουμε την προσωρινή μεταβίβαση της κρατικής περιουσίας σε πολλούς μικρούς τέτοιους τυχοδιώκτες τζογαδόρους, μετά βλέπουμε την μόνιμη εξαγορά αυτών των περιουσιών από αόρατους πολυεθνικούς ιδιοκτήτες τεράστιων κεφαλαίων, καθόσον το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Και τότε βλέπουμε καθαρά ότι το παραμύθι του ‘υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ ιδιωτών’ στα φανερά διαφημίζεται και στα κρυφά καταστρατηγείται. Και όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν σήμερα, αφού το κράτος έχει περιέλθει στα χέρια επιστατών, που εκτελώντας άνωθεν διαταγές, προσπαθούν να μεταβιβάσουν ότι έχει αξία, από τα χέρια του λαού στα χέρια των κρυφών εργοδοτών τους.

   

    Και αφού λοιπόν το κράτος ότι κάνει ή ότι φτιάχνει δεν είναι καλό όπως μας λένε, τότε γιατί και οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές δεν φτιάχνουν εξ αρχής νέες τέτοιες επιχειρήσεις, αλλά θέλουν τις υπάρχουσες κρατικές; Βέβαια το σημαντικότερο πλεονέκτημα των κρατικών επιχειρήσεων είναι ότι έχουν φτιαχτεί με μονοπωλιακές προδιαγραφές και δυνατότητες που τους αυξάνουν την όποια αξία τους. Και παρά ταύτα πωλούνται τόσο φτηνά που κανείς δεν εξετάζει την περίπτωση όπως αν πχ η ΔΕΗ διαλυθεί και πουληθεί για σκραπ μήπως αφήνει περισσότερο κέρδος στο κράτος από τις υπάρχουσες συμφωνίες εκχώρησης της.

   

    Και μην πει κανείς, ότι δεν θα υπάρχει και στην συνέχεια, μετά δηλαδή την πώληση των κρατικών επιχειρήσεων μονοπώλιο, γιατί ή θα υποπτευθούμε όποιον πεί κάτι τέτοιο, ότι δεν γνωρίζει τους λόγους που το μονοπώλιο έχει αρνητική σημασία, ή νομίζει ότι εμείς δεν γνωρίζουμε τις αρνητικές συνέπειες σε μια Κοινωνία ή έναν λαό, που τα βασικά και αναγκαία μέσα Επιβίωσης και υποδομές που αφορούν Όλους, τα διαχειρίζονται κάποιοι λίγοι ‘ιδιώτες’, και όχι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Επειδή ένα μικρό μέρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας για το θεαθήναι το αναθέτουν σε τρίτους, αυτό δεν σημαίνει αντιμονοπωλιακή εξασφάλιση, όχι μόνο γιατί αυτοί οι ‘τρίτοι’ μπορεί να συγκοινωνούν υπογείως μεταξύ τους, πχ χρηματιστηριακά ή όπως αλλιώς, αλλά επειδή αντιμονοπωλιακή εξασφάλιση σημαίνει, Κοινωνικός έλεγχος στην τιμή, στην ποιότητα, στην ποσότητα και σε ότι άλλο εξυπηρετεί αυτούς για τους οποίους στήνουμε το παραμύθι του «όχι στα κρατικά μονοπώλια». Αυτοί λοιπόν οι μικροεπενδυτές πολλές φορές είναι δημιούργημα των κανονικών ‘επενδυτών’ που μετά τους εξαγοράζουν… Πχ στην ΔΕΗ το δίκτυο μεταφοράς ρεύματος παραμένει το ίδιο … γιατί δεν φτιάχνει ο κάθε ένας ‘πάροχος’ ηλεκτρικής ενέργειας και το δικό του δίκτυο ή και μονάδες παραγωγής ρεύματος; Να έχουμε τουλάχιστον 5-10 αποδεδειγμένα ικανούς κατασκευαστές δικτύων και ως εκ τούτου και 5-10 νεότατα δίκτυα μεταφοράς ρεύματος και αν πάθει ζημιά το ένα να έχουμε τα άλλα; να δουλεύουν πολλαπλάσιοι στην συντήρηση και έτσι να μειωθεί η ψυχοφθόρα για τον λαό ανεργία, που άλλωστε θα είναι και ο καταναλωτής...

   

    Πχ στον ΟΤΕ κάποιοι που ονομάζονται και εκεί πάροχοι, και το μόνο που κάνουν είναι να εισπράττουν απλά τους λογαριασμούς, ή ίσως να έχουν και κάποια ασήμαντη τεχνική συμμετοχή, και από την άλλη κερδίζουν μερίδιο των κερδών του ΟΤΕ, κέρδη που θα μπορούσε να τα κρατήσει ο ΟΤΕ ή να τα κάνει έκπτωση προς τους καταναλωτές του. Κέρδη που προήλθαν από αύξηση των τιμολογίων του ΟΤΕ ώστε να μπορεί να δίνει κέρδη στους ψευτοπαρόχους, προκειμένου να ικανοποιήσει την Ευρωπαϊκή μνημονιακη υποχρέωση, ώστε να ξεπουληθεί σε αυτούς που φτιάχνουν τους νόμους της. Γιατί λοιπόν οι αποκρατικοποιητές δεν φτιάχνουν νέα δίκτυα παροχής νερού, όσοι θέλουν την ΕΥΔΑΠ ή νέα λιμάνια και αεροδρόμια αλλά θέλουν τα υπάρχοντα κρατικά μονοπώλια, που φτιάχτηκαν με την επιχειρηματική συμμετοχή του λαού, που τώρα μένει απέξω, επειδή τεχνηέντως και ανεπιστρεπτί πτώχευσαν το υπάρχον κράτος; Και μετά με ‘μνημόνια’ δηλαδή με ληστρικούς όρους, δίνοντας μέχρι και άτοκα δάνεια (0%), για να αναδιαμορφώσει το κράτος κατά τις απαιτήσεις των τις επιχειρήσεις ή τις παράπλευρες υποδομές των, και έτσι μετά ο δημόσιος πλούτος με βάση τις μνημονιακές δεσμεύσεις να περιέλθει με ελάχιστο κόστος στα χέρια τους, και έτσι τα κέρδη τους να είναι πολλαπλάσια των δανείων που έδωσαν, δάνεια που όμως ο λαός υποχρεούται να επιστρέψει, με νέα δάνεια και ασφαλώς με νέα μνημόνια. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα κράτος που το ενέταξαν στην Ευρωπαϊκή ένωση για εξασφαλισμένη ευημερία, σιγουριά και ασφάλεια όχι βέβαια με την συμμετοχή των Πολιτών στην διοίκηση του, αλλά με την συμμετοχή των τραπεζών, των αγορών, των φανς, των χρηματιστηρίων, των ΔΝΤ, των μνημονίων, (και με κερασάκι στην παραπάνω πολυεπίπεδη τούρτα) τους κοσμοπολίτες και αόρατους πολυεθνικούς ‘επενδυτές’.

   

    Και στην όποια λοιπόν κακοδιαχείριση και κατάντια των Δημοσίων επιχειρήσεων, κάποιοι από εμάς γνωρίζουμε, ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτό που μας λέει το γνωστό δόγμα της παγκοσμιοποίησης, ότι δηλαδή το δημόσιο δεν είναι καλός επιχειρηματίας, άλλωστε σε πολλά άλλα κράτη με βασιλιά ή φεουδάρχη, ή άλλης μορφής εξουσία, ακόμα και σε χώρες που αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση και εκ τούτου δέχονται πιέσεις, ακόμα και σε αυτές βλέπουμε συχνά, όλες τις κρατικές επιχειρήσεις να τα πηγαίνουν θαυμάσια, αρκεί έστω και ένας από την εξουσία να ενδιαφερθεί σωστά για αυτές. Οπότε το πρόβλημα δεν είναι στο ότι ‘κάτι είναι κρατικό’, αλλά στο ότι το κράτος αυτό, το δικό μας το σημερινό, έχει λαό, και όχι Πολίτες, έχει λαό και μάλιστα λαό πολυποίκιλο που τον κυβερνούν επιστάτες, για λογαριασμό των εργοδοτών τους, εργοδότες που δεν είναι επιχειρηματίες αλλά είναι ‘επενδυτές’, ‘επενδυτές’ για σίγουρες μόνο τοποθετήσεις χωρίς κανένα ρίσκο σε υπάρχουσες επιχειρήσεις που εξυπηρετούν ανάγκες του λαού. Και καθώς όπως και πρίν είπαμε, δεν είναι επιχειρηματίες να ρισκάρουν και να επιχειρούν κάτι νέο, κάτι δικό τους, κάτι εξαρχής αλλά είναι ‘επενδυτές’, και τέτοιες ευκαιρίες για ‘επενδυτές’ είναι και οι ΔΕΚΟ και ότι άλλο μπορεί να αναχθεί σε ΔΕΚΟ ενός λαού. Ο λόγος που οι ‘επενδυτές’ έχουν ξαμολήσει λυτούς και δεμένους για να περιέλθουν στα χέρια τους οι ΔΕΚΟ, είτε τζάμπα είτε και με κανονικό τίμημα, είναι ότι τα συσσωρευμένα κεφάλαια από κέρδη μικρότερων επενδύσεων, πρέπει να επενδυθούν κάπου άμεσα, διαφορετικά αν παραμένουν σε ακινησία, τότε έχουν κόστος και φθορές. Όπως φθορές και κόστος συντήρησης έχει και ένας πάνοπλος και πανέτοιμος στρατός που δεν κάνει κατακτήσεις αλλά κάθεται στρατοπεδευμένος. Επιπλέον όσο μεγαλύτερα είναι τα κεφάλαια αυτά, τόσο οι πολλές μικρές επενδύσεις από όπου αυτά προέρχονται καταντούν ασύμφορες για να επαναεπενδυθούν στις ίδιες. Οι πολλές μικρές επιχειρήσεις έχουν μεγάλο λειτουργικό και ελεγκτικό κόστος. Είναι ασύμφορο να έχεις 1000 καΐκια που μεταφέρουν φορτίο του ενός τόνου το καθένα, συγκριτικά με το να έχεις ένα πλοίο των 1000 τόνων. Δηλαδή μπορεί να κερδίζει κάποιος από ένα περίπτερο, και έτσι α φτιάξει και ένα δεύτερο, και μετά και τρίτο, και να βάλει την γυναίκα του, την μάνα του, την κόρη και τον γιό του να τα δουλεύουν, αν όμως επεκταθεί περισσότερο θα βάλει υπαλλήλους ή συνεταίρους με όλες τις σχετικές παρενέργειες από τα έξοδα στα κέρδη, και θα βλέπει ότι ένώ το κεφάλαιο του έχει μεγαλώσει τα ποσοστά των κερδών πέφτουν. Οπότε η επόμενη επιχειρηματική κίνηση, είναι όχι να συνεχίσει να ανοίγει περίπτερα ο ίδιος, αλλά άλλοι, και σε αυτούς αυτός πχ απλά να πουλά εμπορεύματα, στα οποία τώρα επενδύει τα κεφάλαια του. Και τα νέα κέρδη πρέπει πάλι κάπου να τα επενδύει, διαφορετικά αν απλά τα καταθέτει στη τράπεζα ή στο σεντούκι, τότε θα του τα φάει ή ο κρατικός φόρος ή ο σκόρος, πράγμα που πάλι θα τον αποθαρρύνει από το επιχειρείν. Και αν τα παραπάνω έχουν έστω και ένα ελάχιστο ψήγμα λογικής, και άπτονται της πραγματικότητας, τότε απομένει να γίνει μέχρι και σχετική ‘πρόβλεψη’… και κατόπιν να επαληθευτεί αυτή η πρόβλεψη. Και πρόβλεψη σχετικά με την πορεία του κεφαλαίου όταν αυτό δεν έχει περιορισμούς από αυτούς που το ταΐζουν, τους ανθρώπους δηλαδή, που είναι οι πελάτες και καταναλωτές των υπηρεσιών του, τότε η πρόβλεψη αφορά την καταστροφή του κεφαλαίου, μόλις αυτό κατορθώσει να αποκτήσει τα πάντα εντός των συνόρων του, όπως κάποτε συνέβη στην Ρωσία όπου όλα είχαν περιέλθει με άλλον τότε τρόπο σε έναν… στο κράτος που δεν είχε σχέση ούτε με Κοινωνία αλλά ούτε και το πάθος του πλουτισμού. Όταν πάψει να ικανοποιείται το κίνητρο (πχ το οικονομικό κέρδος) επειδή ο τομέας τερμάτισε, τότε παύουν τα κίνητρα και οι σχετικές ενέργειες για την διατήρηση του. Κάτι ανάλογο δεν μπορεί να συμβεί με άλλα πάθη πχ με το καλώς νοούμενο πάθος για την Ζωή της οποίας τα κίνητρα είναι εντός των ζώντων οργανισμών, κίνητρα που εάν παρερμηνευτούν (από τους ‘νοήμονες’ ) οδηγούν σε αδιέξοδα.

   

    Δυστυχώς όταν και όπου το κάθε κράτος υποβαθμίζει τους Ανθρώπους σε άβουλο λαό, και ο λαός ως γνωστόν, παντού και πάντα, υπηρετώντας κάποιον άρχοντα, αποβλέπει στο ευχάριστο και όχι στο ωφέλιμο, στο προσωρινό και πρόσκαιρο και όχι στο μακροπρόθεσμο συμφέρον και μάλιστα στο πραγματικό συμφέρον όλων των ανθρώπων, και αυτό το συμφέρον δεν είναι άλλο από την εξασφάλιση της Ζωής Όλων, αφού κάτι τέτοιο όπως είναι το μακροπρόθεσμο συμφέρον όλων, είναι σε θέση να το δεί να το αξιολογήσει και να το αναμένει ένα σύνολο ανθρώπων, μόνο όταν αυτοί είναι Πολίτες, που γνωρίζουν ότι τα κέρδη του Πολιτισμού από τους κόπους των Πολιτών επιστρέφουν ολάκερα στους ίδιους, μεταφρασμένα σε Ζωή ποιοτική. Έτσι λοιπόν έρχονται οι ‘προοδευτικοί’ κάθε εποχής και λένε στον λαό όχι στην οπισθοδρόμηση! όχι στο ελατήριο που μπορούν όλοι να προχωράνε σιγά-σιγά σπείρα-σπείρα αλλά ναι στην ευθεία, και τραβώντας το ελατήριο από τα άκρα το κάνουν τεντωμένο σκοινί με αποτέλεσμα τα κορόϊδα να βρεθούμε στο κενό, το οικονομικό της ανεργίας και της εκμετάλλευσης μας από τους ‘επενδυτές’.

   

    Αφού λοιπόν ο αρχικός και βασικός και μόνιμος σκοπός της Κοινωνίας είναι η Επιβίωση Όλων, με όσο γίνεται καλύτερους και αποτελεσματικότερους πρακτικά όρους, και αφού η Επιβίωση του κάθε ενός από εμάς είναι λίγα συγκεκριμένα και ευκόλως εννοούμενα πράγματα, όπως γνώσεις σχετικές με την Ζωή, επάρκεια τροφής, προστασία από κινδύνους, μέλλον για τους νέους, δηλαδή αυτά που ονομάζουμε Δημόσια Αγαθά και υπηρεσίες, τότε και ο Πολιτισμός αλλά και το Πολίτευμα δεν μπορεί, παρά να είναι και αυτό, στην σύλληψη και εφαρμογή του, όχι κάτι απλό αλλά απλούστατο, θα λέγαμε. Οπότε και σε καμία των περιπτώσεων δεν χρειάζεται ούτε ειδικούς ούτε χαρισματικούς ούτε μαγικούς ηγέτες, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι όλοι οι άνθρωποι, να έχουν την δυνατότητα μέσω της Παιδείας στην αρχή της ζωής τους, να μετατραπούν σε Πολίτες και όχι βέβαια και σε καμία περίπτωση, να έχουν σχέση, με χασικλίδες, μπεκρήδες, έκφυλους, τζογαδόρους, παθιασμένους με τα σαρκικά και τις άλλες ορμές του ακατέργαστου ανθρώπου. Όπως δηλαδή θέλουν τους Έλληνες αλλά και άλλους λαούς οι σημερινού τύπου ηγεμόνες που κυβερνούν τους λαούς αυτούς, γιατί αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος εκμετάλλευσης τους. Τι σημαίνει λοιπόν πάλι Πολίτης; Η λέξη Πολίτης από μια άλλη σκοπιά σημαίνει αυτόν που είναι ελεύθερος από πάθη και γνωρίζει πολύ καλά όχι μόνο το τι ωφελεί και το τι βλάπτει την Κοινωνία της οποίας είναι μέλλος, αλλά γνωρίζει και το γιατί.

   

    Ο Πολίτης γνωρίζει όχι μόνο τι έχει αξία για Όλους, άρα και για αυτόν, αλλά γνωρίζει και τι δεν έχει αξία και ακόμα περισσότερο γνωρίζει και το γιατί συμβαίνει να είναι έτσι. Επιπλέον γνωρίζει και την σχέση των παραπάνω με τους σκοπούς και τους στόχους της Κοινωνίας του. Καλή είναι παραδείγματος χάρη η κάθε είδους αγροτική παραγωγή, καθώς και τα παραγόμενα από αυτήν υποπροϊόντα. Όμως το λάδι, είτε αυτό που καταναλώνεται άμεσα είτε αυτό που περισσεύει και αποθηκεύεται, για τον Πολίτη έχει μεγαλύτερη αξία από ότι το κρασί. Και η σταφίδα έχει περισσότερη αξία από τον καπνό. Το βαμβάκι μεγαλύτερη αξία από το γκαζόν. Όχι μόνο γιατί το λάδι έχει καλύτερη τιμή ή περισσότερα θρεπτικά συστατικά αλλά και γιατί το πλεονάζον μπορεί να αποθηκευτεί για πολύ χρόνο, για να μην λείψει σε ώρα ανάγκης.

   

    Το αποτέλεσμα λοιπόν της εργασίας του αγρότη, αποκτά μεγαλύτερη αξία σε ένα Πολιτισμένο περιβάλλον και για τον ίδιο τον αγρότη, αφού η εργασία αυτή είναι στοχευμένη κλιμακωτά σε συγκεκριμένες ανάγκες, από τις πλέον σημαντικές προς τις λιγότερο. Σε περιβάλλον Πολιτισμού η τιμή του αγροτικού προϊόντος μπορεί να τελεί υπό διατίμηση, όμως πρωτίστως και ο αγρότης και το προϊόν του τελούν υπό την προστασία των Πολιτών. Έτσι σε περιβάλλον Πολιτισμού πάλι, ο εργαζόμενος που παράγει έστω και καρφίτσες, γνωρίζει ότι αυτές που περισσεύουν μπορούν να αποθηκευτούν, ενώ όταν κάποιος άλλος αλλού παράγει παροχή υπηρεσιών, πχ είναι γκαρσόνι, ή χειρομαλάκτης (μασέρ) εύπορων κυρίων ή κυριών, όσο και αν προσπαθήσει να αποθηκεύσει αυτό καθαυτό, το επιπλέον των καθημερινών αναγκών του έργο, δεν θα μπορέσει, και μην πεί κανείς ότι θα το αποθηκεύσει σε χρήματα γιατί είπαμε ότι σε ώρα ανάγκης όλα αποκτούν την πραγματική τους αξία, και η αποταμίευση έχει αξία μόνο όταν γίνεται για την ώρα ανάγκης, οπότε ένα κιλό καρφίτσες στην χειρότερη τους περίπτωση θα αντιστοιχούν με ένα κιλό ίδιας ποιότητας μετάλλου από χρήματα, χρήματα που θα έχουν όμως αποκτηθεί με πολλαπλάσια εργασία από αυτήν που χρειάστηκε να φτιαχτούν ένα κιλό καρφίτσες. Και αν κάποιος αναρωτηθεί σχετικά με το πότε θα έλθει αυτή η ώρα ανάγκης, οι απαντήσεις είναι πολλές, όπως μακάρι να μην έλθει ποτέ, ή αυτή η ώρα περιμένει να βρεί κενό ασφαλείας για να έλθει.

   

    Και έχει συμβεί πολλές φορές η αξία του χρήματος να είναι μικρότερη από αυτή που κοστίζει το υλικό κατασκευής του, είτε αυτό είναι χαρτί, είτε είναι χαλκός, είτε είναι χρυσός πόσο μάλλον όταν αυτό το χρήμα είναι ένας 16ψήφιος ή ένας 32ψήφιος κωδικός αριθμός κατάθεσης χρημάτων σε μία ‘ιδιωτική’ τράπεζα.

   

    Ο Πολίτης γνωρίζει για πολλά αλλά φροντίζει μόνο για αυτά που έχουν πραγματική αξία, αρχής γενομένης των φροντίδων του για αυτή την ίδια την Ζωή. Και φροντίζει πάνω απ΄ όλα αυτό που την εγγυάται περισσότερο, και αυτό δεν είναι άλλο από την Κοινωνία, αν διαλυθεί η Κοινωνία έπαψε και ο Πολιτισμός και το κράτος. Και κράτος σημαίνει ισχυρός χώρος, εντός του οποίου απολαμβάνει ο Πολίτης ασφάλεια και σιγουριά, έτσι λοιπόν ο Πολίτης, συμβάλλει στον σκοπό της Κοινωνίας με τον Κοινό για Όλους τρόπο που αυτή έχει ορίσει, γραπτά ή προφορικά, διαφορετικά ο Πολίτης γνωρίζει ότι η Κοινωνία θα καταστραφεί παρασύροντας στην καταστροφή και αυτόν. Και δόξα τω Θεώ έχουμε πάμπολα τέτοια παραδείγματα κατάλυσης Πολιτισμών ώστε να μην αμφιβάλουμε καθόλου για το ότι αυτό μπορεί να συμβεί σε κάθε, ‘ευκαιρίας δοθείσης’…
Διαβάστε τμήματα παραγράφων σχετικών με το περιεχόμενο
 
σελίδα  3

  Αντί προλόγου

 
σελίδα  5

  Περί Δημοκρατίας και περί Κοινωνίας.

 
σελίδα  6

  Οι προϋποθέσεις της Δημοκρατίας

 
σελίδα  8

  Σκοποί και λόγοι

 
σελίδα  9

  Το συμφέρον του δανειστή

 
σελίδα  13

  Λάθος επιλογές

 
σελίδα  14

  Αγροτική παραγωγή.

 
σελίδα  11

  Τράπεζες.

 
σελίδα  11

  Κακοπληρωτές.

 
σελίδα  13

  Εξαπάτηση του λαού.

 
σελίδα  14

  Τα Κοινά θέματα.

 
σελίδα  15

  Δημοκρατία.

 
σελίδα  16

  Δημοκρατία και Ελευθερία.

 
σελίδα  18

  Ο Πλούτος

 
σελίδα  20

  Η Δημοκρατία νοιάζεται ίσα για όλους.

 
σελίδα  21

  Πνευματική φτωχοποίηση.

 
σελίδα  24

  Ο Πολίτης.

 
σελίδα  25

  Οι Επενδύσεις.

 
σελίδα  26

  Η δύναμη της Δημοκρατίας.

 
σελίδα  27

  Η Δημοκρατία.

 
σελίδα  28

  Ο Πολιτισμός.

 
σελίδα  31

  Αιδώς και Δικαιοσύνη.

 
σελίδα  32

  Ηθικός, Ήθη, Έθιμα, Φιλότιμος.

 
σελίδα  35

  Πολιτισμός.

 
σελίδα  36

  Μη Πολιτισμός.

 
σελίδα  37

  Ο Σπουδαίος Πολιτισμός.

 
σελίδα  38

  Φάσεις της Ζωής.

 
σελίδα  38

  Φύση και Πολιτισμός.

 
σελίδα  39

  Φύση και Οικογένεια.

 
σελίδα  40

  Η Πρώτη Επιστήμη.

 
σελίδα  41

  Κοινός Σκοπός και Στόχος.

 
σελίδα  42

  Η Κοινωνία.

 
σελίδα  43

  Πολιτισμός και Πολίτης.

 
σελίδα  43

  Το Κοινωνικό Αγαθό.

 
σελίδα  44

  Ο Αρχικός Νόμος.

 
σελίδα  46

  Πάς μή Έλλην Βάρβαρος.

 
σελίδα  46

  Η ‘Συναδέλφωση’ των Λαών.

 
σελίδα  52

  Κλιματική Αλλαγή, ένα αιώνιο Φυσικό γεγονός

 
σελίδα  52

  Το Νερό δεν Τελειώνει.

 
σελίδα  53

  Ηθική.

 
σελίδα  53

  Οι Φάσεις της Ζωής.

 
σελίδα  61

  Παιδεία και Πολίτης.

 
σελίδα  62

  Ψυχή

 
σελίδα  57

  Παιδεία και Πολιτισμός.

 
σελίδα  59

  Μη Παιδεία Κουλτούρα Νέοι.

 
σελίδα  60

  Κοινωνική Προδιάθεση.

 
σελίδα  63

  Κοινωνία και Υγεία.

 
σελίδα  64

  Πολιτισμός και Κοινωνία.

 
σελίδα  65

  Γνώσεις για Πολίτες.

 
σελίδα  66

  Διανομή Κερδών.

 
σελίδα  67

  Κοινωνία, Πολίτης, Νερό.

 
σελίδα  68

  Πολίτευμα.

 
σελίδα  70

  ναρχη Πολιτεία.

 
σελίδα  71

  Αυτάρκεια και Επάρκεια.

 
σελίδα  75

  Μεταλλαγμένα, Τέλος της επιστήμης.

 
σελίδα  76

  Κουμμουνισμός, Καπιταλισμός.

 
σελίδα  80

  Αντιρρησίες Συνείδησης.

 
σελίδα  83

  Μηδενικά επιτόκια.

 
σελίδα  84

  Ο καλός ή λογικός πατέρας.

 
σελίδα  84

  Αποδοτική Μορφή Δουλείας.

 
σελίδα  86

  Πως αρχίζει ο Πολιτισμός.

 
σελίδα  87

  Πολίτες και Παιδεία.

 
σελίδα  88

  Το Πολίτευμα Πολιτεία.

 
σελίδα  91

  Το Πολίτευμα Δημοκρατία.

 
σελίδα  94

  Ισχύς της Κοινωνίας, Κοινωνικό Αγαθό.

 
σελίδα  94

  Ηθικός, Ηθική.

 
σελίδα  95

  Στρατηγικές Επικράτησης.

 
σελίδα  95

  Κατάλυση Πολιτισμού, Ανομία.

 
σελίδα  96

  Γενικά.

 
σελίδα  96

  Εσφαλμένες εντυπώσεις περί Δημοκρατίας.

 
σελίδα  97

  Παρελθόν, Μέλλον, Τραγωδία, Κωμωδία.

 
σελίδα  98

  Παιδεία.

 
σελίδα  100

  Γρηγορόσημα και Λεμόνια.

 
σελίδα  102

  Βηματοδότες και Τηλεφωνίες.

 
σελίδα  105

  Μόρφωση.

 
σελίδα  105

  Ηθοποιός και Μόρφωση.

 
σελίδα  108

  Εκπαίδευση.

 
σελίδα  109

  Κοινωνική Οικονομία.

 
σελίδα  112

  Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Φύσης.

 
σελίδα  115

  Πολίτευμα.

 
σελίδα  116

  Δημοκρατία και Πολίτες.

 
σελίδα  117

  Η ευθύνη των θυμάτων.

 
σελίδα  119

  Μόρφωση και Νέος.

 
σελίδα  128

  Ευτυχία και Γνώσεις, Συνήθειες, Ήθη, Έθιμα.

 
σελίδα  128

  Ελευθερία και Πολιτισμός.

 
σελίδα  130

  Ελευθερία και Δημοκρατία.

 
σελίδα  133

  Επενδύσεις και Κρατικά Κέρδη.

 
σελίδα  135

  Οι Κίνδυνοι των Πολιτισμών

 
σελίδα  136

  Σενάρια Λογικής και Οικονομίας.

 
σελίδα  137

  Μέγιστο Συμφέρον μας το Συμφέρον των άλλων.

 
σελίδα  140

  Ομονοούμε σχετικά με την Δημοκρατία.

 
σελίδα  141

  Οι Κίνδυνοι των Πολιτισμών.

 
σελίδα  143

  Πολιτιστική Κληρονομιά.

 
σελίδα  149

  Περίληψη.

 
σελίδα  151

  Απογοήτευση.

 
σελίδα  152

  Κοινωνική Ανασυγκρότηση και Εγρήγορση.

 
σελίδα  155

  Κάλεσμα Πολιτών.

 

Προσοχή δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και  μεταφορά  περιεχομένου

 σε άλλη ιστοσελίδα ή έντυπο χωρίς προ συνεννόησης με τον συγγραφέα

 επικοινωνία μέσω του email thateron@poteron.gr

Σχόλια αναγνωστών

.
Σχολιάστε ελεύθερα το περιεχόμενο της προς ανάγνωση σελίδας ή απαντήσετε σε είδη υπάρχον σχόλιο. Ισχύουν  όλα τα αυτονόητα και γνωστά τα σχετικά με την δημοσιοποήση  σχολίων.
 

 Όνομα ή ψευδώνυμο          Αλφαριθμητικό =>

  Τα σχόλια εμφανίζονται κατόπιν τυπικού ελέγχου ως προς την σχετικότητα του περιεχομένου τους και χωρίς καμία λογοκρισία.

 Κατά την αποστολή του σχολίου αντιγράψετε τους διαδοχικούς Αλφαριθμητικούς χαρακτήρες ή αντικαταστήστε τους με άλλους δικής σας προτίμησης (6-8 χαρακτ.)  για να μπορείτε να διορθώσετε ή να διαγράψετε το σχόλιο σας.